Gjuha Shqipe

Ngrihesh nga gjumi dhe vëren se sot je ngritur më herët, edhe pse alarmi i ‘këndezit tënd të zgjuar' akoma nuk ka rënë...

Lan dhëmbët, por kësaj here nuk mbaron pasta e dhëmbëve, por uji!

Fillon të hekurosësh këmishën, sot nuk mbaron uji i hekurit, por ikin dritat!

Del jashtë, por mendimet e tua mbeten brenda, se kanë frikë nga paragjykimet!
...

There are four articles in English: a/an, the, 0 (the invisible zero article)
The articles are divided into two major categories: the indefinite articles (a, an, and 0) for indefinite nouns and the definite article (the) for definite nouns. Every indefinite noun in English requires a, an or 0 (or a small group of other determiners) to indicate whether the noun is count on non count.
It helps to remember that a/an is related (but not identical) to one in deciding whether to use the article a/an or 0. Every definite noun requires the.

Rreth domosdoshmërisë së përkthimit

Me rastin e kësaj dite vendosa të shkruaj për domosdoshmërinë e përkthimit, rolin qendror që ka pasur dhe ka përkthimi, për sfidat që kanë përkthyesit sot, kompetencën e nevojshme për të ushtruar zanatin e përkthyesit, si dhe disa tema tjera me interes për përkthyesit dhe me rëndësi për përkthimin.

30 shtatori i çdo viti në të gjithë botën shënohet si
Dita Ndërkombëtare e Përkthimit  (International Translation Day)

Lahuta e Malcís-epope e qëndresës shqiptare Kur studiojmë historinë e shkrimit shqip, shohim se veprimtaria e letrarëve para kohës së pavarësisë sillej rreth temave sentimentale, që preknin çështjen e identitetit dhe qenies abstrakte të shoqërisë dhe kombit shqiptar. Të këtij shembulli ishin shumë vepra, qoftë voluminoze apo të shkurta, dhe përbënin tërësinë e identitetit letrar të kombit shqiptar. Thënë ndryshe: gjithçka mund të dihej rreth nesh ishte pjesëtuar mbrenda atyre veprave-mendjeve të këtyre veprimtarëve. Gjergj Fishta, që duhet të ketë pasur këtë vizion, Cillon me krijimin e "Lahutës së Malcís",-një epope e mrekullueshme, e cila do të plotësonte hapësirat (zbrazëtirat) që i kishte karakteri i 'shqiptarit'-e cila qe përkuCizuar nga veprat e pjesërishme të deriatëhershme. Ai synoi të formon këtë karakter e të plotësojë ate, ashtuqë të mos ketë nevojë dikush tjetër të vazhdojë ndërtimin e tij. Kur lexojmë veprën, duke mos u ndalur në spektrumin kohor që është shënuar, na paraqitet 'shqiptari' i tërë kohërave, një tip Cisnik, besnik dhe i përqëndruar për mbrojtjen e nderit të vet, shenja që i kishte shqiptari si para shumë shekujve, ashtu edhe sot. Ky hero, që nuk ëshët vetëm një, por është induktuar nga ansambli i shumë Cigurave historike, heroike, kombëtare: Oso Kuka, Marash Uci, Dedë Gjo Luli e shumë të tjerë; ishte një hero që nuk dorëzohej, një hero që e ngrit emrin 'shqiptar' përmbi atyre kornizave të të huajve që e shpërbënin tërësisht. Megjithëse në vepër nuk na paraqitet ndonjë zinxhir i lidhur ngjarjesh, në to janë të përmendur të gjitha ndodhitë gjurmëlënëse që ka kaluar shqiptari derisa arriti pavarësinë. Vepra është mbresëlënëse, te ajo janë të ngjeshur një bashkësi e madhe rrethanash, e duke kaluar nga secila vështirësi, secili presion i jashtëm, dhe çfarëdo pranga të mbrendshme që pengonin avancimin në rrugën e lirisë, në rrugën e nderit. Shumë është me rëndësi shpresa, idetë qëndrimtare të popullit dhe prijësit të tyre, e cila ishte nxitja kryesore për qëllimin e fundit. Këtë gjendje mendore, autori e ka spikatur nëpër përditshmërinë e njerëzve, nëpër vendimet e tyre. Këtu janë kyqur edhe Cigura profane, edhe mitike, që nga dora e dytë janë nxitës të rebelimit kundër shtypjes dhe padrejtësisë. Epopeja është vepra më e plotë e qëndresës për nga të gjitha këto karakteristike, dhe nuk shembuj tjerë të llojit të saj, mu ashtu si ka kërkuar Ât Gjergj Fishta.

