Panagiotis G Pavlos
Panagiotis Pavlos studied philosophy in Thessaloniki, Brussels, Oslo and Princeton. His main interests are Late Antique metaphysics, cosmology, and the Early Christian philosophical tradition, with an emphasis on their interaction. He's fond of viewing early Christian and Byzantine philosophical tradition as a continuation of Greek philosophy.
His doctoral dissertation "The Concept of Aptitude (Ἐπιτηδειότης) in Late Antique and Early Christian Thought", is a study on a rather neglected subject in late ancient thought, that of ἐπιτηδειότης.
Pavlos is co-editor together with Eyjólfur Kjalar Emilsson, Lars Fredrik Janby, and Torstein Theodor Tollefsen, of 'Platonism and Christian Thought in Late Antiquity (London: Routledge 2019).
Supervisors: Eyjólfur Kjalar Emilsson and Torstein Theodor Tollefsen
Address: Universitetet i Oslo - IFIKK
Postboks 1020
0315 Blindern
OSLO Norway
His doctoral dissertation "The Concept of Aptitude (Ἐπιτηδειότης) in Late Antique and Early Christian Thought", is a study on a rather neglected subject in late ancient thought, that of ἐπιτηδειότης.
Pavlos is co-editor together with Eyjólfur Kjalar Emilsson, Lars Fredrik Janby, and Torstein Theodor Tollefsen, of 'Platonism and Christian Thought in Late Antiquity (London: Routledge 2019).
Supervisors: Eyjólfur Kjalar Emilsson and Torstein Theodor Tollefsen
Address: Universitetet i Oslo - IFIKK
Postboks 1020
0315 Blindern
OSLO Norway
less
InterestsView All (57)
Uploads
Book Chapters by Panagiotis G Pavlos
In this paper I attempt to argue for the boundaries that philosophy, in a broad sense, encounters with, once one acknowledges the paradoxal identification of the First Principle of the Greeks, the Good or the One of the Neoplatonists, with the Person of Christ the Logos, the Second Person of the Holy Trinity. My ambition is to add a tiniest little stone to the appreciation of the enormous ascetical, theological, and philosophical contribution of this great Serbian Church Father, and to highlight the significance of his spiritual legacy in East and West.
St Justin the New of Celije (Popović)᾽ thought evolves in an engagement with the universal philosophical and theological tradition. This engagement is condensed and even evaluated in the work of a personality of global recognition, universal intellectual, philosophical and theological value, and a person imbued with the Orthodox dogmatic teaching and ecclesial experience. To grasp the philosophical and theological contribution of St. Justin as well as his decisive and tough criticism of Western Christianity, one must briefly review the historical frame of the Hellenic gentile world and the novelty of the Christian universe, as these are two fields from which the Saint draws lines of his thought.
His thought is not only critic but also philanthropic. Pervaded by a cogent personal experience that Christ is the truly, and only, New under the sun, St. Justin has the courage and the strength to criticize the modern European human being and the European world that, as he proves in his works, remained ‘gentile’, albeit with a Christian garment. More specifically, with St. Justin becomes evident and plain how western scholastic theology was at large identified with Aristotelian and Neoplatonist metaphysics. This theology gave birth to its immediate offspring, the post-medieval western philosophical tradition, i.e. subjectivism, rationalism, empiricism, materialism, atheism, criticism, idealism, existentialism, nihilism and the recent ecumenism, all of which determined the route of modern western world. St. Justin is aware of this sequential development and by firmly standing upon his orthodox ecclesial experience he philanthropically and in the spirit of Christ, though harshly, criticizes the western stream of criticism that leads to atheism.
This chapter is focussed on, and highlights aspects of the orthodox foundation of St. Justin’s criticism, with the aim to underline the significance of the Saint’s theological and intellectual contributions to the modern European and western Christian world.
---
GREEK:
Ο άγιος Ιουστίνος ο Νέος του Τσέλιε (Πόποβιτς) είναι μια σύγχρονη προφητική μορφή της Ορθόδοξης Σερβικής Εκκλησίας, και μια προσωπικότητα παγκόσμιου κύρους, καθολικής πνευματικής, θεολογικής και φιλοσοφικής αξίας, ένας άνθρωπος διαποτισμένος με τη δογματική διδασκαλία και την εκκλησιαστική εμπειρία της Ορθόδοξης Ανατολής.
Η σκέψη του αναπτύσσεται σχετιζόμενη με σύνολη τη φιλοσοφική και θεολογική παράδοση τόσο της Ανατολής όσο και της Δύσης. Η φιλοσοφική και θεολογική συμβολή του όσο και η δριμεία κριτική που ασκεί στη δυτική χριστιανοσύνη γίνονται αντιληπτές εφόσον διαθέτει κανείς μια επισκόπηση του πλαισίου του ελληνικού εθνικού και του χριστιανικού κόσμου. Ο άγιος Ιουστίνος δεν ασκεί κριτική με τρόπο στείρο αλλά φιλάνθρωπο. Διακατεχόμενος από την ασάλευτη προσωπική εμπειρία ότι ο Χριστός είναι ο αληθινά μόνος καινός υπό τον ήλιο, έχει το σθένος να κρίνει τον σύγχρονο Ευρωπαίο άνθρωπο και την Ευρώπη, οι οποίοι παρέμειναν, όπως δείχνει στα έργα του, «εθνικοί» έστω κι αν με ένδυμα χριστιανικό.
