Jørn Hurum
Jørn Harald Hurum
Born 04.11.1967 in Drammen, Norway
Education
1993 Cand. Scient. in Paleontology at the University of Oslo : "Snout and orbit of Cretaceous Asian multituberculates studied by serial sections".
1997 Ph.D. in Paleontology at the University of Oslo. "Cranial structure and relationships of Mongolian Late Cretaceous multituberculate mammals".
Held positions:
1998-2000 Post Doc, University of Oslo
2000-2013 Associate professor in Paleontology at the Natural History Museum, University of Oslo
2010 – now Adjunct Professor, Paleontology at UniS (University Studies at Svalbard, Longyearbyen)
2013 – now Professor in Vertebrate Paleontology at the Natural History Museum, University of Oslo
In my scientific career I have published on mammals from the Cretaceous, Paleocene and Eocene, dinosaurs from the Cretaceous and marine reptiles from the Jurassic-Cretaceous boundary. So far I have more than 40 peer reviewed scientific papers published , I have also given more than 60 scientific talks and/or abstracts at national and international meetings.
I am genuinely interested in outreach work and have published 55 popular science publications and 7 popular science books in Norwegian. I have made regular contributions to Norwegian radio, TV and newspapers commenting on paleontological and evolutionary issues with more than 500 media appearances and interviews registered, these figures do not include the media coverage around Ida in 2009, it was too overwhelming to be documented properly (more than 10.000 news articles and approximately 300 interviews). I co-hosted a popular science talk show in Norwegian radio for half a year (Hurum and Ødegaard, Kanal24) and I had my own weekly part of a children's science show on TV (Jørns hjørne in Newton, NRK1).
I have given more than 350 popular science talks in many different settings from kindergartens, for politicians and royalty. Five (5) full documentaries about my research have been made by National Geographic (1), History Channel/BBC/ZDF (2) and Norwegian Broadcasting –NRK (2).
Awards
• In 2011 I received the award of Emerging Explorer by National Geographic for my work on Svalbard and on Ida (Darwinius masillae).
• Outreach Prize (Formidlingsprisen) from the University of Oslo 2001.
• Commemorative Prize for Outreach (Toffenprisen) from the Norwegian Geological Society 2003
• Curiosity Outreach Prize (Æresnysgjerrigper-prisen) from the Norwegian Research Council in 2008. This Honour Prize for popular science work for children was first won by Thor Heyerdahl and I am the second and only other person it has been awarded to so far.
• The Peoples Outreach Price (Folkeopplysningsprisen fra Voksenopplæringsforbundet) 2009
• Outreach Prize (Formidlingsprisen) from the Norwegian Research Council in 2009
For documentation see Cristin http://www.cristin.no/english/
Born 04.11.1967 in Drammen, Norway
Education
1993 Cand. Scient. in Paleontology at the University of Oslo : "Snout and orbit of Cretaceous Asian multituberculates studied by serial sections".
1997 Ph.D. in Paleontology at the University of Oslo. "Cranial structure and relationships of Mongolian Late Cretaceous multituberculate mammals".
Held positions:
1998-2000 Post Doc, University of Oslo
2000-2013 Associate professor in Paleontology at the Natural History Museum, University of Oslo
2010 – now Adjunct Professor, Paleontology at UniS (University Studies at Svalbard, Longyearbyen)
2013 – now Professor in Vertebrate Paleontology at the Natural History Museum, University of Oslo
In my scientific career I have published on mammals from the Cretaceous, Paleocene and Eocene, dinosaurs from the Cretaceous and marine reptiles from the Jurassic-Cretaceous boundary. So far I have more than 40 peer reviewed scientific papers published , I have also given more than 60 scientific talks and/or abstracts at national and international meetings.
I am genuinely interested in outreach work and have published 55 popular science publications and 7 popular science books in Norwegian. I have made regular contributions to Norwegian radio, TV and newspapers commenting on paleontological and evolutionary issues with more than 500 media appearances and interviews registered, these figures do not include the media coverage around Ida in 2009, it was too overwhelming to be documented properly (more than 10.000 news articles and approximately 300 interviews). I co-hosted a popular science talk show in Norwegian radio for half a year (Hurum and Ødegaard, Kanal24) and I had my own weekly part of a children's science show on TV (Jørns hjørne in Newton, NRK1).