Qëllimi kryesor i këtij punimi ështe të analizoj gjendjen e terminologjisë së ekonomisë në gjuhën shqipe, dhe në bazë të problemeve që hasen, të sjell disa rekomandime në formë detyrash të cilat parashtrohen si të nevojshme për hulumtime të mëtejme në funksion të standardizimit të saj. Punimi është nisur nga hipoteza se terminologjia në fjalë është e pasur, por konstaton se hulumtimet shkencore dhe akademike në këtë drejtim janë shumë të kufizuara ose anashkaluar, duke krijuar zbrazëti në përdorimin e saj më të gjërë dhe unjësuar. Pavarësisht pranisë së termave të mëhershëm me origjinë nga gjuhët tjera, duket se mbajtja e tyre në përdorim është më e levërdishme se kalimi nga huazimet e një gjuhe me ndikim të kohës në tjetrën. Këto ndikime gjuhësore të cilat historikisht janë provuar se nuk janë të përjetshme, vetëm sa e kanë vështirësuar kuptimin e gjërë të kësaj terminologjie nga shumica e atyre që gjuhë amëtare e kanë shqipen.

Ky studim foksuohet në eksplorimin e ekonomisë kriptografike dhe sistemeve të ditarit të përbashkët, të cilat fillimisht u bënë të njohura përmes kripto-valutës Bitcoin dhe akutalisht kanë evoluar në një teknologji universale, e cila po sjell të njëjtin impakt në ekonomi si interneti në vitet 1990.
Bitcoin është monedha e parë dhe më e famshme kriptografike bazuar në vlerën e tregut, karakteristikat dhe historinë që ka. Inovacioni i Bitcoin krijoi një degë të re në shkencë e cila quhet kripto-ekonomi. Duke studiuar mekanizmat kriptografikë dhe incentivat eknomike të sistemit të tij, do arrijmë të krijojmë një ide se si funksionon shumica e kripto-aseteve publikë.

E ndërsa në përgjithësi evidentohen dy lloj vlerash që komuniteti i atribuon çdo aseti të tilla si vlera utilitare (dobia) dhe vlera spekulative (çmimi në tregje), ky kërkim fokusohet në dobinë dhe vlerën që kripto-asetet sjellin në ekonomitë tona. Nga ana tjetër, arsyeja pse ato u bënë të famshme dhe morën një njohje të gjerë ndërkombtare vjen si pasojë e vlerës spekulative. Në Mars të vitit 2010 vlera e një bitcoini ishte 0.003$. Shtatë vite më vonë, në Dhjetor 2017, njerëzit ishin të gatshëm të paguanin mbi 19000$ për një bitcoin, duke e bërë atë asetin me performancën më të mirë të dekadës.

Jehona e Bitcoin, krijoi një valë të lartë inovacioni teknologjik. Karakteristikat kripto-ekonomike të tij u implementuan në shumë industri të centralizuara me qëllim rritjen e transparencës, efiçensës dhe konkurencës. Si pasojë, lindi një klasë e re asetesh të quajtura kripto-asete. Në pjesën e fundit do të shikojmë kategorizimin e këtyre aseteve, aplikime të tyre në jetën ekonomiko-sociale, si dhe potencialin që kanë për të ardhmen

Seksioni i rekomandimeve paraqet disa sugjerime mbi përqafimin e kësaj teknologjie nga shteti dhe biznesi shqiptar me synim kryesor uljen e kostove të operimit, rritjen e transparencës e sigurisë dixhitale, etj.