Το παρόν κεφάλαιο εστιάζει και αναδεικνύει πτυχές των θεμελίων της σκέψης του αγίου με σκοπό να υπογραμμίσει τη σπουδαιότητα των θεολογικών και λοιπών πνευματικών συνεισφορών του τόσο για την Ορθόδοξη Εκκλησία όσο και τον σύγχρονο Ευρωπαϊκό και Δυτικό χριστιανικό κόσμο, στον 21ο αιώνα.
Λέξεις – κλειδιά:
Άνθρωπος, αθεΐα, ασκητισμός, γνωσιολογία, ενέργεια, θεάνθρωπος, θέωση, logosnost, οικουμενισμός, ουσία, παπισμός, πρόσωπο, πτώση, υπόσταση, φιλοσοφία, Χριστοκεντρικότητα
Η παρούσα εργασία παρέχει επιχειρήματα υπέρ της καινοτομίας της Αρεοπαγιτικής Θεουργίας έναντι της Νεοπλατωνικής θεουργικής παράδοσης, τα οποία συνοψίζονται ως εξής.
1. Παρά τις γλωσσικές ομοιότητες και τις κοινές χρήσεις της ορολογίας μεταξύ Ιαμβλίχου και Αρεοπαγίτου, οι χριστιανικές καταβολές της Θεουργίας διαφέρουν ριζικά από τις νεοπλατωνικές, τόσο στο πλαίσιο της μυστηριακής παράδοσης την οποία συγκεφαλαιώνουν όσο και τα ευρύτερα μεταφυσικά πλαίσια.
2. Κεντρικής σημασίας είναι η εμβληματική διάκριση μεταξύ Θεουργίας και Ιερουργίας στην οποία προβαίνει ο Άγιος Διονύσιος με την πρώτη να αναφέρεται:
α) στα έργα του Χριστού κατά την επίγεια παρουσία Του,
β) στη Μυστηριακή πραγμάτωση του Κόσμου ως Εκκλησίας, και
γ) σε όλη τη Θεία Προνοητική, Δημιουργική, Συστατική και Θεωτική Ενέργεια και Έργο του Τριαδικού Θεού.
4. Κατά συνέπεια, για τον Αρεοπαγίτη Θεουργός δεν είναι ένα ανθρώπινο όν ουσιωδώς, αλλά είναι ο ίδιος ο Θεάνθρωπος Χριστός που χορηγεί την Θέωση στην ανθρωπότητα και τον κόσμο.
5. Ο Κόσμος είναι απόκριση στην Θεία Κλήση (καλοῦν) που και αποκαλύπτει την προέλευσή του και τον προορισμό του (τέλος) και συνιστά τον ανακαινισμό του.
6. Ως τοιούτος, ο Κόσμος ως Εκκλησία είναι προϊόν πράξεως Θεουργικής.
7. Το ορατό και αόρατο άπαν είναι ένα σύμπαν δυναμικό εν κινήσει προς το Θεουργικά εδραιωμένο πλήρωμά του.
8. Η φύση και όλα τα υλικά και φυσικά στοιχεία δεν είναι σύμβολα και σημεία (συνθήματα) Ιαμβλίχειας ή άλλης Νεοπλατωνικής παραδόσεως που διευκολύνουν την νοερή ενέργεια προς επίτευξη αλλοίωσης ψυχολογικής τάξεως· αλλά είναι αποτυπώματα (τύπος) Θεοφάνειας, τεκμήρια της ζώσας παρουσίας του Ζώντος Τριαδικού Θεού μέσα στον κόσμο, και μαρτυρίες μιας μόνιμης οντολογικής καινοφάνειας και εμπλουτισμού του παντός, όλων των καθ’όλου και των καθ’έκαστα τα οποία κινούνται προς την κατά Χάριν Θέωσή τους.
Abstract source: https://www.taylorfrancis.com/books/e/9780429440465
Papers by Panagiotis G Pavlos
Keywords: Plato’s theology, demiurge, god, goodness, cosmos, myth.
Book Reviews by Panagiotis G Pavlos
Pubblicato da ΣΥΖΗΤΗΣΙΣ Associazione Filosofica
http://www.syzetesis.it/rivista.html Gli articoli pubblicati sono sottoposti a double-blind peer review. Syzetesis è rivista scientifica (area 11) secondo la classificazione dei periodici stabilita dall'ANVUR.
In this paper I attempt to argue for the boundaries that philosophy, in a broad sense, encounters with, once one acknowledges the paradoxal identification of the First Principle of the Greeks, the Good or the One of the Neoplatonists, with the Person of Christ the Logos, the Second Person of the Holy Trinity. My ambition is to add a tiniest little stone to the appreciation of the enormous ascetical, theological, and philosophical contribution of this great Serbian Church Father, and to highlight the significance of his spiritual legacy in East and West.
