Ab

Bizim açımızdan bakıldığında AB orada, uzakta duran, ona doğru koştukça uzaklaşan serap karakterini uzun bir zamandır muhafaza etti -hala da ettiriyor. Özellikle 1990’larda 2000’lerin sonuna kadar olan dönemde, ya da ekonomik gelişimine bağlı olarak daha müstakil küresel siyaset izleyebilecekleri sanrısına kapılana kadar, Türkiye’de siyasal kadrolar AB’nin önce müktesebatını, daha sonra ise kurucu felsefesini ülkede hayata geçirecek adımlar atmayı sürdürdüler. Bununla birlikte son on yılda ilişkiler, ileride onarılması gerçekten de zor, köklü bir değişim geçirdi. Fakat mensubu olduğum Türkiye’deki sosyal bilimci akademik topluluk AB’yi hiç bırakmadı; yakından takibini sürdürdü. Bu çalışma da bana göre o inatçı takibin, o 1990’lardaki modernleştirici siyasal elitin “AB’nin yönetici ilkelerini AB’ye üye olmaktan ziyade sadece ve sadece Türkiye’nin iyiliği açısından hayata geçirmeliyiz”, ya da “hala saatlerimizi Avrupa’ya göre ayarlamalıyız” felsefesine olan sadakatin bir ürünü.

Prof. Dr. Nazif MANDACI

Özet
Bu çalışmada Rusya, Çin, Amerika Birleşik Devletleri, Avrupa Birliği, İran ve Türkiye gibi dış güçlerin Tacikistan politikaları ele alınmaktadır. Çalışmanın kapsamını aşacağı için tarihsel ve kültürel açılardan Tacikistan’a yakın olan diğer bölgesel aktörler olan Pakistan, Hindistan ve Japonya gibi ülkeler çözümlemeye dâhil edilmemiştir. İlkin her ülkeye ayrı ayrı yer vermek suretiyle Rusya, Çin, ABD, AB, İran ve Türkiye’nin önceliklerine göre Tacikistan politikalarında rol oynayan önemli faktörler ortaya konulmuş akabinde ise bu aktörlerin Tacikistan politikaları karşılaştırmalı yöntem temelinde çözümlemeye tabi tutulmuştur. Mevcut yazında bu konuyu yukarıda anılan dış güçlerin politikaları temelinde karşılaştırmalı olarak ele alan eserler bulunmamaktadır. Bu çalışmanın özgünlüğü dış güçlerin Tacikistan politikalarını kantitatif veriler temelinde çözümlenmesidir. Bu araştırmada kullanılan verilerin bir kısmı ise bu satırların yazarının Tacikistan’da yapmış olduğu alan çalışmasında mülakat tekniği vasıtasıyla elde edilmiştir.
"External Powers in Tajikistan: Russia, China, United States of America,
European Union, Iran, and Turkey"
Abstract
This research work deals with the Tajikistan policy of the external powers such as Russia, China, United States of America, European Union, Iran and Turkey as well. As it does exceed the analytical framework of this article the other regional actors such as Pakistan, India and Japan excluded from this research that maintain also close ties to Tajikistan from a historical and cultural point of view. The determinants of the Tajikistan policy of the above mentioned countries have analysed regarding their priorities by means of a comparative method. In the existing literature on the external powers in Tajikistan there is rare analysis from a comparative perspective. The authenticity of this article lies on analysing of the Tajikistan policy of these external actors by means of quantitative Data, which is gathered partly through conducting fieldwork in Tajikistan by the author in 2014.

The USA’s support for Turkey, which is on the European Union path, has showed itself not only as “intense diplomacy from be hind a curtain” but also as incessant opposition against Turkey’s isolation from defence organizations like European Security and Defence Identity (ESDI), North Atlantic Treaty Organization (NATO) and West European Union (WEU). While the European Union aims to stand on its own feet in Common Foreign and Security Policy (CFSP), in case of Turkey’s EU membership there will be a “transatlantic connection” on the orbit of the USA-England-Turkey in the EU. Without doubt it makes EU anxious as they are trying to create an “European Rapid Reaction Force” (ERRF) which is independent from NATO. Taking into consideration the idea that there is a silent and secret rivalry between the EU and the USA in the present; the USA wish to see Turkey as a “Trojan horse” together with England in the EU.
Keywords:
ESDI, NATO, strategic partnership, security, defence, Turkey’s EU
Membership, the USA’s role.

