Germanicus
| Germanicus | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| Doğum | 24 Mayıs MÖ 15 Roma, İtalya, Roma imparatorluğu, (Günümüz İtalya) | ||||
| Ölüm | 10 Ekim MS 19 Antakya, Suriye, Roma imparatorluğu (Günümüz Türkiye) | ||||
| Defin | Augustus Anıt Mezarı | ||||
| Eş(ler)i | Yaşlı Agrippina | ||||
| Çocuk(lar)ı | Nero Caesar Drusus Caesar Caligula | ||||
| |||||
| Hanedan | Julio-Claudian hanedanı | ||||
| Babası | Nero Claudius Drusus Tiberius(Evlat edinen) | ||||
| Annesi | Antonia (Marcus Antonius'un kızı) | ||||
Germanicus Julius Caesar Claudianus, (24 Mayıs MÖ 15–10 Ekim 19) Roma İmparatorluğu'nun başlangıcında etkin bir hanedan olan Julio-Claudian Hanedanı mensubu Romalı general. Ayrıca Nero Claudius Drusus ya da Tiberius Claudius Nero olarak da bilinir ve genellikle çağrıldığı adı olan agnomen'i (lâkabı)"Germanicus", MÖ 9 yılında babasının Cermanya'da kazandığı zaferlerin onuruna verilmiştir.
İlk yılları
[değiştir | kaynağı değiştir]Germanicus'un babası general Nero Claudius Drusus (İmparator Augustus'ın üçüncü karısı Livia Drusilla'nın oğlu) ve annesi Küçük Antonia'dır (triumvir Marcus Antonius ve Augustus'un kız kardeşi Küçük Octavia'nın kızı). Livilla ve İmparator Claudius kardeşleridir. Germanicus, Augustus'un torunu ve kendisine dokuz çocuk veren Yaşlı Agrippina ile evlenmiştir. İki çocuğu bebekken ölürken, Gaius Julius Caesar çocukken ölmüş diğer altı çocuğu hayatta kalmışlardır:
- Nero Caesar
- Drusus Caesar
- Gaius Caesar ya da Caligula, geleceğin imparatoru
- Genç Agrippina, İmparator Neron'un annesi
- Julia Drusilla
- Julia Livilla
Germanicus, tüm zaferlerini hevesle kutlayan Roma yurttaşları arasından çok popülerdi. Aynı zamanda büyük amcası ve karısının büyük babası Augustus'un da gözdesiydi ve çoğu zaman adı onun vârisleri arasından geçerdi. 4 yılında Livia'yı (Augustus'un karısı), ikna edebilmek için, Augustus Livia'nın ilk evliliğinden olan Tiberius'a lütufta bulundu. Augustus, Tiberius'u Germanikus'u evlatlığı ve vârisi olarak almaya mecbur bıraktı. (Tacitus, Yıllıklar IV.57).
Germanicus, Pannonia ve Dalmaçya'da birkaç askeri seferi komuta etti. Mükemmel bir asker, ilham verici bir lider olarak tasvir edilir ve Roma lejyonları tarafından çok sevilmiştir. 12 yılında, beş yıl vekaleten quaestor olarak görev yapmasının ardından konsül olarak atanmıştır.
Germanya'nın Komutanı
[değiştir | kaynağı değiştir]Augustus'un 14 yılındaki ölümünün ardından, Germanicus Senato tarafından Cermanya'daki birliklerin komutanlığına atandı. Kısa bir süre sonra Lejyonlar askere alınmaların 16 yıldan 20 yıla çıkartılması planından vazgeçilmeyeceği haberleri üzerine ayaklandı. Bu duruma karşı çıkan askerler Germanicus'a imparator olmasını teklif ettiler. Ancak Augustus'un yaptığı gibi isyana bir son verdi ve sadece bir general olarak görev yapmayı tercih etti. Birliklerinin sadâkatini ve onların ve Roma yurttaşlarının gözündeki popülaritesini emniyete almak için Ruhr Nehri'nin yukarılarından yaşayan ve çoğunu kılıçtan geçireceği Germen kabileleri üzerine olağanüstü ve aynı zamanda kanlı bir baskına izin verdi.
Ardın gelen iki yıl boyunca 8 lejyonla birlikte daha önce 9 yılında Roma yönetimini başarılı bir ayaklanma ile yenen Arminius liderliğindeki Germen koalisyonu ile mücadele etti. En büyük başarısı 15 Mayıs'ta Arminius'un karısını esir almasıydı. Her ne kadar çok büyük arazileri harap etme ve her türlü direnişi bastırma olanağına sahip olsa da Cermenlerin çoğunluğu Roma ordusuyla savaşmak yerine ormanların derinliklerine kaçıyordu. Baskınlar, tüm isyan ittifaklarının bağlantıları yok edildiğinden bir başarı olarak mütalaa edildi.
