[go: up one dir, main page]
İçeriğe atla

Chick Corea

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Chick Corea
2019 yılında performans sergileyen Corea
Genel bilgiler
DoğumArmando Anthony Corea
12 Haziran 1941(1941-06-12)[1]
Chelsea, Massachusetts, ABD
Ölüm09 Şubat 2021 (79 yaşında)
Tampa, Florida, ABD
Tarzlar
Meslekler
  • Müzisyen
  • Besteci
  • Grup Lideri
Çalgılar
Etkin yıllar1962–2021[2]
Müzik şirketi
İlişkili hareketler
Resmî sitechickcorea.com

Armando Anthony " Chick " Corea (12 Haziran 1941 - 9 Şubat 2021) Amerikalı bir caz bestecisi, klavyeci, grup lideri ve ara sıra perküsyonistti.[3][4] Besteleri "Spain", "500 Miles High", "La Fiesta", "Armando's Rhumba" ve "Windows", geniş çapta caz standartları olarak kabul edilir.[5] 1960'ların sonunda Miles Davis'in grubunun bir üyesi olarak caz füzyonunun doğuşuna katıldı. 1970'lerde Return to Forever grubunu kurdu. Herbie Hancock, McCoy Tyner, Keith Jarrett ve Bill Evans ile birlikte, John Coltrane sonrası dönemin önde gelen caz piyanistlerinden biri olarak kabul edilir.[6]

Corea, 1980'ler ve 1990'lar boyunca farklı müzik tarzlarını keşfederken sık sık işbirliği yapmaya devam etti. 25 Grammy Ödülü kazandı ve 60'ın üzerinde aday gösterildi.[7]

Erken dönemi ve eğitim

[değiştir | kaynağı değiştir]

Armando Corea, Anna (née Zaccone) ve Armando J. Corea'nın oğlu olarak Chelsea, Massachusetts'te doğdu. [3][8] Corea, Güney İtalya kökenliydi, babası Calabria bölgesindeki Catanzaro eyaletindeki Albi komününde bir göçmen olarak doğmuştu.[9][10] 1930'larda ve 1940'larda Boston'da bir Dixieland grubunu yöneten bir caz trompetçisi olan babası, onu dört yaşında piyano ile tanıştırdı.[11] Cazla çevrelenmiş, erken yaşta bebop ve Dizzy Gillespie, Charlie Parker, Bud Powell, Horace Silver ve Lester Young'dan etkilenmiştir. Sekiz yaşındayken, piyanoyu vurmalı çalgı olarak kullanmasını etkileyecek olan davullara başladı.

Corea, müziği kendi başına keşfederek piyano becerilerini geliştirdi. Corea'nın sekiz yaşında ders almaya başladığı ve onu klasik müzikle tanıştıran ve müzik bestelemeye olan ilgisini artırmasına yardımcı olan konser piyanisti Salvatore Sullo, hayatına önemli bir etki yaptı . Ayrıca Chelsea merkezli bir davul ve borazan kolordu olan St. Rose Scarlet Mızraklı Süvarilerinin icracısı ve solisti olarak birkaç yıl geçirdi.

Babası tarafından kendisine siyah bir smokin verildi ve lisedeyken konserler vermeye başladı. O sırada Herb Pomeroy'un grubunu dinlemekten zevk alıyordu ve yerel bir caz kulübünde Horace Silver'ın müziğini çalan bir üçlü vardı. New York City'e, Columbia Üniversitesi'nde müzik eğitimi almak için taşındı, ardından Juilliard Okulu'na geçti. Her ikisini de hayal kırıklığına uğrattıktan sonra bıraktı, ancak New York'ta kaldı.