I have given more than 350 popular science talks in many different settings from kindergartens, for politicians and royalty. Five (5) full documentaries about my research have been made by National Geographic (1), History Channel/BBC/ZDF (2) and Norwegian Broadcasting –NRK (2).
Awards
• In 2011 I received the award of Emerging Explorer by National Geographic for my work on Svalbard and on Ida (Darwinius masillae).
• Outreach Prize (Formidlingsprisen) from the University of Oslo 2001.
• Commemorative Prize for Outreach (Toffenprisen) from the Norwegian Geological Society 2003
• Curiosity Outreach Prize (Æresnysgjerrigper-prisen) from the Norwegian Research Council in 2008. This Honour Prize for popular science work for children was first won by Thor Heyerdahl and I am the second and only other person it has been awarded to so far.
• The Peoples Outreach Price (Folkeopplysningsprisen fra Voksenopplæringsforbundet) 2009
• Outreach Prize (Formidlingsprisen) from the Norwegian Research Council in 2009
For documentation see Cristin http://www.cristin.no/english/
less
InterestsView All (7)
Uploads
Papers by Jørn Hurum
new ophthalmosaurid specimens with pectoral girdles from the same member are described. The taxonomic utility of the ophthalmosaurid pectoral girdle is contentious, and an assessment of seven pectoral girdles from the Slottsmøya Member provides a basis for addressing this question via a 2D landmark principal component analysis of baracromian coracoids. The analysis reveals a taxonomic
signal in the coracoids but also highlights the degree of individual variation. Commonly used phylogenetic characters do not fully encapsulate the degree of variation seen in coracoids and in some cases combine analogous features.
of the species. This study suggests a reassignment of the specimen PMO 219.250 to the genus Mixosaurus, and opens up for the possibility of Mixosaurus on Svalbard. This would imply a wider geographical distribution of the genus than previously recognised. Additionally, it would prove the coexistence of Mixosaurus and Phalarodon in a shared habitat at the same point in time, a hypothesis that is strengthened by the differences in dentition which reflects separate feeding habits, and thus different niches.
This is the first time since the collections of Carl Wiman that the Lower Saurian niveau has been systematically sampled and placed in the
modern stratigraphy.
Member, Vikinghøgda Formation, Early Triassic (Spathian). It is unique in Spitsbergen because of the richness of chondrichthyans,
osteichthyes, amphibians and ichthyopterygians. This paper focuses on the chondrichthyans with more than 550 chondrichthyan teeth
studied, together with three fin spines and one cephalic spine, assigned to 7 genera and 15 species, 8 of which are new from the Grippia
niveau. The Hybodontiformes represent five of the identified genera, where most of the identified species belong to Hybodus and Acrodus.
Hybodus sasseniensis, previously recorded from the older Dienarian substage, and is now shown to occur in the younger Spathian substage,
and suggested to be the senior synonym of H. rapax. The possibility of Acrodus scaber and A. spitzbergensis being morphospecies, and the
Acrodus genus in general, is further discussed. The occurrence of Hybodus microdus in the material is uncertain since it is shown that the
mesio-distal length of the teeth is much larger than described by Stensiö in 1921. The Neoselachii (modern shark), previously only known from
a fin spine of Nemacanthus from the Triassic of Spitsbergen, is now described from teeth belonging to possibly two new neoselachian species. They are referred to Synechodontiformes 1 and 2, awaiting more material to be processed.
new ophthalmosaurid specimens with pectoral girdles from the same member are described. The taxonomic utility of the ophthalmosaurid pectoral girdle is contentious, and an assessment of seven pectoral girdles from the Slottsmøya Member provides a basis for addressing this question via a 2D landmark principal component analysis of baracromian coracoids. The analysis reveals a taxonomic
signal in the coracoids but also highlights the degree of individual variation. Commonly used phylogenetic characters do not fully encapsulate the degree of variation seen in coracoids and in some cases combine analogous features.
of the species. This study suggests a reassignment of the specimen PMO 219.250 to the genus Mixosaurus, and opens up for the possibility of Mixosaurus on Svalbard. This would imply a wider geographical distribution of the genus than previously recognised. Additionally, it would prove the coexistence of Mixosaurus and Phalarodon in a shared habitat at the same point in time, a hypothesis that is strengthened by the differences in dentition which reflects separate feeding habits, and thus different niches.
