Artykuł podejmuje zagadnienie baniek filtrujących informacje w świecie mediów cyfrowych. Poprzez ... more Artykuł podejmuje zagadnienie baniek filtrujących informacje w świecie mediów cyfrowych. Poprzez liczne odwołania do wiodących teorii socjologiczno-medioznawczych w tekście omówiono zarys zjawiska dopasowywania treści do preferencji użytkowników na przykładzie działań podejmowanych przez Facebooka, wiodący serwis społecznościowy.
Raport przedstawia wyniki badania okulograficznego związanego z memami internetowymi. Celem rapor... more Raport przedstawia wyniki badania okulograficznego związanego z memami internetowymi. Celem raportu było przyjrzenie się sposobowi odbioru memów internetowych dotyczących sytuacji na Krymie – zarówno przez studentów, jak i osoby po czterdziestym roku życia. Raport stanowi próbę przybliżenia stosunkowo nowego sposobu prowadzenia badań medioznawczych – oparcia prac o nowoczesne narzędzia badawcze, które umożliwiają przeprowadzenie badań behawioralnych (w tym przypadku badań za pomocą okulografu), a na dalszym etapie łączenie różnych metod analizy. Tekst w dalszej części skupia się na analizie semiotycznej materiału źródłowego oraz przybliżeniu głównych tematów (ang. top lines) badania fokusowego, które dotyczyło materiałów wizualnych badanych poprzez eyetracker. Kolejne wątki stanowią opis przeprowadzonego badania okulograficznego oraz prezentacja jego wyników. Warto zaznaczyć, że łączenie tego typu metod i technik badawczych nie jest jeszcze powszechną praktyką w ramach dziedziny nauk o mediach. Celem projektu badawczego było sprawdzenie, czy można zaobserwować podobieństwa i różnice w sposobie odbierania memów internetowych przez osoby młodsze (studentów) i osoby starsze (po czterdziestym roku życia). Innymi słowy, przeprowadzone badanie miało zweryfikować, czy wiek jest istotną zmienną przy odbiorze memów internetowych. Projekt skupia się na ocenie, czy – a jeśli tak, to w jakim stopniu i na jakich płaszczyznach – dwie badane grupy różnią się w odbiorze memów internetowych: jak przebiega koncentracja wzroku na poszczególnych obszarach, jak rozumiane są treści przekazywane przez mem internetowy oraz na ile klarowne są ukryte w nich znaczenia, metafory i odniesienia. Raport jest jedynie częścią wieloetapowego, złożonego projektu analitycznego, składającego się z badań okulograficznych, ankiet oraz zogniskowanych wywiadów grupowych (ang. FGI – focus group interview). Zastosowanie różnych metod i ich połączenie pozwala na pogłębienie analizy oraz umożliwia całościowy opis odbioru memów internetowych. Z powodu złożoności materiału oraz mnogości tematów, niniejszy tekst prezentuje jedynie wybraną część wyników i wniosków związanych z projektem. Należy zaznaczyć, że wskazane jest dalsze opracowanie materiału – z użyciem tych samych metod oraz narzędzi. Warto także podkreślić, że artykuł stanowi kontynuację głównych założeń autorskiej pracy konceptualnej dra Tomasza Gackowskiego i dr Karoliny Brylskiej, którą badacze postulowali rozwijać w dalszej praktyce badawczej w dziedzinie medioznawstwa.
Celem przedstawionego w niniejszym raporcie projektu badawczego było sprawdzenie, jak polskie med... more Celem przedstawionego w niniejszym raporcie projektu badawczego było sprawdzenie, jak polskie media drukowane pisały o wydarzeniach na Krymie zarówno w czasie ich trwania (2014 r.), jak i po upływie roku (2015 r.)1. Równie ważne było sprawdzenie, na ile polski publicystyczny dyskurs prasowy – w tym wypadku tzw. dyskurs krymski – jest eksplikacyjny, to znaczy, na ile skutecznie wyjaśnia czytelnikom sytuację i na ile jest przewidujący (do jakiego stopnia publicyści potrafią trafnie prognozować rozwój wydarzeń).