Për këtë shkrim morëm shkas nga intervista e Prof. Dr. Xhevat Lloshit, botuar në gazetën TEMA të datës 23 janar 2017 mbi vjetërsinë e gjuhës shqipe. Në intervistën e tij profesor Lloshi pranon se " Shqipja është shkruar për herë të parë në shekullin XV " dhe se ajo ka 30 mijë fjalë dhe mund të quhet gjuhë e pasur ". Habitemi me këto deklarata të profesorit, që njihet ndër studiuesit më të përgatitur për gjuhës shqipe. Por nga deklaratata e tij, kuptoj se një pjesë të mirë të literaturës shkencore për problemin e lashtësisë së gjuhës shqipe dhe të pasurisë, profesori nuk e njeh dhe kjo përbën shkelje të rëndë të rregullave të vlerësimit të çeshtjeve shkencore. Këto rregulla detyrojnë çdo studiues të shfrytëzojë të gjithë literaturën shkencore për problemin e dhënë, përfundimet e të cilave mund ti pranojë ose ti kundërshtojë. Kjo nuk varet nga dëshira e autorit, por është detyrim shkencor i pa diskutueshëm për të gjithë në shkencë. Çdo studiues para se të shprehë mendimet publikisht për një problem të caktuar, e ka për detyrë të shfrytëzojë të gjithë literaturën dhe shkurtimisht ti ja parashtrojë atë lexuesit. Varet në ndërshegjen dhe aftësitë e tij, cilat mendme i pranon dhe cilat i kundërshton. Nga mendimet që shpreh profesor Lloshi për vjetërsinë e gjuhës shqipe duket mjaft qartë se ai nuk i ka lexuar burimet kryesore, që flasin për vjetërsinë e gjuhë shqipe. Të tilla burime ka shumë, po përmendim disa prej tyre: studimet e N. Ketës (1777), libri i Xh. Krispit " Shqipja nëna e gjuhëve " (1832), studimet e Thomopoulos, Z.Majanit, N.Vlorës dhe shumë autorë të tjerë të viteve të fundit. Mos njohja e rezultateve të këtyre autorëve, tregon se intervista e botuar në gazetën " Tema " është me mangësi të theksuar shkencore, e cila e dëmton lexuesin me informacionet e rreme. Si është e vërteta? Vjetërsia e gjuhës shqipe nuk ka mbetur tek " Formula e Pagëzimit " e shekullit 15, që pranon profesor Lloshi, por ka shkuar më tej në lashtësi dhe shembuj ka plot. Habitemi për faktin se studiuesit shqiptar kam mbetur tek " Formula e Pagëzimit " për vjetërsinë e gjuhës shqipe dhe nuk duan të pranojnë dokumentet e shumta të zbuluar për këtë qëllim. Është detyrë shkencore dhe atdhetare për çdo studiues, që ta studiojë gjuhën e vet amtare me themel dhe të mos neglixhojë asnjë dokument që del në dritë në këtë drejtim. Gjuha shqipe është gjuhë e mahnitëshme që shpesh të befason. Gjurmët e saj i gjejmë jo vetëm në lashtësinë e mjegullt të njerëzimit, por edhe anembanë botës. Në të gjitha kontinentet dhe gjuhët e botës ajo është e pranishme me fjalë, shprehje, emra vendesh, emra njerzish etj. Asnjë gjuhë tjetër nuk ka histori kaq të gjatë dhe kaq bukur të faktuar me dokumente sa gjuha shqipe (Peza & Peza 2013). Nuk e dimë saktësisht kur ka filluar të flitet gjuha pellazge/shqipe, por 25-30 mijë vjet më parë, gjatë gurlashtit të vonë (paleolitit), është një mundësi reale. Por jemi të sigurtë, se fjalët e saj të para janë shkruar rreth 8 mijë vjet më parë, kur fjalët " UJI " dhe " DORA " janë gërvishur në enët e baltës gjatë gurvonit (neolitit), rreth 5500 p.e.s.. Në kulturën pellazge Vinkë-Turdas, përhapur në Ballkanin qendror gjatë mezo-neolitit, janë ndeshur këto dy mbishkrime në një poçe balte (Vinkë, sot Serbia jugore) dhe në një varse (Rumani). Janë = IIIVIJV1 = UIJU = UJI dhe numrat III dhe 1 = P, Dor gërvishur fjalët " UJI " dhe " DORA " të gjuhës pellazge/shqipe si dhe numurat, që përbëjnë fjalët dhe numrat më të vjetër të shkruar në botë.