St Justin the New of Celije (Popović)᾽ thought evolves in an engagement with the universal philosophical and theological tradition. This engagement is condensed and even evaluated in the work of a personality of global recognition, universal intellectual, philosophical and theological value, and a person imbued with the Orthodox dogmatic teaching and ecclesial experience. To grasp the philosophical and theological contribution of St. Justin as well as his decisive and tough criticism of Western Christianity, one must briefly review the historical frame of the Hellenic gentile world and the novelty of the Christian universe, as these are two fields from which the Saint draws lines of his thought.
His thought is not only critic but also philanthropic. Pervaded by a cogent personal experience that Christ is the truly, and only, New under the sun, St. Justin has the courage and the strength to criticize the modern European human being and the European world that, as he proves in his works, remained ‘gentile’, albeit with a Christian garment. More specifically, with St. Justin becomes evident and plain how western scholastic theology was at large identified with Aristotelian and Neoplatonist metaphysics. This theology gave birth to its immediate offspring, the post-medieval western philosophical tradition, i.e. subjectivism, rationalism, empiricism, materialism, atheism, criticism, idealism, existentialism, nihilism and the recent ecumenism, all of which determined the route of modern western world. St. Justin is aware of this sequential development and by firmly standing upon his orthodox ecclesial experience he philanthropically and in the spirit of Christ, though harshly, criticizes the western stream of criticism that leads to atheism.
This chapter is focussed on, and highlights aspects of the orthodox foundation of St. Justin’s criticism, with the aim to underline the significance of the Saint’s theological and intellectual contributions to the modern European and western Christian world.
---
GREEK:
Ο άγιος Ιουστίνος ο Νέος του Τσέλιε (Πόποβιτς) είναι μια σύγχρονη προφητική μορφή της Ορθόδοξης Σερβικής Εκκλησίας, και μια προσωπικότητα παγκόσμιου κύρους, καθολικής πνευματικής, θεολογικής και φιλοσοφικής αξίας, ένας άνθρωπος διαποτισμένος με τη δογματική διδασκαλία και την εκκλησιαστική εμπειρία της Ορθόδοξης Ανατολής.
Η σκέψη του αναπτύσσεται σχετιζόμενη με σύνολη τη φιλοσοφική και θεολογική παράδοση τόσο της Ανατολής όσο και της Δύσης. Η φιλοσοφική και θεολογική συμβολή του όσο και η δριμεία κριτική που ασκεί στη δυτική χριστιανοσύνη γίνονται αντιληπτές εφόσον διαθέτει κανείς μια επισκόπηση του πλαισίου του ελληνικού εθνικού και του χριστιανικού κόσμου. Ο άγιος Ιουστίνος δεν ασκεί κριτική με τρόπο στείρο αλλά φιλάνθρωπο. Διακατεχόμενος από την ασάλευτη προσωπική εμπειρία ότι ο Χριστός είναι ο αληθινά μόνος καινός υπό τον ήλιο, έχει το σθένος να κρίνει τον σύγχρονο Ευρωπαίο άνθρωπο και την Ευρώπη, οι οποίοι παρέμειναν, όπως δείχνει στα έργα του, «εθνικοί» έστω κι αν με ένδυμα χριστιανικό.
Το παρόν κεφάλαιο εστιάζει και αναδεικνύει πτυχές των θεμελίων της σκέψης του αγίου με σκοπό να υπογραμμίσει τη σπουδαιότητα των θεολογικών και λοιπών πνευματικών συνεισφορών του τόσο για την Ορθόδοξη Εκκλησία όσο και τον σύγχρονο Ευρωπαϊκό και Δυτικό χριστιανικό κόσμο, στον 21ο αιώνα.
Λέξεις – κλειδιά:
Άνθρωπος, αθεΐα, ασκητισμός, γνωσιολογία, ενέργεια, θεάνθρωπος, θέωση, logosnost, οικουμενισμός, ουσία, παπισμός, πρόσωπο, πτώση, υπόσταση, φιλοσοφία, Χριστοκεντρικότητα
Η παρούσα εργασία παρέχει επιχειρήματα υπέρ της καινοτομίας της Αρεοπαγιτικής Θεουργίας έναντι της Νεοπλατωνικής θεουργικής παράδοσης, τα οποία συνοψίζονται ως εξής.
1. Παρά τις γλωσσικές ομοιότητες και τις κοινές χρήσεις της ορολογίας μεταξύ Ιαμβλίχου και Αρεοπαγίτου, οι χριστιανικές καταβολές της Θεουργίας διαφέρουν ριζικά από τις νεοπλατωνικές, τόσο στο πλαίσιο της μυστηριακής παράδοσης την οποία συγκεφαλαιώνουν όσο και τα ευρύτερα μεταφυσικά πλαίσια.
2. Κεντρικής σημασίας είναι η εμβληματική διάκριση μεταξύ Θεουργίας και Ιερουργίας στην οποία προβαίνει ο Άγιος Διονύσιος με την πρώτη να αναφέρεται:
α) στα έργα του Χριστού κατά την επίγεια παρουσία Του,
β) στη Μυστηριακή πραγμάτωση του Κόσμου ως Εκκλησίας, και
γ) σε όλη τη Θεία Προνοητική, Δημιουργική, Συστατική και Θεωτική Ενέργεια και Έργο του Τριαδικού Θεού.
