Book Reviews by Vasileios Dimoglidis
The Classical Review
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Papers by Vasileios Dimoglidis
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Ariadne. The Journal of the Faculty of Philosophy οf the University of Crete
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Cuadernos de filología clásica. Estudios griegos e indoeuropeos, Mar 2, 2022
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Euripides' Ion is a play with elements that challenge tragic gravity, and bring about a lighter t... more Euripides' Ion is a play with elements that challenge tragic gravity, and bring about a lighter tone. Although the body of criticism that discusses the comic elements of Euripides' tragedies (esp. the so-called tragic-comedies) is extensive, little attention has been given to cases of comic self-consciousness. The aim of this paper is to examine Ion's l.528, and more concretely Ion's utterance ...ταῦτ᾽ οὖν οὐ γέλως κλύειν ἐμοί;, as an example of comic selfawareness, that is, an instance that Euripides himself recognizes, in a metatheatrical way, as comic, while commenting at the same time on its reception on the audience's part.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
The aim of this paper is to examine in the Ion the Euripidean models for the audience’s emotional... more The aim of this paper is to examine in the Ion the Euripidean models for the audience’s emotional response. Throughout the play, the audience is encouraged to engage in a process of emotional reaction to what they see. To provide some instances, in the first dialogue between Creusa and Ion, Euripides suggests pity as the appropriate way of emotional reaction to this dialogue. Watching their lady’s husband find a “son”, Creusa’s maids invite the spectators to share with them the feelings of disaffection and fear. Feeling compassion for “tragic” heroine’s “misfortunes”, they suggest tear dropping as a mutual emotional reaction: πᾶς ἂν ἐκβάλοι δάκρυ (l.924 “everyone would shed a tear at this”).
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Bookmarks Related papers MentionsView impact
https://syndesmos-filologon.blogspot.com/2020/07/7.html
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Bookmarks Related papers MentionsView impact
http://www.mediterraneanchronicle.org/content.asp?catid=52
Although the body of criticism that... more http://www.mediterraneanchronicle.org/content.asp?catid=52
Although the body of criticism that discusses the comic elements of Euripides' tragedies (esp. the so-called tragic–comedies) is extensive, very little attention has been given to their satyric aspects. The aim of this paper is to examine the Parodos (ll. 184–236) of Euripides' Ion in terms of its intertextual familiarity with the Aeschylean satyric drama Theoroi or Isthmiastai. The degree of the " parasatyric " referentiality present in the Parodos demonstrates the sophistication of Euripides' metapoetic strategies.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
https://sites.google.com/view/9thapc/%CF%84%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%BA%CF%8... more https://sites.google.com/view/9thapc/%CF%84%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD
Στη γραμματική των Κλαίρη – Μπαμπινιώτη (2005: 466) ως τροπικότητα ορίζεται ο σχολιασμός του μηνύματος με την έκφραση της υποκειμενικής στάσης του ομιλητή. Χρησιμοποιώντας τον όρο αυτό θα προσπαθήσουμε να ανιχνεύσουμε την ποικιλία των γλωσσικών μέσων με τα οποία οι ομιλητές εκφράζουν την υποκειμενική/προσωπική τους στάση/άποψη απέναντι στο χρόνο. Τα γλωσσικά μέσα είναι λεξικά (επιρρηματικές εκφράσεις) και γραμματικά (τύποι ρήματος). Συγκεκριμένα θα ανιχνεύσουμε: 1) Όψεις της δεοντικής τροπικότητας στην προλογική ρήση της Αφροδίτης, έτσι όπως εκφράζονται με γραμματικά μέσα (με ρηματικούς τύπους του μέλλοντος) ή λεξικά (με επιρρηματικές εκφράσεις όπως το πάλαι (στ.23) που σηματοδοτεί με όρους χρονικής αναφοράς την αμετάκλητη πορεία των γεγονότων (έρωτας Φαίδρας, τιμωρία Ιππόλυτου) καθώς το σχέδιο έχει ήδη τεθεί σε εφαρμογή και πρέπει να θεωρηθεί ως συντελεσμένο). 