Nafplion

Στο πλαίσιο της ετήσιας σειράς εκδηλώσεων «Events Series» του Κέντρου Ελληνικών Σπουδών του Χάρβαρντ και σε συνδυασμό με σειρά δραστηριοτήτων που το Κέντρο διοργανώνει σε Ελλάδα και Αμερική για την επέτειο των 200 ετών από την Επανάσταση του 1821, το ΚΕΣ, με την υποστήριξη της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Αργολίδας και του Συνδέσμου Φιλολόγων Αργολίδας και υπό την αιγίδα του Δήμου Ναυπλιέων και της Εφορείας Τιμής «Ναύπλιο 2021», αναλαμβάνει τη σύσταση μίας ερευνητικής ομάδας, αποτελούμενης από μαθητές και μαθήτριες από τα Λύκεια του Νομού Αργολίδας, με τη σύμφωνη γνώμη των γονέων και κηδεμόνων τους. Η ομάδα αυτή, υπό την καθοδήγηση του Δρος Εμμανουήλ Χαλκιαδάκη και σε χρόνο εκτός λειτουργίας των σχολικών μονάδων, θα διεξάγει από τον Ιανουάριο έως τον Μάιο του 2021 έρευνα με θέμα «Το Ναύπλιο και η Αργολίδα κατά την Επανάσταση του 1821: τόπος και κόσμος». Η μαθητική ομάδα έρευνας θα παρουσιάσει τα αποτελέσματα σε εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί τον Ιούνιο του 2021 στο Ναύπλιο.

Στο πλαίσιο της ετήσιας σειράς εργαστηρίων 2021 – 2022, το Κέντρο Ελληνικών Σπουδών Ελλάδος προσφέρει, υπό την αιγίδα του Δήμου Ναυπλιέων - ΔΟΠΠΑΤ, το Εργαστήριο «Ο Αμερικανικός και Ευρωπαϊκός Φιλελληνισμός και η Απελευθέρωση του Ναυπλίου: ιδέες, τόπος και άνθρωποι την εποχή της Ελληνικής Επανάστασης».

Ο Φιλελληνισμός ήταν ένα αυθόρμητο κίνημα που αναπτύχθηκε κυρίως στον δυτικό κόσμο και ήταν επηρεασμένος από τις ιδέες και τις αξίες της ελληνικής αρχαιότητας. Χρόνια πριν από την εκδήλωση της Ελληνικής Επανάστασης, οι δυτικοί άρχισαν να ενδιαφέρονται για τους Έλληνες, στο πλαίσιο και του ενδιαφέροντός τους για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και κάτω από το πρίσμα των φιλελεύθερων ιδεών της Αμερικανικής Επανάστασης και της αντίστοιχης Γαλλικής. Πολλοί ξένοι περιηγητές ταξίδεψαν στον ελλαδικό χώρο και γνώρισαν τα αρχαία κατάλοιπα και τους σύγχρονους Έλληνες, εκφράζοντας τη συμπάθειά τους προς τους τελευταίους για την κατάστασή τους. Όταν ξέσπασε η Επανάσταση, το 1821, η κοινή γνώμη διαφόρων χωρών της Δύσης ήταν ευνοϊκά διατεθειμένη απέναντι στους επαναστατημένους Έλληνες.

Φιλέλληνες από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και χώρες της Δυτικής, κυρίως, Ευρώπης στήριξαν τον Ελληνικό Αγώνα της Ανεξαρτησίας υλικά και ηθικά και αρκετοί πολέμησαν πλάι στους Έλληνες επαναστάτες. Κάποιοι από αυτούς έφτασαν μέχρι το Ναύπλιο και την Αργολίδα, όπως οι Αμερικάνοι E. Everett, G. Jarvis και S. Howe, οι Ιταλοί A. Dania και M. Gramsi, οι Γάλλοι Ol. Voutier και M. Persat, ο Γερμανοί A. Kolbe, K. Krazeisen, κ.ά.

Το κίνημα του Φιλελληνισμού, όμως, συνδέεται και με την απελευθέρωση του Ναυπλίου, το 1822. Κάποιοι Φιλέλληνες αγωνίστηκαν πλάι στους Έλληνες επαναστάτες για την κατάληψη του Παλαμηδίου και την απελευθέρωση της πόλης του Ναυπλίου. Στην πρώτη απόπειρα κατάληψης του Παλαμηδίου, το 1821, το σχέδιο δράσης είχε οργανώσει ο Ιταλός στρατιωτικός και φιλέλληνας Dania, ενώ στην όλη επιχείρηση συμμετείχαν αρκετοί φιλέλληνες, ανάμεσά τους, οι Γάλλοι αξιωματικοί Voutier και Balestra, αλλά και ο Γερμανός αξιωματικός Linshing, που έχασε τη ζωή του σε αυτή την επιχείρηση μαζί με άλλους 17 Φιλέλληνες. Στη δεύτερη και επιτυχημένη πολιορκία του Ναυπλίου, τον Νοέμβριο του 1822, συμμετείχαν φιλέλληνες, όπως ο Ιταλός αξιωματικός Gubernati, ενώ εξόχως ενδιαφέρουσα είναι η έκθεση του Γάλλου φιλέλληνα αξιωματικού Gracy, για τη σημασία της απελευθέρωσης του Ναυπλίου για τους επαναστάτες, λίγες μέρες μετά την κατάληψη της πόλης.