4. Κατά συνέπεια, για τον Αρεοπαγίτη Θεουργός δεν είναι ένα ανθρώπινο όν ουσιωδώς, αλλά είναι ο ίδιος ο Θεάνθρωπος Χριστός που χορηγεί την Θέωση στην ανθρωπότητα και τον κόσμο.
5. Ο Κόσμος είναι απόκριση στην Θεία Κλήση (καλοῦν) που και αποκαλύπτει την προέλευσή του και τον προορισμό του (τέλος) και συνιστά τον ανακαινισμό του.
6. Ως τοιούτος, ο Κόσμος ως Εκκλησία είναι προϊόν πράξεως Θεουργικής.
7. Το ορατό και αόρατο άπαν είναι ένα σύμπαν δυναμικό εν κινήσει προς το Θεουργικά εδραιωμένο πλήρωμά του.
8. Η φύση και όλα τα υλικά και φυσικά στοιχεία δεν είναι σύμβολα και σημεία (συνθήματα) Ιαμβλίχειας ή άλλης Νεοπλατωνικής παραδόσεως που διευκολύνουν την νοερή ενέργεια προς επίτευξη αλλοίωσης ψυχολογικής τάξεως· αλλά είναι αποτυπώματα (τύπος) Θεοφάνειας, τεκμήρια της ζώσας παρουσίας του Ζώντος Τριαδικού Θεού μέσα στον κόσμο, και μαρτυρίες μιας μόνιμης οντολογικής καινοφάνειας και εμπλουτισμού του παντός, όλων των καθ’όλου και των καθ’έκαστα τα οποία κινούνται προς την κατά Χάριν Θέωσή τους.
Abstract source: https://www.taylorfrancis.com/books/e/9780429440465
Keywords: Plato’s theology, demiurge, god, goodness, cosmos, myth.
Pubblicato da ΣΥΖΗΤΗΣΙΣ Associazione Filosofica
http://www.syzetesis.it/rivista.html Gli articoli pubblicati sono sottoposti a double-blind peer review. Syzetesis è rivista scientifica (area 11) secondo la classificazione dei periodici stabilita dall'ANVUR.
Kelly Harrison
Ce document est protégé par la loi sur le droit d'auteur.
Plotinus Ennead VI.4 and VI.5: On the Presence of Being, One and the Same, Everywhere as a Whole («The Enneads of Plotinus with Philosophical Commentaries»). Εισαγωγή, αγγλική μετάφραση, υπόμνημα Eyjolfur Kjalar Emilsson & Steven Keith Strange. Las Vegas/Zurich/Athens: Parmenides Publishing 2015, 305 σ., 36 €.
Η κριτική αυτή βασίστηκε σε πρωτογενή αγγλική βιβλιοπαρουσίαση της έκδοσης, η οποία δημοσιεύθηκε στην ετήσια έκδοση του περιοδικού Dionysius, τ. 33 (Δεκέμβριος 2015), του Dalhousie University του Καναδά.
Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε στα αγγλικά (σε μετάφραση από τα σερβικά των π. Bratislav Krsic και π. Milovan Katanic), στην ιστοσελίδα Public Orthodoxy, του Κέντρου Ορθόδοξων Χριστιανικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Fordham, USA, στις 27 Μαρτίου 2020: https://publicorthodoxy.org/2020/03/27/church-without-eucharist/
Μετάφραση στα ελληνικά: Παναγιώτης Γ. Παύλος.
Η ελληνική μετάφραση δημοσιεύθηκε (27/3/2020) στο Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων Ρομφαία: https://www.romfea.gr/oikoumeniko-patriarxeio/36154-pergamou-ioannis-i-ekklisia-aneu-tis-euxaristias-den-einai-pleon-ekklisia
και στην ελληνική εκδοχή του Public Orthodoxy (Δημόσια Ορθοδοξία):
https://publicorthodoxy.org/el/2020/03/27/η-εκκλησία-άνευ-της-ευχαριστίας-δεν-εί/
᾽Painting the image of the invisible God —
St Theodore the Studite and the defense of icons under the iconoclast controversy᾽
τοῦ
Torstein Theodor Tollefsen,
καθηγητῆ Φιλοσοφίας στὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Ὄσλο, Νορβηγία.
Ἡ ἐργασία παρουσιάστηκε στὸ πλαίσιο τοῦ Σεµιναρίου τοῦ Τομέα Ἱστορίας τῶν Ἰδεῶν τοῦ Τµήματος Φιλοσοφίας, Κλασσικῶν Σπουδῶν, Ἱστορίας τῆς Τέχνης καὶ τῶν Ἰδεῶν, τοῦ Πανεπιστηµίου τοῦ Ὄσλο, τὴν Παρασκευὴ 27 Φεβρουαρίου 2015 καὶ δημοσιεύθηκε στὸ περιοδικὸ «Σύναξη», τ. 134, Ἀπρίλιος - Ἰούνιος 2015.
