farosat

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

fa-ro-sat

Etimologiyasi

arab. – samimiyat, ziyraklik, zakovat, oʻtkir aql;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Kishidagi tez va toʻgʻri fahmlay olish qobiliyati, sezgisi; fahm; zakovat; did. ◆ Farosatni befarosatdan oʻrgan. Maqol. ◆ Til — aqlning qilichi, farosat — gʻilofi. Maqol. ◆ Atirgullar hovlilarga fayz kiritgan — bu esa hovli egasining didu farosatini koʻrsatib turardi Mirmuhsin, „"Umid".“ ◆ Bolani tarbiyalashga farosati yetmagan kishigina uning ustidan shikoyat qiladi. R. Usmonov, „"Odobnoma".“ ◆ Albatta, bu (hodisa)da farosatli kishilar uchun alomat(belgi, ishora)lar bordir. qurʼon 15:75

Antonimlari

farosatsizlik; farosatsiz;

ФАРОСАТ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.