2) Όψεις της τελείωσης και της τελικότητας, μέσω της αντιστοιχίας προλόγου – επιλόγου (λόγος Αφροδίτης – λόγος Αρτέμιδος) που αποδεικνύει ότι το έργο αποτελεί ένα αιτιολογημένα δομημένο σύνολο με εμφανή αιτιακή σχέση όλων των δραματικών γεγονότων, τα οποία ανεξάρτητα από τον τρόπο της παρουσίασής τους, εντάσσονται σε μία τέτοια αλληλουχία χρονικών διαρκειών, ώστε το τελικό άθροισμα να προσφέρει ένα ευσύνοπτο χωρίς κενά χρονικό πλαίσιο [Χουρμουζιάδης (21991: 76)]. Η διαδικασία αυτή μπορεί να περιγραφεί με τον όρο followability [Lianeri (2016: 6)], ο οποίος περιγράφει τη συνέχεια της ιστορίας που αφορά τα διαδοχικά γεγονότα και την οργάνωσή τους σε ένα σύνολο που έχει σημασία. 3) Όψεις της θεατρικής αυτογνωσίας (αναφορά στον Ιππόλυτο Καλυπτόμενο) και του λογοτεχνικού παρελθόντος είτε ορίζεται ως προδραματικό είτε ως μυθολογικό.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
The primary aim of this paper is to examine all the stage directions in Seneca’s Phaedra. Within ... more The primary aim of this paper is to examine all the stage directions in Seneca’s Phaedra. Within this interpretive framework, we will try to look more closely at the play’s stagecraft and to illuminate its metatheatricality by giving emphasis to various aspects of the performance ranging from props to the theatrical space itself. What follows it is a schematic overview of the conclusions reached throughout this paper: (1) I have tried to demonstrate Phaedra’s role as the poet’s double, since she conceives the main plot. Thus, Phaedra’s phrase mentita finxi (1194) reveals her authorial control over the action which requires the intervention of the Nurse as a plot–maker. (2) In order to understand the mise en scène I have given emphasis to whatever happens on stage from actors’ physical positions (gestus) – movements – proxemics (i.e. physical interaction between the actors’ bodies variously positioned in space) and the quality of speech delivery to the presence of props, masks, clothing–hairstyle details recovered on the basis of textual evidence. (3) I have also outlined the ways in which Phaedra draws attention to its own “theatricality” by including the character of the Nurse as an internal director and actor. (4) Of particular interest are the ways in which Seneca displays theatrical or narrative self–consciousness through the use of words such as nuntius and ordo that recall the genetic conventions of a messenger–speech by drawing attention to its narratological aspects. (5) I also suggest that the self–referential quality of metalinguistic comments such as nefandus, fari, lingua, proloquere, are used to emphasize the performability of this passage. (6) Finally, the dynamic link between speech and vision is a feature with special meaning for a viewing audience.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Invited Talks by Vasileios Dimoglidis
Bookmarks Related papers MentionsView impact
MA Thesis by Vasileios Dimoglidis
Supervisor: Helen Gasti
Professor of Ancient Greek and Latin Literature
Εxamination Committee... more Supervisor: Helen Gasti
Professor of Ancient Greek and Latin Literature
Εxamination Committee
H. Gasti, E. Karakasis, K. Synodinou
MA Thesis Defense: May 13, 2019
Grade: 10/10 (A)
Classics Department
University of Ioannina (Greece)
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Books by Vasileios Dimoglidis
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Conferences by Vasileios Dimoglidis
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Talks by Vasileios Dimoglidis
https://camws.org/CAMWS-SS2023
Bookmarks Related papers MentionsView impact
https://classicalstudies.org/annual-meeting/detailed-preliminary-program-sessions-2023
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Uploads
Book Reviews by Vasileios Dimoglidis
Papers by Vasileios Dimoglidis
The purpose of this paper is to examine aspects of metamythology in Euripides’ Ion. Ion’s characters show a high degree of mythological self-awareness since they often refer to and comment on their own myth. Moreover, Euripides declares in a metadramatic way the innovations he introduces with the Ion both into the Athenian mythology and into his contemporary dramaturgy.