Avrupa Birliğine (AB) üye olma niyetinde ve gayretinde olan, sosyal devlet olma yolunda büyük adımlar atma ve adını gelişmiş ülkeler hizasına yazdırma hedefini koyan ülkemizin önünde önemli bir sorun olarak engelli politikasının durduğu aşikardır.

Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nda yer alan “sosyal devlet”, “sosyal güvenlik hakkı” ve “sosyal güvenlik bakımındanözel olarak korunması gerekenler” ile ilgili düzenlemeler bakım güvencesinin Anayasal temelini oluşturmaktadır. Diğer taraftan, 5378 sayılı Kanun özürlülerin bakım ve sosyal güvenliğine ilişkin sorunlarının çözümünü amaçlamakta ve buçerçevede bu gruba dönük olarak bir bakım güvence sistemi oluşturulmasını öngörmektedir.

Devlet İstatistik Enstitüsü tarafından 2002 yılında yapılan, “Türkiye Özürlüler Araştırması 2002” ile ülkemizdeki özürlülüğün sayısal durumu tespit edilmiştir. Araştırmanın sonuçlarına göre ülkemizde (genel nüfus 75.000.000 olarak kabul edildiğinde)  9.217.500 kişi özürlü olarak yaşamını sürdürmektedir ve bunun genel nüfusa oranı % 12,29’dur.  Bunların %1,25’i (yaklaşık 937.500) ortopedik özürlü, % 0,60’ı (yaklaşık450.000) görme özürlü, % 0,75’i (yaklaşık 562.500) işitme veyadil ve konuşma özürlü, % 0.48’i (360.000) zihinsel özürlü ve %9,70’i (7.275.000)’i diğer (süreğen) hastalığı olanlardır.

Günümüzde ise durum çok da farklı değildir. En az bir engeliolduğunu beyan eden kişi sayısı 4 milyon 882 bin 841’dir. Diğer bir ifadeyle 2011 yılında toplam nüfusun % 6,6’ sının en az bir engeli vardır. Yaşlanmaya bağlı olarak hareket kısıtlamasıolanların sayısı buna dahil değildir. Yaşlı grubunun da dahiledilmesi durumunda, bu sayının nüfusun % 15 oranına yaklaştığı tahmin edilmektedir.

Dünya Sağlık Örgütü’nün hazırlamış olduğu Dünya Engellilik Raporunda, Bir milyardan fazla insanın veya (2010 dünyanüfus tahminlerine göre) dünya nüfusunun yaklaşık % 15’ inin bir tür engellilik ile yaşadığının tahmin edildiği belirtilmektedir.

Avrupa Birliğinde (AB) engellilik oranı hemen hemen aynıseviyelerde olup 80 milyon insan hayatını engelli olarak sürdürmektedir. Avrupa Birliği’nde 15-64 yaş arası temel etkinlikproblemi yaşayan engelli birey sayısı 44 milyon iken, hayat boyu süren bir sağlık problemi nedeniyle kısıtlı çalışma imkanına sahip engelli birey sayısı 35 milyon civarındadır.

Bu kadar çok sayıda kişiyi ilgilendiren ve aynı zamanda sosyal açıdan büyük öneme sahip olan engellilik konusunun, yakın gelecekte ülkemizin ve tüm dünyanın ilk gündem maddelerinden olacağı aşikârdır.

Bu çalışmada; AB ve Türkiye’de engellilere yönelik izlenmekte olan politikalar incelenmeye gayret gösterilmiştir. Yöntem olarak, konu çok detaylandırılmadan, ana hatlarıyla ele alınmaya çalışılmıştır

<p>This volume studies the enduring complexity of EU–Turkey relations in all their thematic dimensions and with a view to offering future scenarios. It accomplishes three important aims. First, following a narratives analysis, the chapters analysing identity, politics, the economy, security, migration and energy identify the key dynamics that impact the relationship in these areas. Second, they evaluate how these drivers influence the three ideal-type future scenarios of convergence, cooperation and conflict, subsequently offering a relationship scenario for each thematic area. Third, the volume synthesises the chapters' individual findings and argues that conflictual cooperation is the most likely scenario in future EU–Turkey relations. <bold>With contributions by</bold> İbrahim Semih Akçomak, Senem Aydın-Düzgit, Lorenzo Colantoni, Angeliki Dimitriadi, Atila Eralp, Erkan Erdil, Doruk Ergun, Hanna Lisa Hauge, Ayhan Kaya, Ebru Ece Özbey, Bahar Rumelili, Beken Saatçioğlu, Eduard Soler i Lecha, Melike Sökmen, Funda Tekin, Sinan Ülgen and Wolfgang Wessels.</p>