W agregowaniu tekstów korzystano z archiwum gazet eKiosk/eGazety. Przeszukaniu pod kątem założonych kryteriów (o których poniżej) podlegało ponad 50 tytułów prasowych, w tym wszystkie istotne dzienniki i magazyny polskiego rynku prasowego (legitymujące się najwyższym nakładem oraz poziomem czytelnictwa). Badanie prowadzone było metodą analizy zawartości, analizy narracji oraz analizy dyskursu. Do selekcji materiału badawczego zastosowano celowy dobór próby. Mianowicie:W pierwszym etapie wyznaczono cezury czasowe, w ramach których mieścił się operat danych. Zdecydowano, że najbardziej interesującym badaczy okresem był czas od 22 lutego 2014 r. (dzień ucieczki Wiktora Janukowycza z Ukrainy) do 23 marca 2014 r. (pierwszy dzień powszednipo podpisaniu przez prezydenta Władimira Putina aktów ratyfikacyjnych traktatu o przyjęciu Republiki Krymu do Federacji Rosyjskiej). Następnie do badania kwalifikowano teksty, w których pojawiła się fraza kluczowa „Krym” i które jednocześnie były tekstami publicystycznymi (nie faktograficznymi, informacyjnymi; wyróżniono pięć typów tekstów publicystycznych: felieton, analiza-rozprawka, komentarz, wywiad, reportaż). Rok później zdecydowano, że należy przeprowadzić badanie lustrzane, tzn. obejmujące analogiczne ramy czasowe (22 lutego – 23 marca), które pozwoli porównawczo przeanalizować zainteresowanie publicystów tematyką Krymu rok po aneksji. Biorąc zatem pod uwagę kolejno kryterium czasowe, kryterium tematyczne oraz kryterium gatunkowe, do badania zakwalifikowano 311 artykułów w 2014 roku i 119 artykułów w roku 2015. Wyselekcjonowane materiały poddawane były kodowaniu, tj. wieloaspektowemu opisowi wedle kilkudziesięciu założonych kategorii badawczych (klucz kodowy i jego kategorie badawcze zostały zoperacjonalizowane na podstawie badania pilotażowego). Kategorie te związane były kolejno z: • opisem podstawowych parametrów tekstu (data i miejsce publikacji tekstu, autor, dział, strona, typ tekstu, profesja i narodowość pierwszego nadawcy oraz – ewentualnie – profesja nadawcy drugiego i trzeciego); • ogólną tematyzacją tekstu (perspektywa, temat, wątek wiodący, wątek poboczny); • opisem możliwych sankcji wobec Rosji (polityczne, ekonomiczne, wojskowe, niedookreślone) oraz sankcji ze strony Rosji (polityczne, ekonomiczne, wojskowe, niedookreślone); • odwołaniami do kontekstów historycznych (czy i jakie pojawiały się w tekście); • aktorami wymienionymi w artykule (wyliczenie, kwalifikacja w alternatywie czynni-bierni, opis aktorów i weryfikacja, czy występuje któryś z założonych możliwych aktorów: społeczeństwo ukraińskie, rosyjskie, polskie, inne narody, grupy społeczne na Ukrainie, gremia międzynarodowe); • narracją zawartą w artykule (definicja sytuacji, przyczyny sytuacji, scenariusze rozwoju sytuacji, najbardziej prawdopodobny scenariusz, przedmiot i oś sporu); • językiem użytym do opisu sprawy (zwłaszcza forma śródtytułów, leadów, a także zawarte w tekście figury: porównania, metafory, określenia nacechowane).
Zagregowane dane podlegały rekodowaniu i przekrojowemu zestawianiu – przede wszystkim wedle kluczowych, sklastrowanych kategorii. Pogłębiona analiza jakościowa tekstów pozwoliła natomiast odnotować różnice narracyjne pomiędzy poszczególnymi segmentami i tytułami prasy.
Niniejsza publikacja to zbiór rozważań o współczesnym zastosowaniu retoryki w praktyce medialnej ... more Niniejsza publikacja to zbiór rozważań o współczesnym zastosowaniu retoryki w praktyce medialnej podjętym przez jedenastu młodych badaczy.
