Yovvoyi eshak

Yovvoyi eshak
Ilmiy tasniflash
Olam:	Hayvonlar
Tip:	Xordalilar
Sinf:	Sut emizuvchilar
Oila:	Equidae
Urugʻ:	Equus
Turlari:	Yovvoyi eshak
Xalqaro ilmiy nomi
	Equus africanus (Heuglin & Fitzinger, 1866)

Yovvoyi eshak^[1] (lotincha: Equus africanus) — otlar oilasiga mansub (Equidae) ot turkumining (Equus) toqtuyoqlilar turi. Bu Equus asinus^[2]^[3]^[4] ning mustaqil turi yoki Equus africanus asinus kenja turi sifatida qaraladigan uy eshaklarining ajdodidir^[5].

Taxminan 4,4-4,5 million yil avval, genetikaga koʻra, Equus chizigʻi paydo boʻlib, barcha zamonaviy otlar, zebralar va eshaklarni yaratdi^[6].

Tavsif

Otdan farqli oʻlaroq, eshakning tuyoqlari tosh va tekis boʻlmagan yuzalarga moslashgan. Ular xavfsizroq harakatlanishga yordam beradi, ammo tez sakrash uchun emas. Shunga koʻra, ayrim holatlarda, eshak soatiga 70 km/s tezlikda yura oladi. Eshaklar qurgʻoqchilik iqlimi boʻlgan mamlakatlardan keladi. Ularning tuyoqlari nam Yevropa iqlimiga toqat qilmaydi va koʻpincha ularning tuyoqlari yashiringan chuqur yoriqlar va teshiklarni hosil qiladi. Shu bois eshak tuyogʻini parvarish qilish juda muhimdir. Toʻgʻri, ularga otlarga qaraganda kamroq taqa qoqishadi.

Eshaklarning kulrang, jigarrang yoki qora toifasidagisini uchratish mumkin, lekin vaqti-vaqti bilan oq zotlari ham topiladi. Qorin odatda och, xuddi shu narsa yuz koʻrinishining old qismiga va koʻz atrofiga ham tegishli. Quloqlari otnikiga qaraganda ancha uzun. Orqasidan ingichka toʻq qoramtir chiziq oʻtgan. Ba’zi kenja turlarida bir qancha chiziqlari boʻladi — biri yelkasida va qolgani oyoqlarida.

Ular zotdorligiga qarab 90 dan 160 sm gacha boʻladi, 2-2,5 yoshda jinsiy yetuklikka erishadilar. Asos sifatida, juftlashish butun yil davomida davom etish mumkin, lekin bu odatda bahorda sodir boʻladi. 12-14 oylik homiladorlikdan keyin bir yoki ikkita bola tugʻiladi, ular 6 oydan 9 oygacha mustaqil boʻladi.

Xususiyatlari

Yovvoyi eshaklar otlardan farqi tashqi koʻrinishdan tashqari bir qarashda sezilmaydigan yana bir qancha xususiyatlar mavjud. Ulardan biri umurtqalarning soni turlicha boʻlishi, shuningdek, eshaklarda atigi 31 juft xromosoma bor, otlarda esa bu koʻrsatkich 32 ta. Eshaklarning tana harorati biroz pastroq boʻlib, oʻrtacha 38 ° C emas, balki 37 ° C ni tashkil qiladi. Eshaklarning homiladorlik davri ham uzoqroq muddatga choʻziladi.