Gjuha shqipe bën pjesë në familjen e gjuhëve indoevropiane, ku futen gjuhët indoiranike, greqishtja, gjuhët romane, gjuhët sllave, gjuhët gjermane etj. Ajo formon një degë të veçantë në këtë familje gjuhësore dhe nuk ka ndonjë lidhje prejardhjeje me asnjërën prej gjuhëve të sotme indoevropiane. Dijetarit të njohur gjerman Franz Bopp, vërtetoi me metoda shkencore përkatësinë e gjuhës shqipe në familjen gjuhësore indoevropiane. F. Boppi i kushtoi dhe dha kontribut për këtë brum shoqërie dhe shoqërive në një vepër të veçantë, me titull “Ueber das Albanesische in scinen verëandtschaftlichen Bezichungen”, botuar në vitin 1854. Me çështjen e origjinës së shqipes janë marrë historianë, arkeologë dhe gjuhëtarë.
Gjuhët indoevropiane ndahen në dy grupe kryesore:
1. Në gjuhë lindore - satem;
2. Në gjuhët perëndimore - centum (kentum).

Ishte dhe po zgjerohet e pasurohet “standardizimit i gjuhës shqipe”.

Albanian spoken language not only ancient - but also written - Deciphering.
Syri i keq në mozaik daton nga antikiteti klasik. Referuar nga Hesiod, Callimachus, Plato, Diodorus Siculus, Theokrit, Plutarku, Heliodorus, Plini Plaku dhe Aulus Gellius. Envy dhe grekët e Peter Walcot (1978) renditën më shumë se njëqind vepra nga këta dhe autorë të tjerë duke përmendur syrin e keq.

Evangelical Protestantism is one of five historic and recognized faith communities among Albanians, but it is arguably the least known. Although several scholarly works have treated specific contributions or personalities of the Albanian Protestant Movement, until now there has been no exhaustive survey of the movement as a whole. The presentation of such a survey fills a necessary gap—at least through the year 1908—and presents Albanian scholarship with a new stream of historical source materials.

This book, originally submitted as a dissertation on the occasion of the 500th anniversary of the Protestant Reformation, provides an overview of the theology that motivated global Protestant missionary expansion, explores the potential existence of Protestantism in Albanian-populated territories before the nineteenth century, and presents a chronology of the movement in four periods. The first period (1816–1858) is distinguished by the first-ever translation of the New Testament into Albanian. The second period (1858–1873) is marked by the increase of Albanian Bible distribution and the growth of American missionary endeavor in the Ottoman Empire. In the third phase (1873–1884), Protestant missionaries arrived in Monastir (Bitola) and began working with Albanians, some who converted to Protestantism, were educated in Protestant institutions, and saw models of church and school, book and periodical, which they could copy or adapt in an Albanian context. Finally, in the fourth time period treated in this book (1884–1908), as the Albanian National Awakening was reaching its climax, an Albanian-led Evangelical Protestant movement emerged, when Gerasim Kyrias and other Albanians preached the Gospel, translated books, established the Albanian Evangelical Brotherhood, and opened a school for girls in Kortcha.

Various religions came to Albania with foreign empirical conquests (Roman, Byzantine, Ottoman) and their liturgy was in foreign languages (Latin, Greek, Arabic and Turkish). In contrast, the Protestant Movement came to Albania in Albanian. It came when there were no Albanian books in circulation, no Albanian Protestants, no Albanian Bibles, no Albanian schools, and almost no Albanian religious services. In such a context, some Albanian nationalist figures began to perceive the religions of the day as divisive, foreign forces being misused to prevent Albanian unification and to accelerate the Albanians’ political assimilation as the Ottoman Empire weakened and other Balkan nations strengthened. As Evangelical Protestantism produced more Albanian books, Albanian Bibles, Albanian schools, Albanian religious services, Albanian hymns, and Albanian preachers, it began to be perceived as a unifying force that contributed to the Albanian National Awakening.