W artykule Anity Kwiatkowskiej (UW) opisano zjawisko internetowego vlogu i dokonano analizy retorycznej vlogosfery platformy youtube.com. W kolejnym tekście, autorstwa dr Agnieszki Szurek (UW), pojawia się retoryczne spojrzenie na wirtualne spacery. Mgr Adriana Brenda-Mańkowska (UW) zwróciła uwagę na kulinarne recenzje użytkowników portalu Facebook, a Radosław Prachnio (UW) przyjrzał się retoryce restauratorki Magdy Gessler z "Kuchennych rewolucji". Warto także przeczytać o debacie i komunikacji medialnej w nurcie retoryki politycznej mgr Katarzyny Lutki (UMCS) oraz o chwytach erystycznych stosowanych przez gości programów publicystycznych Marleny Sztyber (UW). W dalszej części publikacji znalazł się tekst mgr Marty Wiśniewskiej (UWM) o Arystotelowskim rozumieniu retoryki przez twórców telewizyjnych programów informacyjnych, a także artykuł Katarzyny Pióreckiej (UW), która porównała mowy dwóch pierwszych dam Ameryki: Eleanor Roosevelt i Michelle Obamy. Mgr Amanda Siwek (UW) przeanalizowała zabiegi retoryczne w mowach oskarowych laureatów, mgr Karolina Główka (UG) pisała o współczesnych strategiach komunikacji marketingowej w kontekście retoryki starożytnej, a mgr Paulina Jędraszczak (UW) skupiła się na patosie i metaforze w komentarzu sportowym Włodzimierza Szaranowicza.
Artykuł podejmuje zagadnienie baniek filtrujących informacje w świecie mediów cyfrowych. Poprzez ... more Artykuł podejmuje zagadnienie baniek filtrujących informacje w świecie mediów cyfrowych. Poprzez liczne odwołania do wiodących teorii socjologiczno-medioznawczych w tekście omówiono zarys zjawiska dopasowywania treści do preferencji użytkowników na przykładzie działań podejmowanych przez Facebooka, wiodący serwis społecznościowy.
Raport przedstawia wyniki badania okulograficznego związanego z memami internetowymi. Celem rapor... more Raport przedstawia wyniki badania okulograficznego związanego z memami internetowymi. Celem raportu było przyjrzenie się sposobowi odbioru memów internetowych dotyczących sytuacji na Krymie – zarówno przez studentów, jak i osoby po czterdziestym roku życia. Raport stanowi próbę przybliżenia stosunkowo nowego sposobu prowadzenia badań medioznawczych – oparcia prac o nowoczesne narzędzia badawcze, które umożliwiają przeprowadzenie badań behawioralnych (w tym przypadku badań za pomocą okulografu), a na dalszym etapie łączenie różnych metod analizy. Tekst w dalszej części skupia się na analizie semiotycznej materiału źródłowego oraz przybliżeniu głównych tematów (ang. top lines) badania fokusowego, które dotyczyło materiałów wizualnych badanych poprzez eyetracker. Kolejne wątki stanowią opis przeprowadzonego badania okulograficznego oraz prezentacja jego wyników. Warto zaznaczyć, że łączenie tego typu metod i technik badawczych nie jest jeszcze powszechną praktyką w ramach dziedziny nauk o mediach. Celem projektu badawczego było sprawdzenie, czy można zaobserwować podobieństwa i różnice w sposobie odbierania memów internetowych przez osoby młodsze (studentów) i osoby starsze (po czterdziestym roku życia). Innymi słowy, przeprowadzone badanie miało zweryfikować, czy wiek jest istotną zmienną przy odbiorze memów internetowych. Projekt skupia się na ocenie, czy – a jeśli tak, to w jakim stopniu i na jakich płaszczyznach – dwie badane grupy różnią się w odbiorze memów internetowych: jak przebiega koncentracja wzroku na poszczególnych obszarach, jak rozumiane są treści przekazywane przez mem internetowy oraz na ile klarowne są ukryte w nich znaczenia, metafory i odniesienia. Raport jest jedynie częścią wieloetapowego, złożonego projektu analitycznego, składającego się z badań okulograficznych, ankiet oraz zogniskowanych wywiadów grupowych (ang. FGI – focus group interview). Zastosowanie różnych metod i ich połączenie pozwala na pogłębienie analizy oraz umożliwia całościowy opis odbioru memów internetowych. Z powodu złożoności materiału oraz mnogości tematów, niniejszy tekst prezentuje jedynie wybraną część wyników i wniosków związanych z projektem. Należy zaznaczyć, że wskazane jest dalsze opracowanie materiału – z użyciem tych samych metod oraz narzędzi. Warto także podkreślić, że artykuł stanowi kontynuację głównych założeń autorskiej pracy konceptualnej dra Tomasza Gackowskiego i dr Karoliny Brylskiej, którą badacze postulowali rozwijać w dalszej praktyce badawczej w dziedzinie medioznawstwa.
