Cuor
El cuor (dito anca cor o core) el xe n'òrgano catà inte ła cavità toràxica, par eser più sceti inte el Mediastin medio, drio al sterno e łe cartiłàxene costałe, che eło protexe come un scudo, vanti a ła cołona vertebral, da ła qual el xe separà dal'exòfago e dal'aorta, poxà sul diaframa, che rło divide dai buei de sóto. Costituio par de più soło da tesuo muscołar strià, el xe tegnùo su da na strutura fibróxa dita pericardio.
El cuor el xe l'òrgano sentral del'aparato sircołatorio; el fa da pónpa bóna a crear na presion che ła basta a preméter ła circołasion del sangue.
El só nome el vien fora dal łatin cor, cordis, l'agetivo cardìaco' dal greco antigo κάρδιον (kardion).
Drio na credénsa popołar el cuor nol xe soło un òrgano chel xe el séntro del motor del paraménto sircołatorio, ma anca el primum movens de ła vita spiritual e dei amóri.[1]
Anatomia
[canbia | canbia el còdaxe]
Inte el corpo uman, el cuor el ga par aprosimasion ła fórma de un trónco de còn sciasià, sìmiłe a na pìramede roversada, lóngo a ocio 12 cm da ła baxe a ła pónta, slargà 9 cm inte ła sóa parte più łarga, spensà dal vanti a indrio, co tre fase, na vanti-sóto (o diaframàtica), na de vanti (o sternocostal), n'altra łateral (o polmonar) e tre màrxeni inte el pónto del incontro de ste fase. Daspò ła superfisie de fóra del cuor ła xe segnada da dó sie: el solco coronario, chel tagia l'òrgano in sénso trasversal infrà el terso de sora e i dó tersi de soto, e quel interatrial (o łongitudinal), chel divide el cuor inte ła parte de drita e sanca. Łe dó sie łe xe incroxa drie in un pónto dito "cróxe" (crux cordis), chel xe spéso ocupà dal'arteria coronaria.[2] Ła baxe ła varda in alto, indrio e a drita, méntre ła pónta ła xe girada in baso, a vanti e a sanca. El cuor el se cata infrà ła terza e sesta còstoła e da indrio ghe ło trovémo intrà quinta e otava vèrtebra del toraxe (vèrtebre del Giacomini o "vèrtebre cardiache").[3]
El cuor el tol un spasio a ocio ugual a ła man serada de ła persóna stésa;[4] 'ntel'omo cresuoel péxa 200-350 grami, inte ła fémena 230-280; inte el puteo pena nasuo, el péxo el xe a ocio de 20,8 grami e a 11 ani el ga un péxo a ocio de 164 grami.[3]
Fónte
[canbia | canbia el còdaxe]Note
[canbia | canbia el còdaxe]- ↑ Grande Enciclopedia Medica Curcio, Curcio Editore 1973 (Cuore) pag. 561
- ↑ 86% drio Gross (da Trattato di Anatomia Topografica)
- ↑ 3,0 3,1 L. Testut, Trattato di Anatomia Topografica, 2 (Collo-Torace-Addome).
- ↑ Definision de René Laennec
Wikimedia Commons el detien imàjini o altri file so core
el detien schemi gràfeghi so
| Controło de autorità | LCCN (EN) sh85059633 · GND (DE) 4024632-2 · BNF (FR) cb119440955 (data) · BNE (ES) XX524677 (data) · NDL (EN, JA) 00571194 |
|---|