Islamic Learning Stories of Prophets

نوشتارِ حاضر درپی آن است که روشی نو برای طبقه‌بندی و نمایه‌نویسیِ قصّه‌های پیامبران عرضه کند. بدین منظور و برای نمونه، نخست قصّة کودکی موسی از کهن‌ترین منابع فارسی گردآوری شد. سپس برای تبویب یا رده‌بندی و کدنویسیِ این قصّه، از شیوة تحلیلِ روایتِ تزوتان تودوروف یاری گرفته شد؛ و از این راه «نمایة ترتیبی» فراهم آمد؛ تا جوینده از بخش‌های کلّیِ قصّه‌ها به زیربخش‌ها، و تا جزئی‌ترین گزاره‌ها و موتیف‌های قصّه راهنمایی شود. در گام بعد با بهره‌گیری از شیوة نمایه‌سازی که در کتابِ «نمایة بن‌مایه‌های هزار و یک شب» به کار گرفته شده، گزاره‌های قصّه نیز به واژگان تجزیه شد؛ و با چینشِ الفباییِ این واژگان «نمایة الفباییِ» گزاره‌ها حاصل آمد. بدین ترتیب جوینده به یاریِ هر کلیدواژه‌ای خواهد توانست به بخشِ مقتضی از قصّه مراجعه کند. برای فایدة عام، خلاصة قصّه نیز که حاوی کدها و کلیدواژه‌هایی برای مراجعه به متن است به دست داده شد. ذیلِ هر گزاره شاهدی آورده شد از کهن‌ترین منبعی که آن را روایت کرده؛ و نشانیِ دیگر منابعِ روایت نیز آمد؛ تا پژوهشگر بتواند در صورت نیاز به منابعِ اصلی رجوع کند. در نهایت در این جستار قصّة کودکی موسی از ده کتابِ قصص و تفسیرِ کهن جمع‌آوری و رده‌بندی و کدگذاری و نمایه‌نویسی شد؛ تا پس از تکمیل یاریگری باشد برای پژوهش در قصّه‌های پیامبران.

Pode-se afirmar, sem sombra de dúvida, que desde o início do movimento dos seguidores de Muḥammad (primeira metade do século VII AD), a figura da Virgem Maria ocupou proeminente lugar na espiritualidade e teologia islâmicas. Os muçulmanos designam a mãe de Jesus como Maryam, nome proveniente do Corão, e não poucas vezes também a chamaram como Sayyida, que corresponde mais ou menos ao título honorífico de Senhora com que ela desde muito cedo foi designada no Ocidente. Seu lugar de relevo encontra-se intimamente vinculado ao papel ocupado no Islã por seu filho Jesus, ‘Īsā, que aí, contudo, não é considerado como o Filho de Deus, mas como eminente profeta, o mais importante depois do próprio Muḥammad. Considerar como o Islã representou a figura da Virgem Maria é pensar como uma das maiores religiões do mundo assimilou gigantesca figura de outra, uma atividade tanto de interesse histórico-cultural quanto de importante implicação para o diálogo inter-religioso contemporâneo. Por outro lado, também é uma oportunidade de olhar com maior cuidado para certas raízes cristãs cujo contato com a prática e crença do cristianismo contemporâneo parecem ter se rompido, mas que em tempo anterior irrigaram a fé viva de grande número de pessoas. Sendo assim, o objetivo do curso é fornecer uma introdução sintética a essas questões, procurando dimensioná-las no interior de adequado contexto histórico.

Although a textual relationship between Arabic Muslim texts and their rendition through Swahili epic poems (tendi) is acknowledged in Swahili poetry studies, “translation” is not a straightforward explanation of this relationship. Furthermore, Swahili narrative poems on the prophets (manabii), mostly created at the end of the 19th century, have seldom been considered in textual relation to the Qiṣaṣ al-Anbiyā’ literature or to the Qur’ān. Thus, important questions have not been asked: How did the Arabic stories of the prophets arrive on the Swahili coast? How did poets appropriate these stories and forge them into a new narrative discourse? In this paper, I focus on tafsiri as a form of appropriation and adaptation, applying Gérard Genette’s concept of “palimpsest” to analyse the textual relationship between Arabic Muslim and Swahili literary texts. This will allow me, through a close reading of these texts and consideration of both language and genre, to identify the palimpsestuous presence or rather copresence of Arabic source texts within Swahili works. Ultimately, this method offers a model for future philologies of world literature.

This is the story of the plagues God inflicted on the Pharoah and his people because he refused to let his slave population of Hebrews leave. It is also about the struggle of Moses with the Pharoah until God indicated the time was ripe to escape along with his flock of Israelites. The Story is from the Quranic point of view, and is contrasted with the account in Exodus, showing where the stories coincide and how they differ.

In this article, we shall discuss causal loop (FPCL) which is a concept that is both fascinating and complex. Here, we can only scratch the surface of it. However, it shows us that our understanding of space and time and the human mind will continue to advance, where more light will be shed, if only we were to think logically and objectively.

Review Article: C.A. SEGOVIA, The Quranic Noah and the Making of the Islamic Prophet: A Study of Intertextuality and Religious Identity Formation in Late Antiquity (Judaism, Christianity, and Islam - Tension, Transmission, Transformation, 4), Berlin, De Gruyter, 2015.
Just published in Rivista di Studi Indo-Mediterranei [plurilingual e-journal of literary, religious, historical studies, ISSN 2279-7025] VI (2016): http://www.archivindomed.altervista.org/