[go: up one dir, main page]

İçeriğe atla

Person

Vikisözlük sitesinden
Ayrıca bakınız: person

Almanca

[değiştir]

Köken

[değiştir]
Bu isim 12. asırdan beri standartmaşmış bir kelimedir; Orta Yüksek Almanca persōn, persōne[1]; Latinceden alınmıştır: persōna (maske, rol), aynı zamanda Charakter (karakter) (… oyuncu).[2][3][4][5]

Söyleniş

[değiştir]

Person d (tamlayan hâli Person, çoğulu Personen)

  1. (edebiyat, tiyatro) bir rolü üstlenen oyuncu
    Weißt Du, welche Personen in Goethes Faust vorkommen? — Goethe'nin Faust'unda hangi karakterlerin yer aldığını biliyor musunuz?
  2. (ekonomi, hukuk) ekonomik varlık, tüzel kişilik
    Juristische Personen müssen im Handelsregister eingetragen werden. — Tüzel kişilerin ticaret siciline kayıtlı olması lâzımdır.
  3. (genel konuşma) bir insan: kişi, şahıs
    eş anlamlıları: Gegenstand, Objekt
    Die Person kann ich nicht ausstehen. — Bu kişiye tahammülüm yok.
  4. (gramer) fiil ve zamirin bir çekimi: kişi, şahıs
    eş anlamlıları: Modus, Numerus, Tempus
    Er spricht von sich selbst in der dritten Person. — Kendinden üçüncü şahıs olarak bahseder.
    „Es weist Züge einer restflektierenden, aber auch einer agglutinierenden Sprache auf: Alle Kasus der Nominalflexion sind bis auf den Genitiv (einheitlich auf -s) verschwunden und im verbalen Bereich gibt es nur noch eine Einheitsflexion, die keine Kongruenzbeziehungen mehr in bezug auf Numerus oder Person aufweist.“ — Artık bir çekimin özelliklerini gösterir, ancak aynı zamanda bitişmeli bir dilin özelliklerini de gösterir: ilgi hali (-s'ye yeknesak) hâricinde bütün isim çekim hâlleri ortadan kaybolmuş olup sözel alanda artık herhangi bir uyumu olmayan yalnızca bir birim çekim vardır. Sayı veya şahıs ile alakalı irtibatlar mevcuttur.[6]
    „Er“ ist ein Personalpronomen der 3. Person. — “O”, 3. şahsın şahıs zamiridir.
    „Die Endung des Verbs zeigt deutlich, dass es sich hier um die erste Person Singular handelt, ein Personalpronomen war zur Verdeutlichung nicht nötig.“ — Fiilin sonu, bunun 1. tekil şahıs olduğunu açıkça göstermektedir; izah için şahıs zamirine lüzum yoktur.[7]

Zıt anlamlılar

[değiştir]

Üst kavramlar

[değiştir]

Alt kavramlar

[değiştir]

Kelime birliktelikleri

[değiştir]

Türetilmiş kavramlar

[değiştir]

İlgili kavramlar

[değiştir]

Kaynaklar

[değiştir]
  1. Şablon:Kaynak-Lexer
  2. Şablon:Kaynak-Adelung
  3. Friedrich Kluge, Elmar Seebold tarafından hazırlanmış „Etymologisches Wörterbuch der deutschen Sprache“ (Almancanın etimolojik sözlüğü). 25. gözden geçirilmiş ve genişletilmiş baskısı. Walter de Gruyter, Berlin/New York 2001, ISBN 978-3-11-017473-1, DNB 965096742, kelime: „Person“, sayfa 694.
  4. Wolfgang Pfeifer et al.: Etymologisches Wörterbuch des Deutschen, 1. baskı, Kramer yayımı, Rhenania Yayın Evi (Akademie Verlag, Berlin'in lisanslı baskısı), Koblenz, 2010, ISBN 978-3-941960-03-9 .
  5. Duden: Person
  6. Kurt Braunmüller (1991). Die skandinavischen Sprachen im Überblick. Francke. Zitat Seite 89 f. Kursiv gedruckt: -s.
  7. Duden: Person.

Ek okumalar

[değiştir]