Gjuha shqipe nuk kishte një alfabet të njësuar, kështu që me vite të tëra është shkruar me alfabete të ndryshme. Vetë zhvillimet historike, shoqërore e fetare ndikuan që shkrimi shqip të shkruhej me shkronja të veçanta, duke përfshirë përdorimin e alfabetit latin, grek, arab, etj. Fundi i shekullit XIX dhe fillimi i shekullit XX shënon një rritje të përpjekjeve për hartimin e alfabetit të gjuhës shqipe. Një ndër të parët ishte Teodor Haxhifilipi, alfabeti i të cilit kapërcente 50 shkronja. Pastaj ishte Naum Veqilharxhi, i cili në vitin 1845 shkroi abetaren e parë të gjuhës shqipe. Edhe Hasan Tahsini ndoqi të njejtën rrugë, në vitin 1874 hartoi një alfabet të veçantë, por i ndryshëm nga ai i Veqilharxhit. Pati edhe shume përpjekje, sidomos në fillim të shekullit XX. Një ndër momentet që la gjurmë të pashlyeshme në historinë tonë ishte Kongresi i Manastirit i mbajtur në nëntor të vitit 1908. Në këtë kongres u paraqiten tri alfabete: " Alfabeti i Stambollit " , " Bashkimi " dhe " Agimi ". Një ndër ata që kontribuan në çështjen e alfabetit të gjuhës shqipe ishte edhe Myftiu i Manastirit Rexhep Xhudi bin Nureddin i cili me origjinë ishte nga Tetova. Duke përdorur alfabetin arabo-osman, hartoi një alfabet të veçantë për gjuhën shqipe, për të cilin deri me sot nuk kemi pasur informacion. Ai, jo vetëm që hartoi alfabetin, por shkroi një libër të tërë. Librin e kam gjatur gjatë hulumtimeve që isha duke bërë në Arkivin " Atatürk Kitaplığı " në Stamboll. Libri titullohet " Edukimi dhe mësimi i Gjuhës Shqipe ". Libri ka gjithsej 22 faqe dhe një madhësi prej 18x12 cm. Në dorë kemi botimin e dytë i cili ka dalur në vitin 1911, kurse sa i përket botimit të parë nuk kemi informacion. Sa për ilustrim, do të shkëpusim diçka nga ky libër, duke filluar më shkronjat, për të vazhduar deri të paraqitja e disa pjesëve të teksit origjinal.

Despre relaţiile lexicale româno-albaneze s-a scris până acum foarte mult, în primul rând despre subiectul cuvintelor comune. Un aspect mult mai complex al acestor relaţii îl reprezintă expresiile frazeologice. Există, de fapt, un număr considerabil de expresii fraseologice paralele în limbiile balcanice, care mărturisesc încă o dată relaţiile strânse dintre vorbitorii acestor limbi. În afară de albaneza şi româna, fac parte din acest cerc şi aromâna, bulgara, greaca nouă şi, mai puţin, sârbo-croata. Din cauza aceasta, este important să subliniem că, pe plan frazeologic, cele mai mare afinităţi se constată între română şi albaneză.

Although being in the middle of the Mediterranean Sea, Albania has long been one of the less known European countries. In the view of other Europeans, this country which had remained for nearly five hundred years under Ottoman rule, was a mysterious outpost of Islam in the heart of Europe. It was only in the early 1800s which it began to be considered worthwhile to include among the Grand Tour destinations.
This research has been aimed at detecting and identifying representation patterns through which travellers, writers and European artists saw this country, its customs and its people, thereby shaping those who were to become the « images » by which Albania was conceived by foreigners. The sources range from early XIXth (when Albania entered the pantheon of European literature through Byron’s Childe Harold’s Pilgrimage) to the 1940s. Starting from a primary corpus consisting of Souvenirs de la Haute-Albanie by the French consul Alexandre Degrand, L’Albania by the Italian writer and journalist Ugo Ojetti, and High Albania by the English Mary Edith Durham, whose innovative ethno-anthropological work has been subjected to a specific analysis, our observation field widened to include a broader survey of works ranging from diplomatic accounts to travel diaries, from fictional novels to newspaper articles.
Moreover, in the belief that, in the processus of creating the image of the Other, a prominent place belongs to the iconological corpus, a particular attention has been paid to the visual side of the literary works, namely to the engravings, sketches and other representational forms through which European literature illustrated Albanian subjects. Observing them has been a complementary tool for identifying the historical and conceptual framework in which the image of Albania took shape.
Finally, a specific study has been devoted to a rather particular case of representation, consisting of works taking place in fictional countries inspired by Albania. Written from the late XIXth century to the present day, they show a rather high concentration of clichés and stereotypes scattered throughout European literature, thus acting as a reactive test to detect some of the sources of the current image of Albania.
KEYWORDS: LORD BYRON, ALEXANDRE DEGRAND, MARY EDITH DURHAM, GEOCRITICISM, TRAVEL LITERATURE, UGO OJETTI
GEOGRAPHIC: ALBANIA, BALKANS, OTTOMAN EMPIRE
CHRONOLOGICAL: XIXTH CENTURY, XXTH CENTURY