Yovvoyi eshak va ularning yovvoyilashgan populyasiyasi

Otlarda boʻlgani kabi, yovvoyilashgan eshaklarni va yovvoyi eshakdan farqlash kerak. Bir paytlar Afrikaning shimolida va Gʻarbiy Osiyoda yovvoyi eshaklarning turli xil kenja turlari yashagan, ammo xonakilashtirish natijasida ular qadimgi Rimliklar davrida deyarli yoʻq boʻlib ketishgan. Bizning davrimizda ular faqat Efiopiya, Eritreya, Jibuti, Somali va Sudanda saqlanib qolgan; uning kenja turi Isroildagi qoʻriqxonada ildiz otishiga muvaffaq boʻldi. 1980-yillarda yovvoyi eshaklarning umumiy soni 1000 taga borganligi qayd etilgan va shundan keyin yana ham ularning soni keskin kamaydi. Somalida fuqarolar urushi va anarxiya natijasida yovvoyi eshaklar allaqachon butunlay qirilib ketgan, Efiopiya va Sudanda esa yaqin kelajakda ularni xuddi shunday taqdir kutmoqda. Yovvoyi eshaklar soni nisbatan turgʻun boʻlgan yagona mamlakat Eritreya boʻlib, u yerda ularning soni 400 ga yaqin.

Mahalliy yovvoyi eshaklardan farqli oʻlaroq, yovvoyilashgan sobiq uy eshaklari dunyoning koʻplab mintaqalarida mavjud. Ularning turi, shuningdek, yovvoyi eshaklar mavjud boʻlgan mamlakatlarni ham oʻz ichiga oladi, bu zoologlarning qoʻrquviga koʻra, ikkala guruh ham yovvoyi eshakning "genetik tozalashga" aralashtirishga va yoʻq qilishga olib kelishi mumkin. Avstraliya dashtlarida 1,5 millionga yaqin yovvoyi eshaklar kezib yuradi. Amerika Qoʻshma Shtatlarining janubi-gʻarbiy qismida burros deb ataladigan 6000 ga yaqin yovvoyi eshaklar himoya ostiga olingan. Yovvoyilashgan eshakning Yevropadagi kam sonli populyasiyalaridan biri Karpas yarim orolida, Kiprda uchratish mumkin. Ular toʻq qoʻngʻir yoki qora va boshqa eshaklarga qaraganda sezilarli darajada yirikroqdir. Ularning oyoqlarida koʻpincha zebrasimonlarga oʻxshash chiziqlari bor.

Manbalar

↑ Скалдина О. В.,Слиж Е. А.. Красная книга Земли, Красная книга. М.: Эксмо, 2013 — 78-bet. ISBN 978-5-699-67492-3.
↑ Equus asinus Linnaeus, 1758 (англ.) по данным Объединённой таксономической информационной службы (ITIS).
↑ Equus asinus (англ.) в базе данных Американского общества маммалогов (ASM Mammal Diversity Database).
↑ Gentry A., Clutton-Brock J., Groves C. P. The naming of wild animal species and their domestic derivatives (англ.) // Journal of Archaeological Scienceruen : journal. — 2004. — Vol. 31, iss. 5. — P. 645—651. — ISSN 0305-4403. — doi:10.1016/j.jas.2003.10.006
↑ Берон П.. Загадки зоогеографии. М.: Товарищество научных изданий КМК, 2018 — 51-bet. ISBN 978-5-6040241-7-1.
↑ Recalibrating Equus evolution using the genome sequence of an early Middle Pleistocene horse

[1] Скалдина О. В.,Слиж Е. А.. Красная книга Земли, Красная книга. М.: Эксмо, 2013 — 78-bet. ISBN 978-5-699-67492-3.

[2] Equus asinus Linnaeus, 1758 (англ.) по данным Объединённой таксономической информационной службы (ITIS).

[3] Equus asinus (англ.) в базе данных Американского общества маммалогов (ASM Mammal Diversity Database).

[4] Gentry A., Clutton-Brock J., Groves C. P. The naming of wild animal species and their domestic derivatives (англ.) // Journal of Archaeological Scienceruen : journal. — 2004. — Vol. 31, iss. 5. — P. 645—651. — ISSN 0305-4403. — doi:10.1016/j.jas.2003.10.006

[5] Берон П.. Загадки зоогеографии. М.: Товарищество научных изданий КМК, 2018 — 51-bet. ISBN 978-5-6040241-7-1.

[6] Recalibrating Equus evolution using the genome sequence of an early Middle Pleistocene horse

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]