[go: up one dir, main page]

Aller au contenu

minou

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « min- » avou l’ cawete « -ou »; mot cité dins l’ FEW 6/2 96.

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
minou minous

minou omrin

  1. (lingaedje d’ efant) (djonne) tchet.
    • A mi ptit minou, ki sereut i bén divnou ? François Duysinx, dins ene tchanson po on cåbaret walon a Lidje (fråze rifondowe).
    • Dizo l’ gâz, à costé d’ nosse sôlêye, i n’a ’ne cope di minous qui s’ gnaw’tèt les poûmons foû dè cwérps èt qu’èspêtchèt l’ome di s’ fer ètindeJoseph Vrindts, Tot tûsant (1924), Beau nuage, p.299.
  2. sôre di mousseure come tot plin d’ doûs poys, ki s’ mete åtoû do cô.
  3. fleur di sacwants åbes, fene et longue avou come des poys.

Parintaedje

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : R13

Ratournaedjes

[candjî]
(djonne) tchet
  • Francès : minou (fr)
sôre di mousseure
fleur di sacwants åbes

Addjectif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin munou munous
femrin padrî munowe munowes
femrin padvant munowe munowès

minou omrin

  1. munou.

Adviebe

[candjî]

minou (nén candjåve)

  1. munou.

Sustantif

[candjî]

minou omrin todi singulî

  1. munou.

Sourdants

[candjî]

Rîle des rîlêyes, avou munujhî, muzurer.