Ziel der Arbeit

In erster Linie geht es in dieser Arbeit darum, deutsche Entlehnungen im Albanischen (bzw. im albanischsprachigen Raum) zu erfassen, zu beschreiben und zu erklären. Diese Arbeit möchte also eine zusammenfassende Darstellung des deutschen Spracheinflusses auf die albanische Sprache präsentieren. Außerdem geht es darum, was hingegen zweitrangig bleibt, die deutschen Entlehnungen im albanischen Wortschatz in graphematischer, semantischer, phonetisch-phonologischer und morphologischer Hinsicht zu untersuchen.
Weitere Fragestellung zu diesem Thema sind die Wege und die Zeit der Entlehnung, die geographische Verbreitung, die Verwendung nach Sachgebieten und die Integration der deutschen Entlehnungen in der albanischen Literatursprache.
Das Thema lässt sich im Augenblick noch schwer zusammenfassend bearbeiten, weil wir überhaupt noch nicht über entsprechende Vorarbeiten verfügen, die eine solche Zusammenfassung rechtfertigen.
Ich möchte darauf hinweisen, dass obwohl auch mündliche Belege einbezogen wurden, für diese Diplomarbeit keine systematische Feldforschung im wissenschaftlichen Sinne durchgeführt wurde. Das lexikalische Material wurde von mir selbständig gesammelt und ausgearbeitet. Betonen möchte ich noch, dass das gesamte Wortmaterial keinen Anspruch auf Vollständigkeit erhebt. Dennoch dürfte in dieser Arbeit die überwiegende Menge der deutschen Entlehnungen zusammengefasst sein.
Die gewählte Aufarbeitung des Themas kann vielmehr als Anregung und Vorarbeit für umfangreichere Untersuchungen, möglicherweise im Rahmen einer Dissertation, wo auf jeden Problembereich näher eingegangen werden kann, dienen.

Sa me fat jemi ne, që sot kemi mundësinë të flasim e të veprojmë në gjuhën tonë, pa pengesë, pa shtypje. E flasim gjuhën që ka hasur shumë prerje rruge, e shumë shtypje nga të huajt, e megjithatë ekziston me tërë gjallërinë, bukurinë e përhapjen e njëjtë, si qindra vite më parë, e si sot.
Shqipja gjithnjë ka qenë në ambient të shtypur, e si ka rrojtur? Për këtë pyetje i qasemi njëherit shpirtit besnik të shqiptarit, e pastaj në një sfond më të lëmuar, përpjekjet e veprimtarëve të çmuar të kohërave më të reja. Shkrimet e tyre u bënë pasuria më e madhe e historisë së kësaj gjuhe, megjithëse nuk ishin e tëra e gjuhës së folur.
Si rron sot? Sot, edhe pse e liruar nga të gjitha prangat, po duket sikur po i tërheq të njëjtat probleme të njëqind viteve të fundit. Po duket sikur ende nuk është rrënjosur vetëdija se është një gjuhë e plotë, e përshtatshme për çfarëdo përdorimi. Sot mungesa e saj është më e qartë në mediume të reja. Është me rëndësi të nxitet prezenca e saj në botën moderne të artit. Ende kemi nevojë për shumë vepra të reja shkencore dhe artistike.
Përpjekja më e frutshme për të ardhmen e gjuhës do të jetë nxitja e prezencës së saj në rrethe ndërkombëtare. Shumë mendimtarë dhe veprimtarë shqiptarë sot veprojnë në ambiente të huaja me gjuhë të huaj, gjë që e insinuon gjuhën shqipe, por edhe ato që rrojnë me shqipen nuk janë të përkrahur aq sa meritojnë. Shpresojmë që gjeneratat e reja të jenë iniciatorë të ngritjes së gjuhës shqipe në grada sa më të larta.

