Literatur
Literatur (latin.: lit(t)eratura «kirjutadud» lit(t)era-sanaspäi «kirjam») om mitte taht kirjutadud tekst.
Tegii om olmas miččel taht literaturižel sädusel. Tegijad oma kirjutajad, dramaturgad da runokirjutajad. Suližed tekstad ei mülügoi literaturha päpaloin, no fiksiruidud mülüiba (oz., fol'klor). Kirjad kaitas literaturad tobjimalaz, voib löuta niid kirjištos. Tekstan toižed kandajad oma käzikirjutez, kompjuterfail, audiokirj.
Literaturan jagused oma proz, p'jesad, runoišt. Om äi literaturan žanroid. Literaturantedo tedoidab literaturad.
Literatursädusiden funkcijad oma socialine, psihologine, hengeližvauktastai, politine.
Toižendad
[vajehta | vajehtada lähtetekst]Päižed toižendad oma čomamahtoine literatur (literatur kut čomamaht), dokumentaline proz, memuarine, tedoline, tedoližpopulärine literatur, tedonandmižliteratur, openduzliteratur, tehnine literatur (sarakoidme), literatur psihologijas i ičtazparemboičendas da tž. (hengeline, religiozine, reklamine, istorine, bobuštai).
Jagadas literaturad kontinentan, rahvahiden i valdkundoiden mödhe, oz., Evropan literatur, AÜV:oiden literatur, Suomenman literatur, venälaine literatur, vepsän literatur.
Kaceltas literaturad hronologižes järgenduses: antikaigaine, keskaigaine, udessündundan aigan, modernizman i postmodernizman literaturad; voz'sadan i voz'kümnen mödhe.
Kirjutai voib sada tekstad märitud auditorijan täht: lapsile, norištole, täuz'kaznuzile.
Kacu mugažo
[vajehta | vajehtada lähtetekst]Homaičendad
[vajehta | vajehtada lähtetekst]
|
Nece kirjutuz om vaiše ezitegez. Tö voit abutada meile, ku kohendat sidä da ližadat sihe. |