9 yılında 20.000 Roma askerinin öldüğü talihsiz Teutoburg ormanı savaşı'nın yapıldığı yeri ziyaret ederek, cesetlerden geride kalanları yaktırdı ve Arminius'un topraklarının tam kalbindeki Çeruskerler'e büyük bir saldırı başlattı. Arminius, başlangıçta Germanicus'un süvarilerine bir tuzak kurarak küçük bir zayiata neden olduysa da Roma'lı piyadelerin başarılı çarpışmaları karşısından direnci kırıldı ve ormanın derinliklerine kaçmak zorunda kaldı. Bu zaferin ardından kışın yaklaşması nedeniyle Germanicus, birliklerini Ren'deki kış karargâhına geri çekti.
Germanicus, 16 yılında büyük bir ordu topladı ve Cermen topraklarını işgal etti. Büyük kayıpları göze alarak Minden yakınlarında Weser Nehri'ni geçti ve Arminius'un ordusuyla Weser Nehri'nden daha yukarıda Rinteln yakınlarındaki Idistoviso'da, genellikle Weser Nehri Savaşı olarak adlandırılan bir çarpışmada karşı karşıya geldi. Germanicus'un liderlik ve komuta yeteneğini tam olarak gösterdiği bu savaşta, onun üstün taktikleri sayesinde iyi eğitimli ve donatımlı Roma lejyonları çok az bir kayıpla Germen ordusuna büyük kayıplar verdirdi. Son çarpışma şimdiki Hannover şehrinin batısında Angivarian Duvarı yakınlarında yapıldı ve yüksek Germen zayiatı tekrarlanınca, Cermenler kaçmak zorunda kaldılar. Ana hedefine ulaşması ve kışın yaklaşıyor olması nedeniyle birlikler, Germanicus'un emriyle her ne kadar Kuzey Denizi'ndeki bir fırtınada bir kısmı zarar görmüş olsa da donanmayla kış karargahına geri çekildi. Çok az asker ölmüş olsa da bu mükemmel bir zafer için kötü bir sondu. Ren boyunca yapılan ve 9 yılındaki felakette kaybolan 3 Roma Lejyon aquila'sının ele geçirilmesiyle sonuçlanan birkaç baskından sonra, Germanicus Roma'ya çağrıldı ve Tiberius tarafından kendisine bir zafer alayı düzenleneceği ve farklı bir komutanlığa atanacağı bilgisi verildi.
Her ne kadar elde edilen başarılar birlikleri memnun etse de, Germanicus'un Cermen seferi birliklerin isyanını önleme amaçlıydı ve herhangi bir stratejik kazanım getirmedi. İlaveten, 9 yılında üç Roma Lejyonunu yok eden Germen liderle (Arminius) çarpıştı ve askerlerine bu savaşta ölen Romalılardan kalanları ortaya çıkarttırdı. Ayrıca, birliklerinin başında Tiberius'a haber vermeden Ren Nehri'ni geçerek Augustus'un bu nehrin imparatorluğun sınırı olarak kalması yönündeki tavsiyesini zıt düştü ve başına buyruk hareketi nedeniyle davranışları hakkında şüphe uyandırdı. Politik ve stratejik kararlardaki bu hatalar, Tiberius'a yeğenini geri çağırmak için yeterli nedeni verdi.[1]
Asya seferi ve ölümü
[değiştir | kaynağı değiştir]Germanicus, 18 yılında Küçük Asya'ya gönderildi ve Kapadokya ve Kommagene krallarını yenerek bu bölgeleri Roma eyaletleri'ne dönüştürdü. Mısır'a (tam anlamıyla bir eyalet değil ancak imparatorun şahsi mülküydü) yaptığı bir gezi sırasında istemeden de olsa imparatora ait bazı ayrıcalıkları gaspetti.[2] Ertesi yıl Suriye eyaleti valisi Gnaeus Calpurnius Piso'nun iptal edilmiş olan eyalet anlaşmasını buldu. Germanicus, yetkilerini aştığı halde Piso'nın Roma'ya geri çağrılmasını emretti.[2] Bu ihtilafın tam ortasında, Germanicus aniden bir hastalık ya da zehirlenme sonucu Antakya'da öldü. Ölümü, Piso tarafından zehirlendiği ya da Tiberius'un emriyle öldürüldüğü yolunda söylentilere yol açtı. Bu iddialar hiçbir zaman ispatlanamamıştır ve Piso yargılanma ile yüz yüze kalınca intihar etmiştir ancak Suetonius, Tiberius'un üvey oğlunun popülaritesini ve artan gücünü kıskandığını iddia eder.
Germanicus'un sadece şüpheli bir durum olarak açıklanabilecek ölümü, Tiberius'un Roma'daki popülaritesini Roma'da oluşmaya başlayan korku iklimi nedeniyle oldukça etkiledi. Aynı zamanda suç ortağı olduğu düşünülen Tiberius'un baş danışmanı Sejanus, yine Tiberius'un kendisi tarafından 31 yılında kanlı bir tasfiye sırasında idam ettirilmeden önce 20'li yıllar boyunca imparatorluğu korkunç bir tiranlıkla karşı karşıya bıraktı.