This paper will deal with the features of language contact, taking the Albanian language as an example. Amongst others, the issues of the type, way and causes of language contact will be brought up and its most affected areas articulated. Similar to every language, Albanian also has had and still has continuing contact with other languages. Thus as a result taking impact on different areas. These linguistic influences have been at different times and by different Indo – European and non Indo – European languages. The language contacts also result in lexical influence. The vocabulary of a language is the part which, first and foremost changes by cultural, political and social impacts of the nation and its people. With the stratification of borrowing we also have a stratification of cultural, social and political influences. It is known, that a language reflects and preserves a good part of the history of its speakers. The development of the Albanian vocabulary has much to do with the phenomenon of language contact and the process of borrowings and their integration. The impacts and cultural strata are preserved and proven through borrowings. Here we will give a brief overview on the origin of foreign terms in Albanian, starting from: Greekisms (from Ancient Greece), Latinisms, Slavisms, Osmanisms, Turkisms, Romanisms, Germanisms and ending with the most current, Anglicisms. It will be attempted to give a brief and chronological overview on language contact of the Albanian language.

The words 'next year in Jerusalem' are recited at the end of every Passover celebration.

But, what would have happened if Albania had become the Jewish Homeland instead of Palestine?
A far-fetched question, you might exclaim, but now read on...

'Vitin tjetër në Jerusalem 'fjalët lexohen në fund të çdo kremtim Pashkës.
Por, çfarë do të kishte ndodhur nëse Shqipëria ishte bërë Atdheut çifute në vend të Palestinës?
Një pyetje i sforcuar, ju mund të thërras, por tani lexoni në ...

Gjatë gjithë luftës së ftohtë, në raport me shtetet tjera, politika e jashtme amerikane dhe ajo sovjetike kishin cak të tyre komunizmin. Përderisa, Washingtoni bënte përpjekje të ndalte zgjerimin e tij, Moska përpiqej që  nëse jo më shumë, së paku t’i ofronte logjistikën e duhur shtrirjes së tij.

Qëllimi i kësaj kumtese është trajtimi i fenomenit të “kontaktit gjuhësor” nga këndvështrime të ndryshme, duke përmendur veçori si: mënyrat, rrugët dhe specifikat e tij, si dhe faktorët që sjellin dhe ndikojnë kontaktin gjuhësor. 
Si rrjedhojë të kontaktit gjuhësor kemi ndikimin e ndërsjellë të gjuhëve në mes veti. Dihet që edhe për gjuhët më të mëdha dhënëse, huazimet janë të patjetërsueshëm, pasi në shumë raste  e për shumë fusha leksiku i trashëguar nuk mjafton.
Thelbi i kumtesës ka të bëj me ndikimet gjuhësore të gjermanishtes në gjuhën shqipe.
Në këtë kumtesë do të trajtohen fillet e kontaktit gjuhësor në mes gjermanishtes dhe shqipes, aspekte të shtresimit kohor, si dhe shpërndarja gjeografike e ndikimeve në arealin gjuhësor të shqipes.
Me interes do të jetë edhe debati mbi këtë problematikë si dhe gjendja e hulumtimit të këtij fenomeni sot, me vështrim të veçantë të gjermanizmave në gjuhën shqipe.

L’autrice osserva che l’infinito ghego si manifesta oggi nell’arbëresh almeno in due locuzioni: vjen me thënë e domethënë e suggerisce la ricerca dell’estensione attuale e storica di queste locuzioni nelle parlate arëreshe. Se queste espressioni non si sono diffuse come conseguenza dell’influenza della lingua scritta, ma hanno carattere puramente popolare e si conoscono da tempo nell’arbërishtja, sorgono altre domande importanti. Possono considerarsi come testimonianza che tra i primi arbëreshë ci sono stati anche ghegi, i quali hanno lasciato le loro tracce anche nella lingua? Oppure queste espressioni sono state fin dall’inizio parti del tosco che gli Arbëreshë portarono dall’Albania del sud? Ma se è stato così, dobbiamo accettare che i contatti tra i due dialetti principali dell’albanese, e tra loro parlanti, sono stati intensi fin dai tempi antichi, o che il tosco il modo infinito l’ha avuto un tempo, ma l’ha perso più tardi, sostituito dal congiuntivo. L’ultimo caso sarebbe interessante anche per la storia delle altre lingue balcaniche.