Although the body of criticism that discusses the comic elements of Euripides' tragedies (esp. the so-called tragic–comedies) is extensive, very little attention has been given to their satyric aspects. The aim of this paper is to examine the Parodos (ll. 184–236) of Euripides' Ion in terms of its intertextual familiarity with the Aeschylean satyric drama Theoroi or Isthmiastai. The degree of the " parasatyric " referentiality present in the Parodos demonstrates the sophistication of Euripides' metapoetic strategies.
Στη γραμματική των Κλαίρη – Μπαμπινιώτη (2005: 466) ως τροπικότητα ορίζεται ο σχολιασμός του μηνύματος με την έκφραση της υποκειμενικής στάσης του ομιλητή. Χρησιμοποιώντας τον όρο αυτό θα προσπαθήσουμε να ανιχνεύσουμε την ποικιλία των γλωσσικών μέσων με τα οποία οι ομιλητές εκφράζουν την υποκειμενική/προσωπική τους στάση/άποψη απέναντι στο χρόνο. Τα γλωσσικά μέσα είναι λεξικά (επιρρηματικές εκφράσεις) και γραμματικά (τύποι ρήματος). Συγκεκριμένα θα ανιχνεύσουμε: 1) Όψεις της δεοντικής τροπικότητας στην προλογική ρήση της Αφροδίτης, έτσι όπως εκφράζονται με γραμματικά μέσα (με ρηματικούς τύπους του μέλλοντος) ή λεξικά (με επιρρηματικές εκφράσεις όπως το πάλαι (στ.23) που σηματοδοτεί με όρους χρονικής αναφοράς την αμετάκλητη πορεία των γεγονότων (έρωτας Φαίδρας, τιμωρία Ιππόλυτου) καθώς το σχέδιο έχει ήδη τεθεί σε εφαρμογή και πρέπει να θεωρηθεί ως συντελεσμένο). 2) Όψεις της τελείωσης και της τελικότητας, μέσω της αντιστοιχίας προλόγου – επιλόγου (λόγος Αφροδίτης – λόγος Αρτέμιδος) που αποδεικνύει ότι το έργο αποτελεί ένα αιτιολογημένα δομημένο σύνολο με εμφανή αιτιακή σχέση όλων των δραματικών γεγονότων, τα οποία ανεξάρτητα από τον τρόπο της παρουσίασής τους, εντάσσονται σε μία τέτοια αλληλουχία χρονικών διαρκειών, ώστε το τελικό άθροισμα να προσφέρει ένα ευσύνοπτο χωρίς κενά χρονικό πλαίσιο [Χουρμουζιάδης (21991: 76)]. Η διαδικασία αυτή μπορεί να περιγραφεί με τον όρο followability [Lianeri (2016: 6)], ο οποίος περιγράφει τη συνέχεια της ιστορίας που αφορά τα διαδοχικά γεγονότα και την οργάνωσή τους σε ένα σύνολο που έχει σημασία. 3) Όψεις της θεατρικής αυτογνωσίας (αναφορά στον Ιππόλυτο Καλυπτόμενο) και του λογοτεχνικού παρελθόντος είτε ορίζεται ως προδραματικό είτε ως μυθολογικό.