Celem przedstawionego w niniejszym raporcie projektu badawczego było sprawdzenie, jak polskie med... more Celem przedstawionego w niniejszym raporcie projektu badawczego było sprawdzenie, jak polskie media drukowane pisały o wydarzeniach na Krymie zarówno w czasie ich trwania (2014 r.), jak i po upływie roku (2015 r.)1. Równie ważne było sprawdzenie, na ile polski publicystyczny dyskurs prasowy – w tym wypadku tzw. dyskurs krymski – jest eksplikacyjny, to znaczy, na ile skutecznie wyjaśnia czytelnikom sytuację i na ile jest przewidujący (do jakiego stopnia publicyści potrafią trafnie prognozować rozwój wydarzeń).
W agregowaniu tekstów korzystano z archiwum gazet eKiosk/eGazety. Przeszukaniu pod kątem założonych kryteriów (o których poniżej) podlegało ponad 50 tytułów prasowych, w tym wszystkie istotne dzienniki i magazyny polskiego rynku prasowego (legitymujące się najwyższym nakładem oraz poziomem czytelnictwa). Badanie prowadzone było metodą analizy zawartości, analizy narracji oraz analizy dyskursu. Do selekcji materiału badawczego zastosowano celowy dobór próby. Mianowicie:W pierwszym etapie wyznaczono cezury czasowe, w ramach których mieścił się operat danych. Zdecydowano, że najbardziej interesującym badaczy okresem był czas od 22 lutego 2014 r. (dzień ucieczki Wiktora Janukowycza z Ukrainy) do 23 marca 2014 r. (pierwszy dzień powszednipo podpisaniu przez prezydenta Władimira Putina aktów ratyfikacyjnych traktatu o przyjęciu Republiki Krymu do Federacji Rosyjskiej). Następnie do badania kwalifikowano teksty, w których pojawiła się fraza kluczowa „Krym” i które jednocześnie były tekstami publicystycznymi (nie faktograficznymi, informacyjnymi; wyróżniono pięć typów tekstów publicystycznych: felieton, analiza-rozprawka, komentarz, wywiad, reportaż). Rok później zdecydowano, że należy przeprowadzić badanie lustrzane, tzn. obejmujące analogiczne ramy czasowe (22 lutego – 23 marca), które pozwoli porównawczo przeanalizować zainteresowanie publicystów tematyką Krymu rok po aneksji. Biorąc zatem pod uwagę kolejno kryterium czasowe, kryterium tematyczne oraz kryterium gatunkowe, do badania zakwalifikowano 311 artykułów w 2014 roku i 119 artykułów w roku 2015. Wyselekcjonowane materiały poddawane były kodowaniu, tj. wieloaspektowemu opisowi wedle kilkudziesięciu założonych kategorii badawczych (klucz kodowy i jego kategorie badawcze zostały zoperacjonalizowane na podstawie badania pilotażowego). Kategorie te związane były kolejno z: • opisem podstawowych parametrów tekstu (data i miejsce publikacji tekstu, autor, dział, strona, typ tekstu, profesja i narodowość pierwszego nadawcy oraz – ewentualnie – profesja nadawcy drugiego i trzeciego); • ogólną tematyzacją tekstu (perspektywa, temat, wątek wiodący, wątek poboczny); • opisem możliwych sankcji wobec Rosji (polityczne, ekonomiczne, wojskowe, niedookreślone) oraz sankcji ze strony Rosji (polityczne, ekonomiczne, wojskowe, niedookreślone); • odwołaniami do kontekstów historycznych (czy i jakie pojawiały się w tekście); • aktorami wymienionymi w artykule (wyliczenie, kwalifikacja w alternatywie czynni-bierni, opis aktorów i weryfikacja, czy występuje któryś z założonych możliwych aktorów: społeczeństwo ukraińskie, rosyjskie, polskie, inne narody, grupy społeczne na Ukrainie, gremia międzynarodowe); • narracją zawartą w artykule (definicja sytuacji, przyczyny sytuacji, scenariusze rozwoju sytuacji, najbardziej prawdopodobny scenariusz, przedmiot i oś sporu); • językiem użytym do opisu sprawy (zwłaszcza forma śródtytułów, leadów, a także zawarte w tekście figury: porównania, metafory, określenia nacechowane).
Zagregowane dane podlegały rekodowaniu i przekrojowemu zestawianiu – przede wszystkim wedle kluczowych, sklastrowanych kategorii. Pogłębiona analiza jakościowa tekstów pozwoliła natomiast odnotować różnice narracyjne pomiędzy poszczególnymi segmentami i tytułami prasy.
Niniejsza publikacja to zbiór rozważań o współczesnym zastosowaniu retoryki w praktyce medialnej ... more Niniejsza publikacja to zbiór rozważań o współczesnym zastosowaniu retoryki w praktyce medialnej podjętym przez jedenastu młodych badaczy.
