Graecopithecus ("Yunan maymunu"), ilk olarak 1944'te Yunanistan'da bulunan tek bir çene ile tanımlanan bir büyük insansı maymuncinsi.[5]Geç Miyosen'e tarihlenen (~7.2 myö) diş örneklerinin analizi, Graecopithecus'un şempanze hariç, insanların olası en eski doğrudan atası[1][6] ya da alternatif olarak insanların ve şempanzelerin olası bir son ortak atası olabileceği önerilerine yol açmıştır. Ancak diğer bilim insanları bu iddialara kuşkuyla bakıyorlar.[7] Fosil, bilim insanları tarafından El Graeco olarak adlandırıldı.
G. freybergi'nin 2017'de yayınlanan iki fosilinden elde edilen azı dişlerinin ayrıntılı morfolojisinin incelenmesi, Graecopithecus'un bir homininan olduğunu ve şempanzelerle insanın son ortak atası olmaktan çok bir insan atası olduğunu öne sürdü.[7][8] Bu sınıflandırma doğruysa, Graecopithecus, 19. yüzyıl terminolojisinde, insan ve insan olmayan primatlar arasındaki "kayıp halka" olan insan-şempanze ayrımından sonra insan soyunun bilinen en eski temsilcisi olacaktır. Türün, Afrika'da bulunan en eski bilinen hominin olan Sahelanthropus tchadensis'ten yaklaşık iki yüz bin yıl daha yaşlı olduğu bulundu.
Andrews, Peter; Franzen, Jens Lorenz, (Ed.) (1984). The Early Evolution of Man: With Emphasis on Southeast Asia and Africa. Courier Forschungsinstitut Senckenberg, 0341-4116. 69. Senckenbergische Naturforschende Gesellschaft. ISBN978-3-924500-05-4.
de Bonis, Louis; Koufos, George D. (1999). "The Miocene large mammal succession in Greece". Agustí, Jorge; Rook, Lorenzo; Andrews, Peter (Ed.). Hominoid Evolution and Climatic Change in Europe: Volume 1, The Evolution of Neogene Terrestrial Ecosystems in Europe. Cambridge University Press. ISBN978-0-521-64097-8.
Koufos, George D; De Bonis, Louis (2005). "The Late Miocene hominoids Ouranopithecus and Graecopithecus. Implications about their relationships and taxonomy". Annales de Paléontologie. 91 (3): 227-40. doi:10.1016/j.annpal.2005.05.001.
Smith, Tanya M; Martin, Lawrence B; Reid, Donald J; De Bonis, Louis; Koufos, George D (2004). "An examination of the dental development in Graecopithecus freybergi (Ouranopithecus macedoniensis)". Journal of Human Evolution. 46 (5): 551-77. CiteSeerX10.1.1.693.116 $2. doi:10.1016/j.jhevol.2004.01.006. PMID15120265.
Spassov, N; Geraads, D; Hristova, L; Markov, G.N; Merceron, G; Tzankov, T; Stoyanov, K; Böhme, M; Dimitrova, A (2012). "A hominid tooth from Bulgaria: The last pre-human hominid of continental Europe". Journal of Human Evolution. 62 (1): 138-45. doi:10.1016/j.jhevol.2011.10.008. PMID22153571.
Gierliński, Gerard D; Niedźwiedzki, Grzegorz; Lockley, Martin G; Athanassiou, Athanassios; Fassoulas, Charalampos; Dubicka, Zofia; Boczarowski, Andrzej; Bennett, Matthew R; Ahlberg, Per Erik (2017). "Possible hominin footprints from the late Miocene (c. 5.7 Ma) of Crete?"(PDF). Proceedings of the Geologists' Association. 128 (5–6): 697-710. doi:10.1016/j.pgeola.2017.07.006. 29 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi(PDF). Erişim tarihi: 31 Mayıs 2021.