Material is in Greek.
---
Το παρόν εκπαιδευτικό υλικό συνιστά τη μορφή του Προγράμματος Σπουδών που διαμορφώθηκε για να καλύψει τις διδακτικές και εν γένει εκπαιδευτικές ανάγκες των Θερινών Σχολείων, τα οποία υλοποιούνται ως επιμέρους διακριτές υποδράσεις του Έργου «Ακαδημία Πλάτωνος – Οι δρόμοι της Γνώσης». Στο πλαίσιο της Πράξης «Ακαδημία Πλάτωνος - Ανάπτυξη της Γνώσης και των καινοτόμων ιδεών» του ανωτέρω Έργου, το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ) συμπράττει με το Κοινωφελές Ίδρυμα Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης, διαμέσου της Αστικής Μη Κερδοσκοπικής Εταιρίας «Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών» του Κοινωφελούς Ιδρύματος Α. Σ. Ωνάση», προκειμένου να υλοποιηθούν κατά τους θερινούς μήνες των ετών 2012 – 2014 Θερινά Σχολεία για Έλληνες μαθητές, μαθητές κλασικών και γενικών λυκείων στην Ευρώπη, καθώς και μαθητές σχολείων της Αμερικής. Σκοπός των Θερινών Σχολείων είναι να αποτελέσουν εργαλείο και μοχλό διεθνούς ανάδειξης και προβολής της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού. Για τον σκοπό αυτό έχει προβλεφθεί η συμμετοχή μαθητών κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να επιτυγχάνεται η μέγιστη κατά το δυνατόν εμβέλεια και ευρύτητα όσον αφορά στους τόπους προέλευσης των συμμετεχόντων τόσο στην ευρωπαϊκή ήπειρο όσο και άλλες ηπείρους (Αμερική, Ασία, Ωκεανία).
Material is in Greek.
---
Το παρόν εκπαιδευτικό υλικό συνιστά τη μορφή του Προγράμματος Σπουδών που διαμορφώθηκε για να καλύψει τις διδακτικές και εν γένει εκπαιδευτικές ανάγκες των Θερινών Σχολείων, τα οποία υλοποιούνται ως επιμέρους διακριτές υποδράσεις του Έργου «Ακαδημία Πλάτωνος – Οι δρόμοι της Γνώσης». Στο πλαίσιο της Πράξης «Ακαδημία Πλάτωνος - Ανάπτυξη της Γνώσης και των καινοτόμων ιδεών» του ανωτέρω Έργου, το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ) συμπράττει με το Κοινωφελές Ίδρυμα Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης, διαμέσου της Αστικής Μη Κερδοσκοπικής Εταιρίας «Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών» του Κοινωφελούς Ιδρύματος Α. Σ. Ωνάση», προκειμένου να υλοποιηθούν κατά τους θερινούς μήνες των ετών 2012 – 2014 Θερινά Σχολεία για Έλληνες μαθητές, μαθητές κλασικών και γενικών λυκείων στην Ευρώπη, καθώς και μαθητές σχολείων της Αμερικής. Σκοπός των Θερινών Σχολείων είναι να αποτελέσουν εργαλείο και μοχλό διεθνούς ανάδειξης και προβολής της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού. Για τον σκοπό αυτό έχει προβλεφθεί η συμμετοχή μαθητών κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να επιτυγχάνεται η μέγιστη κατά το δυνατόν εμβέλεια και ευρύτητα όσον αφορά στους τόπους προέλευσης των συμμετεχόντων τόσο στην ευρωπαϊκή ήπειρο όσο και άλλες ηπείρους (Αμερική, Ασία, Ωκεανία).
Material is in Greek.
---
Το παρόν εκπαιδευτικό υλικό συνιστά τη μορφή του Προγράμματος Σπουδών που διαμορφώθηκε για να καλύψει τις διδακτικές και εν γένει εκπαιδευτικές ανάγκες των Θερινών Σχολείων, τα οποία υλοποιούνται ως επιμέρους διακριτές υποδράσεις του Έργου «Ακαδημία Πλάτωνος – Οι δρόμοι της Γνώσης». Στο πλαίσιο της Πράξης «Ακαδημία Πλάτωνος - Ανάπτυξη της Γνώσης και των καινοτόμων ιδεών» του ανωτέρω Έργου, το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ) συμπράττει με το Κοινωφελές Ίδρυμα Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης, διαμέσου της Αστικής Μη Κερδοσκοπικής Εταιρίας «Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών» του Κοινωφελούς Ιδρύματος Α. Σ. Ωνάση», προκειμένου να υλοποιηθούν κατά τους θερινούς μήνες των ετών 2012 – 2014 Θερινά Σχολεία για Έλληνες μαθητές, μαθητές κλασικών και γενικών λυκείων στην Ευρώπη, καθώς και μαθητές σχολείων της Αμερικής. Σκοπός των Θερινών Σχολείων είναι να αποτελέσουν εργαλείο και μοχλό διεθνούς ανάδειξης και προβολής της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού. Για τον σκοπό αυτό έχει προβλεφθεί η συμμετοχή μαθητών κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να επιτυγχάνεται η μέγιστη κατά το δυνατόν εμβέλεια και ευρύτητα όσον αφορά στους τόπους προέλευσης των συμμετεχόντων τόσο στην ευρωπαϊκή ήπειρο όσο και άλλες ηπείρους (Αμερική, Ασία, Ωκεανία).