The present study was conducted to obtain a comprehensive overview of oligosaccharides present in the milk of a variety of important domestic animals including cows, goats, sheep, pigs, horses and dromedary camels. Using an analytical workflow that included ultra-performance liquid chromatography–hydrophilic interaction liquid chromatography with fluorescence detection coupled to quadrupole time-of-flight MS, detailed oligosaccharide libraries were established. The partial or full characterisation of the neutral/fucosylated, phosphorylated and sialylated structures was facilitated by sequencing with linkage- and sugar-specific exoglycosidases. Relative peak quantification of the 2-aminobenzamide-labelled oligosaccharides provided additional information. Milk from domestic animals contained a much larger variety of complex oligosaccharides than was previously assumed, and thirteen of these structures have been identified previously in human milk. The direct comparison of the oligosac...

Avrupa Birliği ve Amerika Birleşik Devletleri (ABD) arasında oluşturulmuş Yüksek Seviyeli Çalışma Grubu “Nihai Rapor”unda iki ekonomi arasında ticari ve yatırım ilişkilerini ele alan kapsamlı bir anlaşmanın yapılması önerisiyle ‘ABD – AB Transatlantik Ticaret ve Yatırım Ortaklığı (TTYO)’ çalışmalarına başlanmıştır. AB ve ABD’nin planladığı bu anlaşma Dünya gayri safi milli hâsılasının neredeyse yarısını ve küresel ticaret akışının da üçte birini teşkil etmektedir. AB ve ABD’nin bu anlaşmaya Türkiye’yi de dâhil etmesi halinde ülkemizde önemli ticari ve hukuki sonuçlar doğuracak nitelikte bir gelişme yaşanabilecektir. Aksi durumda ise yapılacak bu anlaşma ülkemiz dış ticaretini negatif etkileyebilecektir. Yapılan bu çalışma ile ABD – AB Serbest Ticaret Anlaşması ile Türkiye aleyhine oluşacak ticaret sapmasının Gümrük Birliği'nin işleyişini tehdit eder boyuta ulaşma riski ortaya konularak, alternatif stratejilerle oluşturulmak istenen Türkiye – ABD Transatlantik Serbest Ticaret Anl...

Avrupa Birligi butunlesme surecinde, entegrasyonun kendisi kadar desentegrasyon da arastirilmalidir. Desentegrasyonun bir tarafi karsitlik, grimsi tarafi supheciliktir. Bu makale, Avrupa Birligi supheciliginin ana kavramlarina, nedenlerine, motivasyonlarina, cesitli supheci gruplara ve bu baglamda yapilan temel tartismalara yogunlasmaktadir. Yogunluklu olarak milli duzeylerde ve genelde kucuk gruplarca temsil edilmesine karsin, burada iddia edilmektedir ki, suphecilik gunumuzde sosyal bir olgu olmaktan ziyade siyasal bir gerceklik olmustur. Makale ayrica, yakin zamanlara kadar cok onemsenmeyen supheci pozisyonlar ile gerek Avrupa Birligi katinda gerekse uye ulkelerde entegrasyonist kuramci ve siyasetcilerin artik daha ciddi ilgileneceklerini savlamaktadir. Bu anlayis, Birlik icin yeni yapisal reformlari elzem kilmaktadir

Turkey, historically nicknamed the “sick man of Europe,” has in recent years attempted to reconnect with its western neighbors by petitioning for membership in the elite European Union (E.U.). The E.U., currently composed of twenty-five European democracies, is undeniably an economic and political powerhouse, and is expanding its legislation to include political and military agreements. In 2004, the E.U.’s latest expansion brought in ten Eastern European countries, formerly trapped behind the “Iron Curtain,” showing the world that the E.U. is willing to work with, and make accommodations for, struggling economies and states. The E.U. is also on schedule for yet another expansion in 2007, when it will welcome Romania and Bulgaria. While on its website the Union describes itself as a “family of democratic European countries,” the E.U.’s definition of what it truly is to be ‘European’ remains unclear.