[go: up one dir, main page]

Aller au contenu

keur

Èn årtike di Wiccionaire.
Loukîz eto : keûr, cour.

Prononçaedje

[candjî]

Etimolodjeye 1

[candjî]

Tayon-bodje latén « chorus » (minme sinse).

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
keur keurs

keur omrin

  1. trope di tchanteus.
    • Il a tchanté tot s' acompagnant avou 'ne citåre, il a st apris å peupe d' Israél à louwandjî, i lî a st apris dès keûrs po l' bèni èt l' glôrifyî tos lès djoûs Jean Bosly, ratournant L' imitåcion d' Djezus-Cri.
    • Li tchanson est tchantêye påzès keurs del Rodje Årmêye.
  2. (rilidjon crustinne) pårteye divantrinne di l' eglijhe (ådvins), la k' gn a l' åté.
    • On n' va nén dins l' keur di l' eglijhe.
Ratournaedjes
[candjî]
trope di tchanteus
pårteye divantrinne d' ene eglijhe (ådvins)

Etimolodjeye 2

[candjî]

Calcaedje do francès « cœur »

Sustantif

[candjî]

keur omrin todi singulî dins l’ ratourneure : «par keur»