Invited Talks by Vasileios Dimoglidis
MA Thesis by Vasileios Dimoglidis
Professor of Ancient Greek and Latin Literature
Εxamination Committee
H. Gasti, E. Karakasis, K. Synodinou
MA Thesis Defense: May 13, 2019
Grade: 10/10 (A)
Classics Department
University of Ioannina (Greece)
Books by Vasileios Dimoglidis
Conferences by Vasileios Dimoglidis
Talks by Vasileios Dimoglidis
The purpose of this paper is to examine aspects of metamythology in Euripides’ Ion. Ion’s characters show a high degree of mythological self-awareness since they often refer to and comment on their own myth. Moreover, Euripides declares in a metadramatic way the innovations he introduces with the Ion both into the Athenian mythology and into his contemporary dramaturgy.
Although the body of criticism that discusses the comic elements of Euripides' tragedies (esp. the so-called tragic–comedies) is extensive, very little attention has been given to their satyric aspects. The aim of this paper is to examine the Parodos (ll. 184–236) of Euripides' Ion in terms of its intertextual familiarity with the Aeschylean satyric drama Theoroi or Isthmiastai. The degree of the " parasatyric " referentiality present in the Parodos demonstrates the sophistication of Euripides' metapoetic strategies.
Στη γραμματική των Κλαίρη – Μπαμπινιώτη (2005: 466) ως τροπικότητα ορίζεται ο σχολιασμός του μηνύματος με την έκφραση της υποκειμενικής στάσης του ομιλητή. Χρησιμοποιώντας τον όρο αυτό θα προσπαθήσουμε να ανιχνεύσουμε την ποικιλία των γλωσσικών μέσων με τα οποία οι ομιλητές εκφράζουν την υποκειμενική/προσωπική τους στάση/άποψη απέναντι στο χρόνο. Τα γλωσσικά μέσα είναι λεξικά (επιρρηματικές εκφράσεις) και γραμματικά (τύποι ρήματος). Συγκεκριμένα θα ανιχνεύσουμε: 1) Όψεις της δεοντικής τροπικότητας στην προλογική ρήση της Αφροδίτης, έτσι όπως εκφράζονται με γραμματικά μέσα (με ρηματικούς τύπους του μέλλοντος) ή λεξικά (με επιρρηματικές εκφράσεις όπως το πάλαι (στ.23) που σηματοδοτεί με όρους χρονικής αναφοράς την αμετάκλητη πορεία των γεγονότων (έρωτας Φαίδρας, τιμωρία Ιππόλυτου) καθώς το σχέδιο έχει ήδη τεθεί σε εφαρμογή και πρέπει να θεωρηθεί ως συντελεσμένο). 2) Όψεις της τελείωσης και της τελικότητας, μέσω της αντιστοιχίας προλόγου – επιλόγου (λόγος Αφροδίτης – λόγος Αρτέμιδος) που αποδεικνύει ότι το έργο αποτελεί ένα αιτιολογημένα δομημένο σύνολο με εμφανή αιτιακή σχέση όλων των δραματικών γεγονότων, τα οποία ανεξάρτητα από τον τρόπο της παρουσίασής τους, εντάσσονται σε μία τέτοια αλληλουχία χρονικών διαρκειών, ώστε το τελικό άθροισμα να προσφέρει ένα ευσύνοπτο χωρίς κενά χρονικό πλαίσιο [Χουρμουζιάδης (21991: 76)]. Η διαδικασία αυτή μπορεί να περιγραφεί με τον όρο followability [Lianeri (2016: 6)], ο οποίος περιγράφει τη συνέχεια της ιστορίας που αφορά τα διαδοχικά γεγονότα και την οργάνωσή τους σε ένα σύνολο που έχει σημασία. 3) Όψεις της θεατρικής αυτογνωσίας (αναφορά στον Ιππόλυτο Καλυπτόμενο) και του λογοτεχνικού παρελθόντος είτε ορίζεται ως προδραματικό είτε ως μυθολογικό.
Professor of Ancient Greek and Latin Literature
Εxamination Committee
H. Gasti, E. Karakasis, K. Synodinou
MA Thesis Defense: May 13, 2019
Grade: 10/10 (A)
Classics Department
University of Ioannina (Greece)