Leros

In una fase storica nella quale sembra che i Paesi europei si impegnino a mettere un punto alle tragedie che decenni addietro si sono consumate nei manicomi, La prima verità di  Simona Vinci invita a non dimenticare quanto accaduto in passato e analizza con lucida oggettività i nuovi mali che consumano il mondo moderno.

In a historical period where the European countries seem to be committed to putting an end to the tragedies that took place decades ago in asylums, The First Truth by Simona Vinci invites us not to forget what happened in the past and analyzes with clear objectivity the new evils that weather the modern world.

In this essay I will focus on the solidarity movements and grassroots actions since I seek to shed light on this facet of the response to the “refugee crisis” given the fact that most attention in literature has been given to the anti-immigration movement and action ( Zamponi 2018: 100-101). In particular I will focus on the islands of Lampedusa in Southern Italy and on Leros, in Eastern Greece. I will seek thus to make a comparison between the two islands in terms of refugee flows, solidarity action and structures, actors and resilience.

St. John the Theologian at Lakki, Leros, is a three­ aisled domed basilica with traces of several building phases and repairs. The restoration of the church has revealed important elements of its history. The foundations of the original tim­ ber­roofed basilica with a narthex were laid on the soft bedrock of the area. The colonnades dividing the aisles incorporated dis­ similar columns and capitals, reworked for aesthetic reasons at one of the later stages of intervention; their original provenance is unclear. The church had a synthronon and arched windows. The masonry was irregular, with a light coating of plaster interrupted in places to expose courses of brick on both sides of the wall and the arches of the openings; such was the original decoration of the monument. The plaster was divided into zones decorated with incisions. Its large size, in conjunction with the terracotta decoration, indicates that is was probably an episcopal church, a possibility also supported by the inscription on the marble lintel originally placed over the central west door. This inscription dates from the earliest phase of the building and mentions the year 1082 and the name of a bishop Nicholas as founder. During the first decades of the 13 th century, perhaps after an earthquake, the church acquired a cross­vaulted roof with a dome. The façade was remodelled according to the dominant trend of the period. The apse to the left of the sanctuary (prothesis) was rebuilt without the brick courses, and the outside of the building was decorated with chevron patterns. The windows were blocked and the interior was covered with murals, taking advantage of the increased surface made available for painting. Judging from the north aisle—dedicated to the Blessed Christodoulos, the founder of the Patmos Monastery—the painting programme was of special character. The style of the murals, dating from the first half of the 13th century, recalls monuments of Rhodes, such as St. Michael at Thari and St. Phanourios in the medieval town, which possibly reflect the art of the Byzantine empire of Nicaea. The third important modification of the church, dating from the post­Byzantine period, involved the walling of both colonnades, the blocking of three out of the four windows of the dome and the construction of a wall dividing the sanctuary from the nave. At this time the murals were badly damaged, since a pale plaster coating covered much of the interior.

Tüm dünyada deniz subaylarını diğer subaylardan ayıran iki önemli özellik vardır. Birincisi askerlik ve denizcilik gibi iki zor mesleği birlikte icra etmeleri; ikincisi ise geleneklerine bağlı, her zaman nezaket ve centilmenlik sınırları içinde hareket etme özellikleridir. Deniz subayı asker yönüyle öncelikle gemide disiplini sağlayarak personelini en zorlu görevlere hazır tutarken, denizci yönüyle de gemisini en iyi şekilde tanıyarak imkân ve kabiliyetlerini en verimli şekilde yönetip, kullanmasını bilir. Çünkü böyle olmak zorundadır. Sadece askeri denizcilik alanında değil çağının koşullarının gerektirdiği her alanda başta mühendislik bilimleri olmak üzere uluslararası ilişkiler, hukuk, temel askerî ve meslekî bilimler, genel kültür, sosyal bilimler, teknik, mekanik, fizik, meteoroloji ve oşinografi gibi alanlarda da yetiştirilirler. Ve deniz subaylarına meslek hayatları boyunca kendilerini sürekli geliştirmek zorunda oldukları büyük sorumluluklar verilir. Örneğin gemiyi bir aile olarak düşünürseniz gemi komutanı çocuğunun her ihtiyacını karşılayabilecek donanımda ve güçte bir baba olmalıdır. Savaş sırasında bir sivil  gemi bir savaş gemisiyle karşılaştığında yapacağı çok az şey vardır. Birkaç küçük güverte topu varsa muhrip ya da denizaltıyla topçu düellosuna başlamak seçeneklerden biri olabilir, fakat bu tarz bir düellodan sağ çıkabilecek pek az ticaret gemisi vardır. Diğer bir seçenek ise kaçmaktır. Zikzaklar çizerek ağır yük ve hantal gövde ile... Ancak bu da sonuçsuz kalacak bir hareket tarzıdır. Olay şöyle gelişir; hasmınız ülkenin savaş gemisi süratle yaklaşır megafonla ya da pruvanın birkaç metre ilerisine yapılan top ateşiyle durmanızı  ikaz eder. Durdurulduktan sonra kaderiniz artık gemi komutanın iki dudağı arasındadır. Gergin, asap bozucu bir belirsizliktir artık yaşanan...