Kariyer

[değiştir | kaynağı değiştir]

Corea, profesyonel kariyerine 1960'ların başında Mongo Santamaria, Willie Bobo, Blue Mitchell, Herbie Mann ve Stan Getz ile başladı . İlk albümü Tones for Joan's Bones'u 1966'da kaydetti (1968'de piyasaya sürüldü). İki yıl sonra Roy Haynes ve Miroslav Vitous ile birlikte Now He Sings, Now He Sobs adlı üçlü bir albüm çıkardı.[4]

Canlı performanslarında, elektrikli piyanosunun çıkışını zil modülatörü adı verilen bir cihazla sık sık işlemiştir. Bu stili kullanarak Black Beauty: Live at the Fillmore West ve Miles Davis de Fillmore: Live at the Fillmore East dahil olmak üzere birçok Miles Davis albümünde yer aldı . Davis grubu ile canlı performansları, saksafoncu Steve Grossman, elektro orgcu Keith Jarrett, basçı Dave Holland, perküsyoncu Airto Moreira, davulcu Jack DeJohnette ve tabii ki trompetçi Davis'ten oluşan son turne grubu ile 1970 yılına kadar devam etti.[4]

Holland ve Corea aynı zamanda Davis grubundan ayrılarak kendi serbest caz grupları Circle'ı kurdular. Bu grupta ayrıca multi-reed oyuncusu Anthony Braxton ve davulcu Barry Altschul da yer aldı. Bu grup 1970'ten 1971'e kadar etkindi ve Blue Note ve ECM'ye kaydedildi. Atonal bir tarzı keşfetmenin yanı sıra, Corea bazen piyanonun gövdesine uzanıp telleri kopardı. 1971'de Corea solo bir bağlamda çalışmaya karar vererek o yılın Nisan ayında EMC için Piano Improvisations Vol. 1 vePiano Improvisations Vol. 2 oturumlarını kaydetti.

Bir izleyiciyle iletişim kavramı o zamanlar benim için büyük bir şey oldu. Hayatımın o noktasında bu kavramı bu kadar çok kullanmamın nedeni - 1968, 1969 ya da öylesine - benim için bir keşif olmasıydı. Sadece piyanoyu çınlamanın ne kadar eğlenceli olduğunu düşünerek ve yaptığım şeyin başkaları üzerinde bir etkisi olduğunu fark etmeden büyüdüm. Gerçekten, çok sonrasına kadar seyirciyle bir ilişki düşünmedim bile.[12]

Caz Füzyon

[değiştir | kaynağı değiştir]
1976 yılında Corea

Adını 1972 tarihli albümlerinden alan Corea'nın Return to Forever grubu hem akustik hem de elektronik enstrümantasyona dayanıyordu ve başlangıçta rock müziğinden çok Latin Amerika müziği tarzlarına yakındı. Return to Forever'ın ilk iki albümünde vokal ve perküsyonda Flora Purim, flüt ve soprano saksafonda Joe Farrell, davul ve perküsyonda Airto Moreira ve akustik kontrbasta Stanley Clarke yer aldı.[4] Davulcu Lenny White ve gitarist Bill Connors, Mahavishnu Orkestrası ve onun liderliğindeki Bitches Brew grup arkadaşı John McLaughlin'den kısmen esinlenerek rock ve funk odaklı sesleri ile daha önce Latin müzik öğelerini harmanlanmış grubunun ikinci versiyonunu oluşturmak üzere Corea ve Clarke'a katıldı Grubun bu enkarnasyonu, Connors'un yerini Al Di Meola'dan önce, Hymn of the Seventh Galaxy,albümünü kaydetti, daha sonrasında Where Have I Known You Before, No Mystery ve Romantic Warrior kaydetti.

1976'da Corea, Latin Amerika müziğinden etkilenen ve vokalist Gayle Moran (Corea'nın eşi) ve elektronik kemancı Jean-Luc Ponty'nin yer aldığı My Spanish Heart'ı çıkardı. Albüm, Minimoog synthesizer ve bir korna bölümü tarafından desteklenen caz ve flamenko'yu birleştirdi.

