Klimat
0 Followers
Recent papers in Klimat
Pandemia COVID-19 postawiła pod znakiem zapytania przyszłość polityk klimatycznych państw Unii Europejskiej (UE). Szybko okazało się jednak, że w obliczu kryzysu priorytety klimatyczne udało się nie tylko obronić, ale nawet wyeksponować.... more
Pandemia COVID-19 postawiła pod znakiem zapytania przyszłość polityk klimatycznych państw Unii Europejskiej (UE). Szybko okazało się jednak, że w obliczu kryzysu priorytety klimatyczne udało się nie tylko obronić, ale nawet wyeksponować. Zaproponowany przez Komisję Europejską (KE) Europejski Zielony Ład, wytyczający drogę do neutralności klimatycznej, zyskał podstawy koncepcyjne oraz stał się drogowskazem dla europejskiej odbudowy po kryzysie – co najmniej jedna trzecia wydatków UE w ramach budżetu długoterminowego (Wieloletnich Ram Finansowych na lata 2021-2027 oraz nadzwyczajnego funduszu Next Generation EU) ma być przeznaczona na projekty przyczyniające się do realizacji celów klimatycznych.
Realizacja ambitnych celów klimatycznych pozostaje wyzwaniem dla państw Europy Środkowej, które na przestrzeni ostatnich 30 lat charakteryzuje podobny poziom poparcia dla partii zielonych. Rozwój tego typu partii w państwach regionu wykazuje pewne prawidłowości – po okresie wzrostu znaczenia ruchów ekologicznych i ich przekształceniu w partie polityczne (1987-1992) nastąpił okres, w którym znacząco utraciły one poparcie (1992-2004) i niemal całkowicie zniknęły ze sceny politycznej. Po 2004 r. obserwowane jest odrodzenie partii zielonych, które – korzystając ze wsparcia Europejskiej Partii Zielonych oraz zachodnioeuropejskich partii zielonych – powróciły do parlamentów krajowych oraz uzyskały pierwsze mandaty w Parlamencie Europejskim.
Mimo że społeczna świadomość problemów środowiskowych w ciągu ostatnich kilku dziesięcioleci znacznie się zwiększyła, to państwa Europy Środkowej różnią się od pozostałych państw UE, zwłaszcza jeśli chodzi o postrzeganie wagi zmian klimatycznych na tle innych wyzwań, relatywnie niższą świadomość znaczenia starań jednostek na rzecz poprawy stanu środowiska oraz stosunek do przyszłych działań UE i państw narodowych w tym zakresie. Polityczne znaczenie walki ze zmianami klimatu, obejmujące m.in. wsparcie rozwoju odnawialnych źródeł energii, nie znajduje odzwierciedlenia w postaci rosnącego wpływu partii zielonych.
Transformacja energetyczna jest procesem nieuchronnym, a budowa gospodarek niskoemisyjnych będzie w ciągu najbliższych lat definiować działania państw Europy Środkowej. Wyznaczane nowe cele w zakresie redukcji emisji szkodliwych substancji (dwutlenek węgla, metan) na poziomie UE będą dużym wyzwaniem dla państw, w których system energetyczny oparty jest na węglu (m.in. Polska) oraz łupkach
bitumicznych (Estonia).
W przyszłości rola odnawialnych źródeł energii (OZE) będzie rosła, a przepisy UE, w tym pakiet Fit for 55, mają za zadanie przyspieszyć ten proces. Niemniej zaproponowane rozwiązania mają charakter bardziej rewolucyjny aniżeli ewolucyjny i mogą doprowadzić do wzrostu cen nośników energii. Dlatego też odbudowa gospodarcza po pandemii COVID-19, razem z kolejnymi rozwiązaniami regulacyjnymi UE, może utrudnić proces odchodzenia od paliw kopalnych (państwa będą promować tańsze rozwiązania).
Pandemia COVID-19 wyhamowała proces emisji CO2, lecz odbudowa gospodarcza w przeważającej mierze nadal będzie opierać się na paliwach wysokoemisyjnych. Równocześnie rosnące ceny surowców energetycznych mogą skłonić państwa członkowskie do przedefiniowania zakresu czasowego dojścia do neutralności klimatycznej, ale nie będzie to dotyczyć kierunków związanych z transformacją energetyczną.
Realizacja ambitnych celów klimatycznych pozostaje wyzwaniem dla państw Europy Środkowej, które na przestrzeni ostatnich 30 lat charakteryzuje podobny poziom poparcia dla partii zielonych. Rozwój tego typu partii w państwach regionu wykazuje pewne prawidłowości – po okresie wzrostu znaczenia ruchów ekologicznych i ich przekształceniu w partie polityczne (1987-1992) nastąpił okres, w którym znacząco utraciły one poparcie (1992-2004) i niemal całkowicie zniknęły ze sceny politycznej. Po 2004 r. obserwowane jest odrodzenie partii zielonych, które – korzystając ze wsparcia Europejskiej Partii Zielonych oraz zachodnioeuropejskich partii zielonych – powróciły do parlamentów krajowych oraz uzyskały pierwsze mandaty w Parlamencie Europejskim.
Mimo że społeczna świadomość problemów środowiskowych w ciągu ostatnich kilku dziesięcioleci znacznie się zwiększyła, to państwa Europy Środkowej różnią się od pozostałych państw UE, zwłaszcza jeśli chodzi o postrzeganie wagi zmian klimatycznych na tle innych wyzwań, relatywnie niższą świadomość znaczenia starań jednostek na rzecz poprawy stanu środowiska oraz stosunek do przyszłych działań UE i państw narodowych w tym zakresie. Polityczne znaczenie walki ze zmianami klimatu, obejmujące m.in. wsparcie rozwoju odnawialnych źródeł energii, nie znajduje odzwierciedlenia w postaci rosnącego wpływu partii zielonych.
Transformacja energetyczna jest procesem nieuchronnym, a budowa gospodarek niskoemisyjnych będzie w ciągu najbliższych lat definiować działania państw Europy Środkowej. Wyznaczane nowe cele w zakresie redukcji emisji szkodliwych substancji (dwutlenek węgla, metan) na poziomie UE będą dużym wyzwaniem dla państw, w których system energetyczny oparty jest na węglu (m.in. Polska) oraz łupkach
bitumicznych (Estonia).
W przyszłości rola odnawialnych źródeł energii (OZE) będzie rosła, a przepisy UE, w tym pakiet Fit for 55, mają za zadanie przyspieszyć ten proces. Niemniej zaproponowane rozwiązania mają charakter bardziej rewolucyjny aniżeli ewolucyjny i mogą doprowadzić do wzrostu cen nośników energii. Dlatego też odbudowa gospodarcza po pandemii COVID-19, razem z kolejnymi rozwiązaniami regulacyjnymi UE, może utrudnić proces odchodzenia od paliw kopalnych (państwa będą promować tańsze rozwiązania).
Pandemia COVID-19 wyhamowała proces emisji CO2, lecz odbudowa gospodarcza w przeważającej mierze nadal będzie opierać się na paliwach wysokoemisyjnych. Równocześnie rosnące ceny surowców energetycznych mogą skłonić państwa członkowskie do przedefiniowania zakresu czasowego dojścia do neutralności klimatycznej, ale nie będzie to dotyczyć kierunków związanych z transformacją energetyczną.