''Platonism and Christian Thought in Late Antiquity and Byzantium: Rivals, alliances, or merely a continuum?''
at the 18th International Conference of the International Society for Neoplatonic Studies, to be held in June 10-14, 2020, in Athens, Greece, in conjunction with the American College of Greece.
'The Reception of Plato from Late Antiquity to the Middle Ages', co-organized by the Macquarie University (Eva Anagnostou - Laoutides, Australia) and the University of Athens (Georgios Steiris, Georgios Arabatzis, Greece), June 6-8, 2021.
Nevertheless, there is a feature in Dionysius’ philosophical system that seems to be crucial. Except for some sporadic remarks -few comparing to the tremendous amount of relevant studies- and in spite of the elaborations of it by Saint Maximus the Confessor, it has not been paid an attention proportional to its centrality. This is the concept of fitness (ἐπιτηδειότης).
In this paper I shall attempt to study why and how the particular instantiations of fitness planted in the works of Dionysius are critical in building the grounds of participation. I will not ignore nor neglect relevant suggestions offered by Plotinus and Proclus. What I aim at is to investigate the frame of this concept in Dionysius, intending to argue for a Dionysian novelty consisting in the fact that the Areopagite grants fitness the privilege of becoming the regulatory principle for participation in the life of the divinity for all beings.
The one way expands through studying the infinite amount of primary sources we have been inherited from our fathers, the Church fathers. Their thinking reveals an unprecedented spiritual richness and intellectual depth. Among the merits of this way belongs the privilege of encountering a way of thinking that goes far beyond the limitations of the human reasoning, and the boundaries of the ontological categories. It is in this scope that cataphatic and apophatic language have been equally called forth to articulate a word on the origin and the source of divine eros.
The other way prerequisites our involvement to the experiential sphere that lies as the foundational ground upon which the aforementioned wisdom is flourishing. This way simply implies the participation in the life of the Saints, which constitutes a genuine imitation of the life of Christ, and could be recognized today as the ecclesiastical mode of being.
In this paper I shall refer to a person whose life has showed in the most distinct manner that the above two ways are mutually complementary, since they derive from the same source of divine eros. In this respect, it is a privilege to refer to a man who is no longer just a blessed ascetic figure of the Greek monastic life but also, since 2013, a declared Saint of the Orthodox Church. Indeed, Saint Porphyrios is neither a philosopher nor a theologian by profession but, as himself confirms, by παθὼν καὶ μαθὼν τὰ θεία. Thus, I consider himself as the most appropriate person to explicate how the goodness beyond being exceeds remoteness and enters into the spatially and timely being in order to redeem the beings by granting access to the One through Divine Eros.
The good is perhaps the core idea, both literarily and metaphorically said, all philosophical discussions in Late Antiquity permanently pay attention to. Irrespectively of how is one classifying a thinker to be, a Platonist or an Aristotelian, one cannot omit to count the good. Daring a generalization, one could remark that the entire thinking of that period is based upon the good. Participation is that fundamental term and concept the entire Platonic language employs in order to ground and then secure the coherence of its ontological and metaphysical construction.
In this paper I attempt to discuss some facets participation in the good entails in Plotinus and Dionysius the Areopagite’s thinking on the topic, among which are the doctrine of receptivity according to the capacity of the recipient (ἐπιτηδειότης), the Plotinean two-side motion of procession and return (πρόοδος - ἐπιστροφὴ), as well as the Dionysian reception and use of the scheme of the internal and external activity of the substance.
'The Reception of Plato in Later Antiquity and the Middle Ages', Online, June 6-8, 2021, organised by Macquarie University (Australia) and the University of Athens (Greece).