This is the first time since the collections of Carl Wiman that the Lower Saurian niveau has been systematically sampled and placed in the
modern stratigraphy.
Member, Vikinghøgda Formation, Early Triassic (Spathian). It is unique in Spitsbergen because of the richness of chondrichthyans,
osteichthyes, amphibians and ichthyopterygians. This paper focuses on the chondrichthyans with more than 550 chondrichthyan teeth
studied, together with three fin spines and one cephalic spine, assigned to 7 genera and 15 species, 8 of which are new from the Grippia
niveau. The Hybodontiformes represent five of the identified genera, where most of the identified species belong to Hybodus and Acrodus.
Hybodus sasseniensis, previously recorded from the older Dienarian substage, and is now shown to occur in the younger Spathian substage,
and suggested to be the senior synonym of H. rapax. The possibility of Acrodus scaber and A. spitzbergensis being morphospecies, and the
Acrodus genus in general, is further discussed. The occurrence of Hybodus microdus in the material is uncertain since it is shown that the
mesio-distal length of the teeth is much larger than described by Stensiö in 1921. The Neoselachii (modern shark), previously only known from
a fin spine of Nemacanthus from the Triassic of Spitsbergen, is now described from teeth belonging to possibly two new neoselachian species. They are referred to Synechodontiformes 1 and 2, awaiting more material to be processed.
samlingene ved Naturhistorisk museum, Universitetet i Oslo.
Hovedfokuset i boken er på vakre fossiler og krystaller. Disse vil alle bli vist når vi åpner det nye museet våren 2022.
Utgitt med støtte fra museets venneforening PalVenn.
Denne pdf er en lavoppløslig versjon av boken som kan kjøpes i museumsbutikken eller hos palvenn.no.
The explosion of new discoveries over the last few decades, coupled with insights from rapidly advancing quantitative methodologies, has highlighted the Scandinavian territories as a critical region for unraveling mid-high latitude biotic evolution during the Mesozoic. Global lineage cladogenesis, major biogeographical dispersals, and significant multi-taxon extinction events have been linked in with large-scale environmental peturbations otherwise not well represented in the rock record from elsewhere. Despite this, the relatively youthful history of intensive Mesozoic-focused research in Scandinavia has meant that substantial advancements are only now coming to the fore. In particular, growing evidence for significant floral successions, and seminal radiations of faunas at the high latitude extremities of Pangaea, has emphasized the primary role of the northern polar regions as an evolutionary centre for past biotic dispersals. This theme will be emphasized in contributions to this volume, as will the intrinsic influences affecting macroevolutionary patterns in significant model lineages.
Why should we do outreach? It takes time away from research, you have to answer questions from a lay audience, and you have to stop using your tribal language. The common term for outreach in many institutions are “vulgarization” and “dumbing down”. We all know researchers that appeared in media and are later called “media horny”.
On the institutional level outreach are praised with empty words in every annual report or speech by the institutional leaders. It is politically correct to mention the magic word “outreach – formidling” but when push comes to show no institution takes it seriously and backs it with a proper amount of money or approval.
Today scientific publications are rewarded in many institutions, but few have any form of rewards for the scientists doing outreach. Outreach takes time just like research and is a skill that needs to be trained. If institutions want to praise scientists doing outreach they should take them seriously, if not they should take the consequence and declare their institution outreach free and ban the use of paid time to do it.
But why do some of us do outreach anyway? My rewards are the meetings with enthusiastic children, getting letters and e-mails from all over the World and see schools do projects generated from my research. Other smaller but important byproducts of this is the branding of me and my science; public awareness of how science works; being able to influence political decisions in publishing policy (Open access); attract sponsors to projects; and trying to change the attitude in academia towards outreach.
I do not believe that every scientist should do outreach, many are not shaped for it. They can be eminent researchers anyway and should be praised for their work, and left alone. But if any institution wants to take outreach seriously a few positions in a project should be hired not only on the amount of scientific publications but also partly on the outreach documented in a CV.