uykulu

Türkçe

Köken

uyku + -lu

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /uj.cu.ˈlu/
• Heceleme: uy‧ku‧lu

Belirteç

uykulu

1. Uyku ihtiyacı olan veya sezilen
2. Uyku sersemi olarak

Zıt anlamlılar

• uykusuz

Çeviriler

uykulu

• Azerice: yuxulu (az)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "uykulu" maddesi