cep

Ayrıca bakınız: CEP

Türkçe

Söyleniş

• IPA^(anahtar): ˈd͡ʒep, d͡ʒepˈleɾ
• Heceleme: cep

Köken

Arapça

Ad

cep (belirtme hâli cebi, çoğulu cepler)

1. genellikle bir şey koymaya yarayan, giysinin belli bir yeri açılarak içine yerleştirilen astardan yapılmış parça

   Bayramın her günü gelirler, ellerini ceplerine sokarak dolaşırlardı. - A. Kutlu

2. trafiği kolaylaştırmak, araçların durabilmesine olanak sağlamak için yaya kaldırımları veya şehirler arası yolların kenarlarında bulunan taşıt yanaşma yeri
3. (telefonculuk, aletler) cep telefonu

   Seninle yarın cepten konuşuruz.

4. (askeriye) savaş alanının bir yerinde düşmanın geriletilmesiyle ortaya çıkan taktik durum, çökertme
5. (spor) otomobil yarışlarında arabalarının yarışa başladıkları nokta

Deyimler

cep defteri, cep elması gibi, cep etmek, cep faresi, cep feneri, cep harçlığı, cep kitabı, cep saati, cep sözlüğü, cep takvimi, c cep telefonu, cep televizyonu, cebi delik, iç cep, yalancı cep, kitap cebi, koli cebi, saat cebi, sığınma cebi, canı cebinde

Çeviriler

çeviriler

• Almanca: Tasche (de) d
• Arapça: جيب‎ (ar)
• Azerice: cib (az)
• Fince: tasku (fi)
• İngilizce: pocket (en)
• İsveççe: ficka (sv)
• Kürtçe: cêb (ku)
• Norveççe: lomme (no) e
• Tatarca: kesä (tt)
• Türkmence: cübi (tk)

Türetilmiş kavramlar

• cepçi

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "cep" maddesi

İngilizce

Söyleniş

• IPA^(anahtar): sɛp

Ad

cep (çoğulu ceps)

1. (mikoloji, yiyecekler) çörek mantarı

Tatarca

Ad

cep

[1] ip, sicim