Düet Projeleri

[değiştir | kaynağı değiştir]
Bobby McFerrin ve Chick Corea, 2008'de New Orleans Caz ve Miras Festivali

1970'lerde Corea, ECM için 1972'deki Crystal Silence dahil olmak üzere birkaç düet albümü kaydettiği vibrafonist Gary Burton ile çalışmaya başladı. 2006'da bir konser turu için yeniden bir araya geldiler. The New Crystal Silence adlı yeni bir albüm 2008'de yayınlandı ve 2009'da Grammy Ödülü kazandı. Paket, bir düet diski ve Sidney Senfoni Orkestrası ile birlikte başka bir disk içerir.

1970'lerin sonlarına doğru Corea, piyanist arkadaşı Herbie Hancock ile bir dizi konsere başladı. Bu konserler, hem resmi giyinen hem de konser piyanolarında performans sergileyen sanatçılarla zarif bir ortamda sunuldu. İkili, birbirlerinin bestelerinin yanı sıra Béla Bartók gibi diğer bestecilerin eserlerini ve düetlerinı de çaldı. 1982'de Corea, klasik piyanist Friedrich Gulda ile canlı düet olan The Meeting'i sergiledi.

Corea, 1 Mart 2008'de Béla Fleck ile performans sergiliyor.

Aralık 2007'de Corea, banjoist Béla Fleck ile The Enchantment adlı bir düet albüm kaydetti.[13] Fleck ve Corea, 2007'de albüm için kapsamlı bir turneye çıktı. Fleck, "Spectacle" adlı parça ile 49. Grammy Ödülleri'nde En İyi Enstrümantal Beste kategorisinde aday gösterildi.[14]

Corea, 2008'de Japon piyanist Hiromi Uehara ile Duet (Chick Corea ve Hiromi) adlı canlı albümde işbirliği yaptı. İkili, 30 Nisan'da Tokyo'nun Budokan arenasında bir konser verdi [15]

2015 yılında Hancock ile düet konser serisini tekrarladı, yine düello-piyano formatına sadık kaldı, ancak her ikisi de repertuvarlarına synthesizer entegre etti. Bu serinin ilk konseri Seattle'daki Paramount Theatre'da oldu ve doğaçlamalar, ikilinin besteleri ve diğer bestecilerin standartlarını içeriyordu.[16]

Sonraki İşleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Corea'nın diğer grupları arasında Chick Corea Elektric Band, "Akoustic Band" adlı üçlü indirgeme, Origin ve New Trio adlı üçlü indirgeme vardı. Corea 1986'da GRP Records ile bir kayıt anlaşması imzaladı ve 1986 ile 1994 yılları arasında Elektric Band ile yedi, Akoustic Band ile iki ve bir solo albüm olan Expressions ile toplam on albüm çıkardı.

The Akoustic Band, 1989'da kendi adını taşıyan bir albüm çıkardı ve takiben 1991'de Alive adlı canlı performanslarını yayınladı. Her ikisinde de basta John Patitucci ve davulda Dave Weckl yer aldı. Corea'nın kariyerinde geleneksel caz üçlü enstrümantasyonuna bir dönüş oldu ve sonraki kayıtlarının çoğunda akustik piyano yer aldı.[17] 1986 Pixar kısa Luxo Jr.'ın müziğini "The Game Maker" şarkısıyla sağladılar.

1992'de Corea kendi plak şirketi Stretch Records'u kurdu.[4]

2001 yılında basçı Avishai Cohen ve davulcu Jeff Ballard ile Chick Corea New Trio, Past, Present & Futures albümünü çıkardı. On bir şarkılık albüm yalnızca bir caz standartı içerir (Fats Waller'ın " Jitterbug Waltz "). Müziklerin geri kalanı Corea orijinalleridir. 1998'deki Like Minds'a vibrafonda Gary Burton, basta Dave Holland, davulda Roy Haynes ve gitarda Pat Metheny ile katıldı.

