Kleito
| qadimgi yunoncha: Κλειτω | |
|---|---|
| Jins | ayol |
| Otasi | Evenor |
| Onasi | Levkippa |
| Bolalari | Atlant, Gadir, Avtotxon, Mnezey va Yevemon |
Kleito (qadimgi yunoncha: Κλειτω), baʼzi tarjimalarda Klito yoki Klyato — Aflotunning Timey va Kritiy dialoglariga koʻra, Evenor va Levkippaning qizi, Poseydonning xotini[1].
Tavsif
[tahrir | manbasini tahrirlash]Oʻrtada Kleito va Poseydonning kirish mumkin boʻlmagan muqaddas ibodatxonasi bor edi. Ibodatxonaning butun tashqi yuzasi, akroteriyalardan tashqari, ular kumush bilan, akroteriyalar esa oltin bilan yotqizilgan; ichkarida qaraganda, fil suyagidan yasalgan shift boʻlib, hammasi oltin, kumush va orixalk bilan bezatilgan, devorlari, ustunlari va pollari esa butunlay orixalk bilan qoplangan edi.
Aflotunning „Kritiy“ida aytilishicha, Poseydon Zevsdan orolni sovgʻa sifatida olgan va unga yetib kelganida u yetim qolgan yolgʻiz qiz Kleytoni uchratib, uni sevib qolgan va uni oʻziga xotini qilib olgan[2]. Poseydon ular yashagan tepalikni bir-biridan teng masofada ikkita sopol qal’a va uchta suv ariqlaridan iborat beshta doira bilan oʻrab oldi. Bundan tashqari, dengiz maʼbudi ikkita buloqni yaratgan: biri issiq, ikkinchisi sovuq suv bilan orolni boy oʻsimliklar bilan taʼminlaydi. Kleito Atlantidalarning birinchi malikasi sifatida koʻrsatilgan, Baxofen bunga ishora qilib, matriarxat dastlab orolda mavjud boʻlgan boʻlishi mumkinligini aytdi. Poseydon va Kleito besh marta bir juft oʻgʻil egizaklarni dunyoga keltirdi. Egizaklarning birinchi juftligi Atlant va Gadir edi, ammo eng kattasi Atlant edi va uning nomi berilgan, otasi va onasidan qolgan orolni boshqaradi[3]. Boshqa juft egizaklar Amfierey — Evemon, Mnesey — Avtoxton, Elasipp — Mestor, Azaes — Diaprep edi[4].
Manbalar
[tahrir | manbasini tahrirlash]- ↑ Камп 2013.
- ↑ Diodor Sitsiliyskiy. Istoricheskaya biblioteka IV 27, 5; Geraklit-allegorist. O neveroyatnom 4
- ↑ Жиров 2013.
- ↑ Кузьмин 2002.
Adabiyotlar
[tahrir | manbasini tahrirlash]- Е. Г. Рабинович. Мерное бремя // Ноосфера и художественное творчество. — Наука, 1991. — С. 139—153.
- Леон Спрэг де Камп. Глава 1: Предание об Атлантиде // Потерянные континенты. — Litres, 2013.
- Н.Ф. Жиров. Глава 1: Предание Платона об Атлантиде // Атлантида. — Рипол Классик, 2013.
- Юрий Георгиевич Глотов, Валентин Алексеевич Семченко. Стр. 7 // Популярная морская энциклопедия. — Трансп, 1997.
- Игорь Кузьмин. Двухтысячелетняя пропасть // Открытая Атлантида?. — ОЛМА Медиа Групп, 2002.
- Heinrich Wilhelm Stoll: Kleito. // Rosher, Vilgelm Genrix: Ausführliches Lexikon der griechischen und römischen Mythologie (Leksikon Roshera). Band 2,1, Leipzig 1894, Sp. 1220 (Osifrovanniy tekst). (nem.)