---
Υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ της πολιτικής θεωρίας του Πλάτωνα και της κοσμολογίας του – φυσικής θεωρίας; Αν ναι, πώς αυτή σκιαγραφείται; Συνιστά ο φυσικός κόσμος ένα οδηγητικό νήμα για τον Πλάτωνα, ώστε να διαμορφώσει την ιδανική πολιτεία; Ποιες είναι οι αναλογίες που προκύπτουν; Με ποιο τρόπο ο Πλάτωνας αντλεί μέσω της φύσης ιδέες για την διαμόρφωση της πολιτικής του θεωρίας; Πώς αντιστοιχούν οι ιδέες αυτές στον πολιτικό δέον γενέσθαι; Είναι η πλατωνική πολιτεία τόσο ιδανική ώστε πολλοί μελετητές της φιλοσοφίας αλλά και μεγάλη πλειοψηφία ανθρώπων να τη θεωρούν ουτοπική, ή, αντίθετα, είναι απόλυτα συνεπής προς το κοσμολογικό πρότυπο που διαμορφώνει ο Αθηναίος φιλόσοφος στον Τίμαιο, για να εξηγήσει τη δημιουργία και την ύπαρξη; Γιατί στο κατεξοχήν κοσμολογικό αυτό έργο του, ο Πλάτων επιλέγει να αφιερώσει υπολογίσιμο τμήμα του για να μιλήσει καταρχήν για τα κατορθώματα της πόλης στην οποία ζει ο ίδιος και όσοι συνδιαλέγονται μαζί του; Τα ανωτέρω ερωτήματα προσδιορίζουν το πλαίσιο στο οποίο κινείται η παρούσα εργασία, η οποία έχει σκοπό να εντοπίσει και να επισημάνει τα κυριότερα –κατά τη γνώμη μας- σημεία του Τιμαίου και των Νόμων, στα οποία αναπτύσσεται η πολιτική σκέψη του Πλάτωνα. Ο Τίμαιος είναι έργο ευρύτατα γνωστό κυρίως διότι συνιστά την πλήρη -αν και δυσνόητη- έκφραση των κοσμολογικών και κοσμογονικών αντιλήψεων του Πλάτωνα. Οι Νόμοι, και ιδιαίτερα το 10ο βιβλίο που μας απασχολεί στην παρούσα μελέτη, συνιστούν μια εκ νέου –μετά την Πολιτεία- έκφραση της έγνοιας του Πλάτωνα για τον πολίτη, την πόλη και την πολιτική. Η παράλληλη θεώρηση των δύο αυτών πλατωνικών έργων στοχεύει στο να επισημάνει την στενή σχέση της πλατωνικής πολιτικής σκέψης με την ευρύτερη γνώση της κατασκευής και λειτουργίας του κόσμου, και να αναδείξει την ολιστικότητα της πλατωνικής σκέψης.
Τὰ ὅσα συζητῶνται στὴν ἐργασία αὐτὴ ἀναπτύσσονται ἐπὶ τῇ βάσει τῆς ἀκόλουθης ὑποθέσεως ἐργασίας: παρὰ τὶς γλωσσικὲς ὁμοιότητες καὶ τὶς ποικίλες ἐννοιολογικὲς συσχετίσεις, οἱ προκείμενες τοῦ Ἀρεοπαγίτου παραμένουν ριζικὰ διάφορες τοῦ Νεοπλατωνισμοῦ, τόσο ὅσον ἀφορᾶ στὴν μυστηριακὴ παράδοση ποὺ συγκεφαλαιώνει ὅσο καὶ στὰ εὐρύτερα Χριστιανικὰ μεταφυσικὰ πλαίσια στὰ ὁποία προσχωρεῖ. Ἡ ὑπόθεση αὐτὴ χρειάζεται νὰ ὑποστηριχθεῖ, ἐπιπλέον, καὶ ἀπὸ τὸ ὅτι, ἀνεξαρτήτως τοῦ ποιός πράγματι εἶναι ὁ ῾Ἀρεοπαγίτης᾽, εἶχε ὁ ἴδιος ἐμβαπτίσει ἑαυτὸν στὴ λειτουργικὴ πραγματικότητα μιᾶς ζώσας πηγῆς ποὺ χορηγεῖ ὕδωρ ζῶν καὶ προσφέρει αἰωνιότητα. Αὐτὴ ἡ ὑπόθεση ἀφορᾶ σὲ μία πραγματικότητα ἀπαράλλαχτη μέχρι σήμερα, ὅπως τόσο τὰ Ἀρεοπαγιτικὰ ὅσο καὶ ἡ Ὀρθόδοξη Χριστιανικὴ Λειτουργικὴ παράδοση ἐπιβεβαιώνουν.
Στὴν παρουσίαση αὐτὴ παρέχω κάποια πρῶτα τεκμήρια περὶ τοῦ γιατὶ δὲν θὰ πρέπει κανεὶς νὰ ὑποπίπτει στὰ ἀκόλουθα σφάλματα, ὅταν ἑρμηνεύει τὴν θεουργία στὴν σκέψη τοῦ Διονυσίου. Δηλαδή: 1. Νὰ ταυτίζει τὴν Ἀρεοπαγιτικὴ θεουργία μὲ τὴ μακρᾶ Νεοπλατωνικὴ, καὶ ἐν γένει Ἑλληνικὴ, θεουργικὴ παράδοση καὶ πρακτική, 2. Νὰ θεωρεῖ τὴν θεουργία ὡς ἀνθρώπινη ἐνέργεια, ἀκόμη καὶ ἅν αὐτὴ ἐνεργεῖται ἀπὸ ἄνδρες κεκαθαρμένους σύμφωνα μὲ τὰ κατάλληλα πρὸς τοῦτο Νεοπλατωνικὰ τελετουργικά, 3. Νὰ ὑπολαμβάνει τὴν θεουργία κατὰ Ἀρεοπαγίτη ὡς ἄλλο ἕνα ῾ἰδιαίτερο εἶδος μαγείας᾽, γιὰ νὰ ἐπικαλεστῶ τὰ λόγια τοῦ Eric Dodds, καί, 4. νὰ συγχέει τὴν θεουργία μὲ τὴν ἱερουργία.