Kariyerinin ilerleyen dönemlerinde Corea, çağdaş klasik müziği de keşfetti. İlk piyano konçertosunu ve imzası olan "Spain" in tam bir senfoni orkestrası için bir uyarlamasını besteledi ve 1999'da Londra Filarmoni Orkestrası ile birlikte sergiledi. Beş yıl sonra ilk çalışmasını klavyesiz besteledi:String QuartetNo. 1 Orion String Quartet için yazılmış ve onlar tarafından 2004'te Wisconsin'deki Yaz Festivali'nde seslendirilmiştir.

Corea, To the Stars (2004) ve Ultimate Adventure (2006) gibi füzyon albümleri kaydetmeye devam etti. İkincisi , Bireysel veya Grup En İyi Enstrümantal Caz Albümü Grammy Ödülü'nü kazandı.

Chick Corea'nın 75. doğum günü. Corea ve John McLaughlin, Blue Note Jazz Club, New York City, 10 Aralık 2016.

2008'de Return to Forever'ın üçüncü versiyonu (Corea, Stanley Clarke, Lenny White ve Al Di Meola) dünya çapında bir tur için yeniden bir araya geldi. Buluşma caz ve ana akım yayınlardan olumlu eleştiriler aldı.[18] Grubun stüdyo kayıtlarının çoğu, turneye denk gelecek şekilde Return to Forever: The Anthology derlemesinde yeniden yayınlandı. Montrö Caz Festivali'ndeki performansları sırasında kaydedilen bir konser DVD'si Mayıs 2009'da piyasaya sürüldü. Ayrıca The Manhattan Transfer vokal grubu ile bir işbirliği CD'si üzerinde çalıştı.

Five Peace Bandadlı yeni bir grup, Ekim 2008'de bir dünya turuna başladı. Toplulukta Corea'nın daha önce Miles Davis'in 1960'ların sonundaki gruplarında birlikte çalıştığı John McLaughlin de vardı, Davis'in klasik albümü Bitches Brew'u kaydeden grup da dahildi. Corea ve McLaughlin'e saksafoncu Kenny Garrett ve basçı Christian McBride katıldı. Davulcu Vinnie Colaiuta grupla Avrupa'da ve belirli Kuzey Amerika tarihlerinde çaldı; Brian Blade, Asya ve Avustralya'daki tüm tarihleri ve Kuzey Amerika'daki çoğu randevuyu çaldı. Corea'nın müziğinin geniş kapsamı, 2011 retrospektifinde Corea'nın Lincoln Center for the Performing Arts'daki Lincoln Center Orchestra'da Jazz ile konuk olduğu bir retrospektifte kutlandı; Bir New York Times eleştirmeni bu olay için büyük övgüler aldı: "Bay Corea, diğer müzisyenlerle ustaca çalışıyor, ritmi özümsüyor ve solistleri besliyordu. Bir grup gibiydi ve Bay Corea'nın hükmetmeye ihtiyacı yoktu; onun yetkisi hacmi yükseltmeden açıktı. " [19]

Yeni bir grup olan Chick Corea & The Vigil'de basçı Hadrien Feraud ile Corea, davulda Marcus Gilmore (dedesi Roy Haynes'den devam ediyor), saksafon, flüt ve bas klarnet Tim Garland'dan ve gitarist Charles Altura yer aldı.

