Euphrates Shield

The Turkish Armed Forces successfully executed two consecutive cross-border operations (Euphrates Shield and Olive Branch) in Syria following the failed coup d‘état in 2016. Turkey‘s supposedly traditional ―Kurdophobic reflexes were widely deemed as the motivation behind these operations. However, these assertions are weak when it comes to Turkey‘s relatively harmonious relations with Iraqi Kurdistan and the significant portion of Turkish Kurds‘ endorsement of the incumbent Turkish government. Moreover, the fact that the Turkish government was not a hardliner against the Kurdish-led outlawed Democratic Union Party and its military wing People's Protection Units in the early days of the Syrian Civil War undermines these essentialist and reductionist contentions. This article proposes a geopolitics-driven and more holistic explanation to the Turkish military campaign into Northern Syria. Its objective is to provide a more comprehensive insight into Turkish geopolitical manoeuvres in Syria, to set the contextual and ideational background of the military operations and to present Turkey‘s cognitive horizon for its actions within its vicinity. The article anchors its theoretical basis in the critical geopolitics approach in order to place the Turkish intervention into a broader geopolitical context.

Türkiye’nin Irak ve Suriye’deki hudut güvenliği politikası umumiyetle ya safi fiziksel emniyet telakkileri ya da Türkiye’nin varsayılan "geleneksel Kürdofobik refleksleri" ile izaha çalışılmaktadır. Kimlik eksenli güvenlik analizleri mütemadiyen, Türkiye’nin, sınırlarına bitişik oluşacak otonom bir Kürt yönetimini, kendi Kürt kökenli yurttaşları arasında aidiyet kaymasına yol açacak bir gelişme olarak algıladığını öne sürmektedir. Türkiye’nin fiziksel güvenliği ve toprak bütünlüğü kaygısının sürekli ve insicamlı "Kürdofobik" bir devlet politikası ürettiği sonucuna ulaşılmaktadır. Afrin’e müdahale ve Türkiye’nin Suriye’nin kuzeyinde izlemiş olduğu güvenlik politikaları da ekseriyetle bu minvalde okunmaktadır. Ancak, Türkiye'nin, “Arap dünyası ile coğrafi irtibatın kesilmesi” ihtimalini bir ulusal çıkar ve güvenlik meselesi olarak tayin etmesi, "Türkiye’nin bölünme paranoyası" gibi kısır bir aksiyoma isnaden anlaşılamaz. Bu makalede bizim amacımız, "ontolojik güvenlik" kavramı üzerinden, Türkiye’nin, Suriye’nin kuzeyine yönelik tehdit tanımlamasını, Türk Devleti’nin milli-benlik idrakini jeopolitik bağlama oturtarak tavzih etmektir. Bu yaklaşım yukarıda bahsettiğimiz indirgemeci ve yanlış varsayımları isnat noktası alan izahatlara daha bütüncül ve tutarlı bir alternatif sunmayı hedeflemektedir.