Germani

Deze tekst is een samenvatting van enkele hoofdstukken uit Deel II: Caesar tegen de Oude Belgen dat grotendeels gewijd is aan de strijd van CAESAR tegen de Aduatuci en de Eburones. We gaan ondermeer op zoek naar het Oppidum Aduatucorum, het grote oppidum der Aduatuci. Dat werd belegerd en veroverd door CAESAR in-57. Later, tijdens de volgende oorlogsjaren-54 en-53 schrijft hij over een versterkte vesting Aduatuca waarbij de naamsgelijkheid opvalt. We analyseren de betreffende alinea's van De Bello Gallico. Door het verschijnen van de schitterende studie over de goudschatten der Belgae krijgen we een nauwkeurig beeld over de respectievelijke woongebieden der Nervii en Eburones. Tongeren.) Merkwaardig is dat de medeauteur en archeoloog NICO ROYMANS in een latere persconferentie het oppidum der Aduatuci in Thuin plaatst. In het daar gelegen oppidum, met de naam Bois-du-Grand-Bon-Dieu, meent hij de versterking der Aduatuci gevonden te hebben. Nochtans zou een gewone rekenmachine de archeoloog kunnen verhinderen deze merkwaardige aannames te maken. Het Bois-du-Grand-Bon-Dieu is ongeveer dertien (13) hectare groot. CAESAR schrijft dat er in dit oppidum 57.000 Aduatuci verzameld zijn. Dertien hectare is gelijk aan 130.000 vierkante meter. Per individu dat zich in dit oppidum bevindt, geeft dit 2,26 vierkante meter levensruim. CAESAR schrijft ook dat de Aduatuci zich daar verzamelen met " sua omnia " , dit is met have en goederen, koeien, schapen, karren, potten, slaapgerief. Het merkwaardige aan heel deze zaak is dat ik al met verscheidene vakmensen over deze merkwaardige wiskunde discussieerde maar altijd ongelijk krijg. De pure wiskundige uitslag van een elektronische rekenmachine weegt niet op tegen een loze academische bewering. Ik maakte hetzelfde mee toen een andere academicus beweerde dat de 'Sabis' een beek de 'Samme' was die bij La Louvière stroomt. Mijn grondig gedocumenteerde tegenwerpingen hielpen niet. Tien jaar later kan men die gekheid nog altijd lezen op sommige wetenschappelijke pagina's. Men leze mijn tekst dus met veel kritische zin en controleer mijn stellingen. Zie ook op

El artículo discute la perspectiva del giro narrativo como clave de análisis de teorías sociológicas/sociales. Para ello, presenta como “caso” algunos resultados preliminares de una indagación sobre las teorías de la modernización presentes en los textos del sociólogo ítalo-argentino Gino Germani. Se analiza el funcionamiento, en los textos germanianos, de una narrativa de la transición, sus paradojas, así como de una contranarrativa crítica de la modernidad. A partir de ello, se exponen algunos límites del abordaje propuesto por el giro narrativo al que se contrapondrá, como alternativa, la perspectiva foucaultiana de re-problematización. Fundamentalmente, se analizan los peligros de homogenización que comporta el tipo de análisis propuesto por el giro narrativo en desmedro de la heterogeneidad de elementos que, según argumentaremos, componen la teoría de la modernización presente en Germani. En este sentido, hacia el final, el artículo busca aportar a una reflexión respecto del tr...