[go: up one dir, main page]

Aller au contenu

crestea

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « crest- » ‎(« cresse ») avou l’ cawete « -ea ».

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
crestea cresteas

crestea omrin

  1. dizeu d’ on ptit tiene (tier).
    • La, so l’ crestea, ki boute e mitan des deus vås, l’ åbe a crexhou… Henri Simon (fråze rifondowe).
    • Ses tourètes qu’ahoutèt tofér ine hèrlêye di flîtch’teûs prètes à l’bataye, si boutèt so l’crèstê parèye à n’binde d’adjèyants qu’ont l’êr dè man’cî les tiers Joseph Mignolet, "Li Payîs des Sotês", 1926, p. 27.
    • Mi pus bea sondje s' evoléve di m' pinsêye
      Diviè l' aireur k' årdjintéve les cresteas,
      Ki dj' prometeu do shure mi destinêye Louis Lagauche, "L' inmant", Li tchanson del Mouze, (1947), p. 111 (fråze rifondowe).
    • Sol crestea, ci n' esteut k' on grand plin ki l' pî-sinte trevåtchive, come tracêye å coirdea. Jean-Pierre Dumont (fråze rifondowe).
  2. tiene lu-minme.
  3. (pa stindaedje do sinse) copete d' on longou toet.
    • Sol crestea do toet, les schayes î sont ele co totes ? Odon Fabry.

Parintaedje

[candjî]

Mots d’ aplacaedje

[candjî]

Sinonimeye

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
crestea