«Επαμφοτερισμοί της Κυριάρχου στο Κράτος της Θάλασσας. Η διοίκηση του Ναυπλίου κατά την πρώτη βενετοκρατία (1388-1540) / The waverings of the Dominante in the maritime state. The administration of Nafplio during the first period of Venetian rule (1388-1540)», Της Βενετιάς τ’ Ανάπλι. 300 χρόνια από το τέλος μιας εποχής 1715-2015, ed. by. Ευτυχία Δ. Λιάτα, Nafplion 2016 (=Ναυπλιακά Ανάλεκτα IX), pp. 41-82. (in Greek)
The organization and development of the Venetian administration in Nafplio from the late fourteenth through the early sixteenth century  has received considerable attention in the past in the context of wider syntheses, with various perspectives, as well as in studies of local history, for which there is renewed interest in recent years. However, the theme has not been exhausted yet, as different readings of already researched sources, combined with additional evidence, lead to a review of many of the earlier views. In light of both the new evidence and recent literature on the administration of the Venetian state, the present study re-examines Venice's administrative policy in Nafplio during this crucial period in which the Argolid region gains growing importance for Venice as a result of the mounting Ottoman danger, and attempts to place the developments in proper historical perspective

Γράφει ο Ιωάννης Β. Δασκαρόλης (πρώτη δημοσίευση: Huffington Post) Πρόλογος Η καταστροφή του Δράμαλη στα Δερβενάκια έδωσε στους Έλληνες σημαντικό οπλισμό και πλούσια λάφυρα, [1] απογείωσε το γόητρο του Κολοκοτρώνη και της φατρίας του στους επαναστατημένους Έλληνες και πλέον αποτελούσε εναλλακτική πρόταση στην πολιτική εξουσία των προκρίτων. Ακολούθησε μια περίοδος κατά την οποία χαλάρωσε ιδιαίτερα η πειθαρχία των στρατιωτών, πολλοί γυρνούσαν στα χωριά μεθώντας, ενώ άλλοι λιποτακτούσαν

[...]  Η πόλη το 1861 κατοικείται από 6.024 κατοίκους, από τους οποίους ένας σημαντικός αριθμός είναι ετεροδημότες. Την ίδια χρονιά είχαν καταγραφεί 367 «βιομήχανοι», 87 «έμποροι», 103 «υπάλληλοι», 53 «επιστήμονες», από τους οποίους οι 32 είναι δικηγόροι και 12 «κληρικοί». Η πολυπληθέστερη όμως επαγγελματική κατηγορία είναι ο στρατός. Υπάρχουν επίσης πολυάριθμοι κατάδικοι.

Ο κλάδος, μετά το στρατό, που φαίνεται να έχει ιδιαίτερο ρόλο και συμμετοχή στην επανάσταση είναι οι δικηγόροι. Δεν είναι όμως οι μόνοι. Σημαντικά τμήματα του πληθυσμού, κυρίως της νεολαίας, κατατάσσονται σε εθελοντικά σώματα, παίρνουν ενεργό μέρος στα γεγονότα, αλλά και στις συγκρούσεις. Στην πόλη όμως λειτουργούν και θεσμοί, όπως το Δημοτικό Συμβούλιο, του οποίου ο ρόλος υπήρξε «επικουρικός» για τους επαναστάτες.

Κατά τη διάρκεια της επανάστασης σημαντικό ρόλο διαδραματίζουν οι συγγενικοί δεσμοί. Υπάρχουν όμως και οι συμβολικοί δεσμοί. Έτσι, οι αδελφοποιήσεις παίρνουν μαζικό χαρακτήρα μεταξύ των εξεγερμένων στρατιωτών και των εθελοντών πολιτών. Μέσω των αδελφοποιήσεων έχουμε την περίπτωση του αίματος που ενώνει. Το «χυθέν αίμα» των επαναστατών όμως, θα προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις και θα συντελέσει αποφασιστικά στην έξωση του Όθωνα...

This paper presents the repeated attempts of the general governors of Peloponnese to establish a public granary office (fondaco) in the city of Nafplion, during the second period of Venetian domination (1686-1715). According to the governors' decrees, the granary office would have been the Greek community's warehouse, where local reserves of grains could be stored in order to be sold at low prices or given away in case of dearth. Drawing on anecdotal evidence from the State Archives of Venice, this study focuses on the duties and responsibilities of the granary officers, detailing the functions of the office, as well as the way the grain supply would have been acquired, maintained and distributed to bakers and civilians. It also describes the attempts to construct the building that would serve as a seat for the Community Council, in which the granary office would also be accommodated. Finally, it looks into the reasons why the Venetian attempts failed, placing them in the context of a general failure to organize this short-lived possession of the Serenissima.