W artykule Anity Kwiatkowskiej (UW) opisano zjawisko internetowego vlogu i dokonano analizy retorycznej vlogosfery platformy youtube.com. W kolejnym tekście, autorstwa dr Agnieszki Szurek (UW), pojawia się retoryczne spojrzenie na wirtualne spacery. Mgr Adriana Brenda-Mańkowska (UW) zwróciła uwagę na kulinarne recenzje użytkowników portalu Facebook, a Radosław Prachnio (UW) przyjrzał się retoryce restauratorki Magdy Gessler z "Kuchennych rewolucji". Warto także przeczytać o debacie i komunikacji medialnej w nurcie retoryki politycznej mgr Katarzyny Lutki (UMCS) oraz o chwytach erystycznych stosowanych przez gości programów publicystycznych Marleny Sztyber (UW). W dalszej części publikacji znalazł się tekst mgr Marty Wiśniewskiej (UWM) o Arystotelowskim rozumieniu retoryki przez twórców telewizyjnych programów informacyjnych, a także artykuł Katarzyny Pióreckiej (UW), która porównała mowy dwóch pierwszych dam Ameryki: Eleanor Roosevelt i Michelle Obamy. Mgr Amanda Siwek (UW) przeanalizowała zabiegi retoryczne w mowach oskarowych laureatów, mgr Karolina Główka (UG) pisała o współczesnych strategiach komunikacji marketingowej w kontekście retoryki starożytnej, a mgr Paulina Jędraszczak (UW) skupiła się na patosie i metaforze w komentarzu sportowym Włodzimierza Szaranowicza.
Uploads
Papers
behawioralnych (w tym przypadku badań za pomocą okulografu), a na dalszym etapie łączenie różnych metod analizy. Tekst w dalszej części skupia się na analizie semiotycznej materiału źródłowego oraz przybliżeniu głównych tematów (ang. top lines) badania fokusowego, które dotyczyło materiałów wizualnych badanych poprzez eyetracker. Kolejne wątki stanowią opis przeprowadzonego badania okulograficznego oraz prezentacja jego wyników. Warto zaznaczyć, że łączenie tego typu metod i technik badawczych nie jest jeszcze powszechną praktyką w ramach dziedziny nauk o mediach.
Celem projektu badawczego było sprawdzenie, czy można zaobserwować podobieństwa i różnice w sposobie odbierania memów internetowych przez osoby młodsze (studentów) i
osoby starsze (po czterdziestym roku życia). Innymi słowy, przeprowadzone badanie miało zweryfikować, czy wiek jest istotną zmienną przy odbiorze memów internetowych. Projekt
skupia się na ocenie, czy – a jeśli tak, to w jakim stopniu i na jakich płaszczyznach – dwie badane grupy różnią się w odbiorze memów internetowych: jak przebiega koncentracja wzroku
na poszczególnych obszarach, jak rozumiane są treści przekazywane przez mem internetowy oraz na ile klarowne są ukryte w nich znaczenia, metafory i odniesienia. Raport jest jedynie częścią wieloetapowego, złożonego projektu analitycznego, składającego
się z badań okulograficznych, ankiet oraz zogniskowanych wywiadów grupowych (ang. FGI – focus group interview). Zastosowanie różnych metod i ich połączenie pozwala na pogłębienie
analizy oraz umożliwia całościowy opis odbioru memów internetowych.
Z powodu złożoności materiału oraz mnogości tematów, niniejszy tekst prezentuje jedynie wybraną część wyników i wniosków związanych z projektem. Należy zaznaczyć, że wskazane
jest dalsze opracowanie materiału – z użyciem tych samych metod oraz narzędzi. Warto także podkreślić, że artykuł stanowi kontynuację głównych założeń autorskiej pracy konceptualnej dra
Tomasza Gackowskiego i dr Karoliny Brylskiej, którą badacze postulowali rozwijać w dalszej praktyce badawczej w dziedzinie medioznawstwa.
dyskurs prasowy – w tym wypadku tzw. dyskurs krymski – jest eksplikacyjny, to znaczy, na ile skutecznie wyjaśnia czytelnikom sytuację i na ile jest przewidujący (do jakiego stopnia publicyści potrafią trafnie prognozować rozwój wydarzeń).