Σὲ ὅλη τὴν ἔκταση τῶν Ἀρεοπαγιτικῶν ἡ θεουργία εἶναι ὅρος ποὺ ἀναφέρεται ἀπὸ τὸν συγγραφέα ἀποκλειστικὰ εἶτε στὰ ἔργα τοῦ Χριστοῦ κατὰ τὴν ἐπίγεια ἱστορικὴ παρουσία του, εἶτε συνολικὰ στὴν θεία προνοιακή, δημιουργική, συντηρητικὴ και θεοποιὸ ἐνέργεια καὶ ἔργο τοῦ Θεοῦ. Συνεπῶς, γιὰ τὸν Ἀρεοπαγίτη θεουργὸς δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι οὐδεὶς ἄλλος παρὰ μόνον ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Εἶναι σὲ αὐτὴν τὴν κατεύθυνση ποὺ σὲ κάποια σημεῖα τῆς παρουσίασης ἀπευθύνω κριτικὴ στὴν ἄποψη τοῦ Gregory Shaw, ὅτι ἡ Ἀρεοπαγιτικὴ θεουργία εἶναι ἁπλῶς ἕνα παράδειγμα τῆς Ἰαμβλίχειας. Τμῆμα τῆς κριτικῆς μου στηρίζεται στὴν θεμελιώδη Ἀρεοπαγιτικὴ διάκριση μεταξὺ θεουργίας καὶ ἱερουργίας.
on the Philosophy of Late Antiquity
December 1-3, 2016
Department of Philosophy, Classics, History of Art and Ideas
University of Oslo
Contents:
- Workshop Booklet
- Programme
- Abstracts
- List of Participants
December 1-3, 2016 - University of Oslo
https://www.dropbox.com/sh/hy7vuiom31b9y7h/AACfN88Vs9aCzeKT5GGh6x-Ka?dl=0
Copyright:
Department of Philosophy, Classics, History of Art and Ideas, at the
University of Oslo
The total evaluation addresses 6 rounds of Schools, distributed to 3 Summer periods: 2012, 2013 and 2014, while the present focuses on the last summer.
For the preparation of the evaluation the authors attended systematically the teaching processes throughout the Schools. The report focuses on the objects of curriculum which the beneficiaries interacted with.
Evaluation Report is in Greek.
---
Αποτυπώνεται η αξιολόγηση της υλοποίησης των Θερινών Σχολείων του Έργου «Ακαδημία Πλάτωνος – Ανάπτυξη της Γνώσης και Καινοτόμων Ιδεών» που πραγματοποιήθηκαν με την ευθύνη της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών του Κοινωφελούς Ιδρύματος Αλέξανδρος Ωνάσης και του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, τα καλοκαίρια του 2012, 2013 και 2014 (Α΄ και Β΄ Κύκλος Φιλοξενίας).
Οι αξιολογήσεις είναι αποτέλεσμα της συστηματικής παρακολούθησης των μαθημάτων των δύο κύκλων των Θερινών Σχολείων από τους υπογράφοντες και εστιάζει στα διδακτικά αντικείμενα με τα οποία αλληλεπίδρασαν οι ωφελούμενοι μαθητές. Σκοπός της είναι να καλύψει τις ανάγκες ανατροφοδότησης της Υποδράσης των Θερινών Σχολείων όσον αφορά στην καθαυτή διδακτική και εκπαιδευτική διάστασή τους. Οι αναφορές της αξιολόγησης συγκροτήθηκαν λαμβάνοντας υπ’ όψιν τόσο τους γενικούς όσο και τους ειδικούς επιδιωκόμενους στόχους οι οποίοι λήφθηκαν ως προϋπόθεση για την ανάπτυξη των θεματικών ενοτήτων στο πλαίσιο του Προγράμματος Σπουδών.
(Text written in Norwegian, Greek translation available under the Profile section: Translations)
Published on May 25, 2020 in 'Public Orthodoxy', a publication of the Orthodox Christian Studies Center of Fordham University, New York, USA.
'Christian Insights into Plotinus' Metaphysics and his Concept of Aptitude (Ἐπιτηδειότης).
List of Contents.
Editor: Filip Ivanović, Executive Director of the Center for Hellenic Studies.
http://helenskestudije.me/home-en/
Et kort opptak om Julens høytiden, i Den Greske Ortodokse Menighet og Maria Bebudelses Kirke, i Oslo, laget av portalen: www.religioner.no.
Η μετάφραση αυτή δημοσιεύθηκε από τον ιστότοπο εκκλησιαστικών ειδήσεων Ρομφαία (https://www.romfea.gr/diafora/54787-eisigisi-paulou-iota).
Greek translation of the invited paper 'St. Mark of Ephesus᾽ Trinitarian Mystery according to Bishop Irinej Bulovic', delivered at the 2nd IOTA Conference, in Volos, Greece, January 13th, 2023.
The Greek translation was published by the Church news portal Romfea.gr:
https://www.romfea.gr/diafora/54787-eisigisi-paulou-iota