W agregowaniu tekstów korzystano z archiwum gazet eKiosk/eGazety. Przeszukaniu pod kątem założonych kryteriów (o których poniżej) podlegało ponad 50 tytułów prasowych, w tym wszystkie istotne dzienniki i magazyny polskiego rynku prasowego (legitymujące się
najwyższym nakładem oraz poziomem czytelnictwa). Badanie prowadzone było metodą analizy zawartości, analizy narracji oraz analizy dyskursu. Do selekcji materiału badawczego zastosowano celowy dobór próby. Mianowicie:W pierwszym etapie wyznaczono cezury czasowe, w ramach których mieścił się operat danych.
Zdecydowano, że najbardziej interesującym badaczy okresem był czas od 22 lutego 2014 r. (dzień ucieczki Wiktora Janukowycza z Ukrainy) do 23 marca 2014 r. (pierwszy dzień powszednipo podpisaniu przez prezydenta Władimira Putina aktów ratyfikacyjnych traktatu o przyjęciu
Republiki Krymu do Federacji Rosyjskiej). Następnie do badania kwalifikowano teksty, w których pojawiła się fraza kluczowa „Krym” i które jednocześnie były tekstami publicystycznymi (nie
faktograficznymi, informacyjnymi; wyróżniono pięć typów tekstów publicystycznych: felieton, analiza-rozprawka, komentarz, wywiad, reportaż). Rok później zdecydowano, że należy przeprowadzić badanie lustrzane, tzn. obejmujące analogiczne ramy czasowe (22 lutego – 23 marca), które pozwoli porównawczo przeanalizować zainteresowanie publicystów tematyką Krymu rok po aneksji. Biorąc zatem pod uwagę kolejno kryterium czasowe, kryterium tematyczne oraz kryterium gatunkowe, do badania zakwalifikowano 311 artykułów w 2014 roku i 119 artykułów w roku 2015. Wyselekcjonowane materiały poddawane były kodowaniu, tj. wieloaspektowemu opisowi wedle kilkudziesięciu założonych kategorii badawczych (klucz kodowy i jego kategorie badawcze zostały zoperacjonalizowane na podstawie badania pilotażowego). Kategorie te związane były kolejno z:
• opisem podstawowych parametrów tekstu (data i miejsce publikacji tekstu, autor, dział, strona, typ tekstu, profesja i narodowość pierwszego nadawcy oraz – ewentualnie – profesja nadawcy drugiego i trzeciego);
• ogólną tematyzacją tekstu (perspektywa, temat, wątek wiodący, wątek poboczny);
• opisem możliwych sankcji wobec Rosji (polityczne, ekonomiczne, wojskowe, niedookreślone) oraz sankcji ze strony Rosji (polityczne, ekonomiczne, wojskowe, niedookreślone);
• odwołaniami do kontekstów historycznych (czy i jakie pojawiały się w tekście);
• aktorami wymienionymi w artykule (wyliczenie, kwalifikacja w alternatywie czynni-bierni, opis aktorów i weryfikacja, czy występuje któryś z założonych możliwych aktorów: społeczeństwo ukraińskie, rosyjskie, polskie, inne narody, grupy społeczne na Ukrainie,
gremia międzynarodowe);
• narracją zawartą w artykule (definicja sytuacji, przyczyny sytuacji, scenariusze rozwoju sytuacji, najbardziej prawdopodobny scenariusz, przedmiot i oś sporu);
• językiem użytym do opisu sprawy (zwłaszcza forma śródtytułów, leadów, a także zawarte w tekście figury: porównania, metafory, określenia nacechowane).
Zagregowane dane podlegały rekodowaniu i przekrojowemu zestawianiu – przede wszystkim wedle kluczowych, sklastrowanych kategorii. Pogłębiona analiza jakościowa tekstów pozwoliła natomiast odnotować różnice narracyjne pomiędzy poszczególnymi segmentami
i tytułami prasy.
Books
W artykule Anity Kwiatkowskiej (UW) opisano zjawisko internetowego vlogu i dokonano analizy retorycznej vlogosfery platformy youtube.com. W kolejnym tekście, autorstwa dr Agnieszki Szurek (UW), pojawia się retoryczne spojrzenie na wirtualne spacery. Mgr Adriana Brenda-Mańkowska (UW) zwróciła uwagę na kulinarne recenzje użytkowników portalu Facebook, a Radosław Prachnio (UW) przyjrzał się retoryce restauratorki Magdy Gessler z "Kuchennych rewolucji". Warto także przeczytać o debacie i komunikacji medialnej w nurcie retoryki politycznej mgr Katarzyny Lutki (UMCS) oraz o chwytach erystycznych stosowanych przez gości programów publicystycznych Marleny Sztyber (UW). W dalszej części publikacji znalazł się tekst mgr Marty Wiśniewskiej (UWM) o Arystotelowskim rozumieniu retoryki przez twórców telewizyjnych programów informacyjnych, a także artykuł Katarzyny Pióreckiej (UW), która porównała mowy dwóch pierwszych dam Ameryki: Eleanor Roosevelt i Michelle Obamy. Mgr Amanda Siwek (UW) przeanalizowała zabiegi retoryczne w mowach oskarowych laureatów, mgr Karolina Główka (UG) pisała o współczesnych strategiach komunikacji marketingowej w kontekście retoryki starożytnej, a mgr Paulina Jędraszczak (UW) skupiła się na patosie i metaforze w komentarzu sportowym Włodzimierza Szaranowicza.
behawioralnych (w tym przypadku badań za pomocą okulografu), a na dalszym etapie łączenie różnych metod analizy. Tekst w dalszej części skupia się na analizie semiotycznej materiału źródłowego oraz przybliżeniu głównych tematów (ang. top lines) badania fokusowego, które dotyczyło materiałów wizualnych badanych poprzez eyetracker. Kolejne wątki stanowią opis przeprowadzonego badania okulograficznego oraz prezentacja jego wyników. Warto zaznaczyć, że łączenie tego typu metod i technik badawczych nie jest jeszcze powszechną praktyką w ramach dziedziny nauk o mediach.
Celem projektu badawczego było sprawdzenie, czy można zaobserwować podobieństwa i różnice w sposobie odbierania memów internetowych przez osoby młodsze (studentów) i
osoby starsze (po czterdziestym roku życia). Innymi słowy, przeprowadzone badanie miało zweryfikować, czy wiek jest istotną zmienną przy odbiorze memów internetowych. Projekt
skupia się na ocenie, czy – a jeśli tak, to w jakim stopniu i na jakich płaszczyznach – dwie badane grupy różnią się w odbiorze memów internetowych: jak przebiega koncentracja wzroku
na poszczególnych obszarach, jak rozumiane są treści przekazywane przez mem internetowy oraz na ile klarowne są ukryte w nich znaczenia, metafory i odniesienia. Raport jest jedynie częścią wieloetapowego, złożonego projektu analitycznego, składającego
się z badań okulograficznych, ankiet oraz zogniskowanych wywiadów grupowych (ang. FGI – focus group interview). Zastosowanie różnych metod i ich połączenie pozwala na pogłębienie
analizy oraz umożliwia całościowy opis odbioru memów internetowych.
Z powodu złożoności materiału oraz mnogości tematów, niniejszy tekst prezentuje jedynie wybraną część wyników i wniosków związanych z projektem. Należy zaznaczyć, że wskazane
jest dalsze opracowanie materiału – z użyciem tych samych metod oraz narzędzi. Warto także podkreślić, że artykuł stanowi kontynuację głównych założeń autorskiej pracy konceptualnej dra
Tomasza Gackowskiego i dr Karoliny Brylskiej, którą badacze postulowali rozwijać w dalszej praktyce badawczej w dziedzinie medioznawstwa.
dyskurs prasowy – w tym wypadku tzw. dyskurs krymski – jest eksplikacyjny, to znaczy, na ile skutecznie wyjaśnia czytelnikom sytuację i na ile jest przewidujący (do jakiego stopnia publicyści potrafią trafnie prognozować rozwój wydarzeń).
W agregowaniu tekstów korzystano z archiwum gazet eKiosk/eGazety. Przeszukaniu pod kątem założonych kryteriów (o których poniżej) podlegało ponad 50 tytułów prasowych, w tym wszystkie istotne dzienniki i magazyny polskiego rynku prasowego (legitymujące się
najwyższym nakładem oraz poziomem czytelnictwa). Badanie prowadzone było metodą analizy zawartości, analizy narracji oraz analizy dyskursu. Do selekcji materiału badawczego zastosowano celowy dobór próby. Mianowicie:W pierwszym etapie wyznaczono cezury czasowe, w ramach których mieścił się operat danych.
Zdecydowano, że najbardziej interesującym badaczy okresem był czas od 22 lutego 2014 r. (dzień ucieczki Wiktora Janukowycza z Ukrainy) do 23 marca 2014 r. (pierwszy dzień powszednipo podpisaniu przez prezydenta Władimira Putina aktów ratyfikacyjnych traktatu o przyjęciu
Republiki Krymu do Federacji Rosyjskiej). Następnie do badania kwalifikowano teksty, w których pojawiła się fraza kluczowa „Krym” i które jednocześnie były tekstami publicystycznymi (nie
faktograficznymi, informacyjnymi; wyróżniono pięć typów tekstów publicystycznych: felieton, analiza-rozprawka, komentarz, wywiad, reportaż). Rok później zdecydowano, że należy przeprowadzić badanie lustrzane, tzn. obejmujące analogiczne ramy czasowe (22 lutego – 23 marca), które pozwoli porównawczo przeanalizować zainteresowanie publicystów tematyką Krymu rok po aneksji. Biorąc zatem pod uwagę kolejno kryterium czasowe, kryterium tematyczne oraz kryterium gatunkowe, do badania zakwalifikowano 311 artykułów w 2014 roku i 119 artykułów w roku 2015. Wyselekcjonowane materiały poddawane były kodowaniu, tj. wieloaspektowemu opisowi wedle kilkudziesięciu założonych kategorii badawczych (klucz kodowy i jego kategorie badawcze zostały zoperacjonalizowane na podstawie badania pilotażowego). Kategorie te związane były kolejno z:
• opisem podstawowych parametrów tekstu (data i miejsce publikacji tekstu, autor, dział, strona, typ tekstu, profesja i narodowość pierwszego nadawcy oraz – ewentualnie – profesja nadawcy drugiego i trzeciego);
• ogólną tematyzacją tekstu (perspektywa, temat, wątek wiodący, wątek poboczny);
• opisem możliwych sankcji wobec Rosji (polityczne, ekonomiczne, wojskowe, niedookreślone) oraz sankcji ze strony Rosji (polityczne, ekonomiczne, wojskowe, niedookreślone);
• odwołaniami do kontekstów historycznych (czy i jakie pojawiały się w tekście);
• aktorami wymienionymi w artykule (wyliczenie, kwalifikacja w alternatywie czynni-bierni, opis aktorów i weryfikacja, czy występuje któryś z założonych możliwych aktorów: społeczeństwo ukraińskie, rosyjskie, polskie, inne narody, grupy społeczne na Ukrainie,
gremia międzynarodowe);
• narracją zawartą w artykule (definicja sytuacji, przyczyny sytuacji, scenariusze rozwoju sytuacji, najbardziej prawdopodobny scenariusz, przedmiot i oś sporu);
• językiem użytym do opisu sprawy (zwłaszcza forma śródtytułów, leadów, a także zawarte w tekście figury: porównania, metafory, określenia nacechowane).
Zagregowane dane podlegały rekodowaniu i przekrojowemu zestawianiu – przede wszystkim wedle kluczowych, sklastrowanych kategorii. Pogłębiona analiza jakościowa tekstów pozwoliła natomiast odnotować różnice narracyjne pomiędzy poszczególnymi segmentami
i tytułami prasy.
W artykule Anity Kwiatkowskiej (UW) opisano zjawisko internetowego vlogu i dokonano analizy retorycznej vlogosfery platformy youtube.com. W kolejnym tekście, autorstwa dr Agnieszki Szurek (UW), pojawia się retoryczne spojrzenie na wirtualne spacery. Mgr Adriana Brenda-Mańkowska (UW) zwróciła uwagę na kulinarne recenzje użytkowników portalu Facebook, a Radosław Prachnio (UW) przyjrzał się retoryce restauratorki Magdy Gessler z "Kuchennych rewolucji". Warto także przeczytać o debacie i komunikacji medialnej w nurcie retoryki politycznej mgr Katarzyny Lutki (UMCS) oraz o chwytach erystycznych stosowanych przez gości programów publicystycznych Marleny Sztyber (UW). W dalszej części publikacji znalazł się tekst mgr Marty Wiśniewskiej (UWM) o Arystotelowskim rozumieniu retoryki przez twórców telewizyjnych programów informacyjnych, a także artykuł Katarzyny Pióreckiej (UW), która porównała mowy dwóch pierwszych dam Ameryki: Eleanor Roosevelt i Michelle Obamy. Mgr Amanda Siwek (UW) przeanalizowała zabiegi retoryczne w mowach oskarowych laureatów, mgr Karolina Główka (UG) pisała o współczesnych strategiach komunikacji marketingowej w kontekście retoryki starożytnej, a mgr Paulina Jędraszczak (UW) skupiła się na patosie i metaforze w komentarzu sportowym Włodzimierza Szaranowicza.