Corea, 2016 yılında 75. doğum gününü New York, Greenwich Village'daki Blue Note Caz Kulübü'nde altı haftalık bir stantta 20'den fazla farklı grupla oynayarak kutladı. "Yaşı oluşturan sayıları pekala görmezden geliyorum. Gitmenin en iyi yolu gibi görünüyor. Ben her zaman sadece müzik macerası ile elimden geldiğince eğlenmek üzerine yoğunlaştım." [20]

Kişisel hayatı

[değiştir | kaynağı değiştir]

Corea, 1972'de ikinci eşi vokalist / piyanist Gayle Moran ile evlendi. İlk karısından Thaddeus ve Liana adında iki çocuğu vardı; ilk evliliği boşanmayla sonuçlandı.[21][22]

1968'de Corea, yazar L. Ron Hubbard'ın en tanınmış kişisel gelişim kitabı olan Dianetics'i okudu. Dahası, Corea 1970'lerin başında Hubbard'ın diğer çalışmalarına ilgi duymaya başladı: "1968'de L. Ron Hubbard'ın materyaliyle Dianetics ile temasa geçtim ve bu biraz zihnimi açtı ve iletişim potansiyelimin bir sandığımdan çok daha büyük." [23]

Corea, 1970'lerin başında Scientology'nin müzikal yönü üzerinde derin bir etkisi olduğunu söyledi: "Artık kendimi tatmin etmek istemiyordum. Gerçekten dünyayla bağlantı kurmak ve müziğimin insanlar için bir anlam ifade etmesini istiyorum. " [24] Ayrıca meslektaşı Stanley Clarke'ı da hareketle tanıştırdı.[25] Clarke ile Corea , L. Ron Hubbard'ın Battlefield Earth romanına eşlik eden 1982 albümü Space Jazz: The Soundtrack of the Book Battlefield Earth'te çaldı.[26] The Vinyl Factory, "Bu cazın en kötülerinden biri değilse, kesinlikle en çılgını" yorumunu yaptı. Corea ayrıca 2001'de The Joy of Creating albümüne katkıda bulundu [27]

Corea, Almanya'nın Stuttgart kentinde düzenlenen 1993 Dünya Atletizm Şampiyonası sırasında bir konserden çıkarıldı. Konserin organizatörleri, Baden-Württemberg eyalet hükûmeti Scientology'nin tanınmış üyelerini içeren etkinlikler için sübvansiyonlarını gözden geçireceğini duyurduktan sonra Corea'yı dışladı.[28][29] Corea'nın bu politikaya karşı 1996 yılında idare mahkemesine yaptığı şikayetin başarısızlıkla sonuçlanmasının ardından,[30] Birleşik Devletler Kongresi üyeleri Alman hükûmetine yazdıkları bir mektupta yasağı Corea'nın insan haklarının ihlali olarak kınadılar.[31] Ancak Corea'nın Almanya'da konser vermesi yasaklanmadı ve 2011'de Burghausen'in "Street of Fame" filminde plaketle ödüllendirildiği, Burghausen'deki hükûmet destekli Uluslararası Caz Festivali'nde birkaç kez sahneye çıktı.[32]

Corea, 9 Şubat 2021'de Florida'nın Tampa Körfezi bölgesindeki evinde 79 yaşında kanserden öldü.[3][33][34]

Diskografi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Ödüller ve Onurlar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Corea'nın 1968 tarihli albümü Now He Sings, Now He Sobs, 1999'da Grammy Hall of Fame'e dahil edildi. 1997'de Berklee Müzik Koleji'nden Fahri Müzik Doktorası aldı.[35] 2010 yılında Norveç Bilim ve Teknoloji Üniversitesi'nde (NTNU) <i id="mwAU4">Doktor Honoris Causa seçildi.</i> [36]

Grammy Ödülleri

Corea 25 Grammy Ödülü kazandı ve 60'ın üzerinde aday gösterildi.[7]

Yıl Kategori Albüm veya şarkı
1976 En İyi Caz Grup Performansı No Mystery (with Return to Forever)
1977 En İyi Enstrümantal Düzenleme "Leprechaun's Dream"
1977 En İyi Caz Enstrümantal Performansı, Grup The Leprechaun
1979 En İyi Caz Enstrümantal Performansı, Grup Friends
1980 En İyi Caz Enstrümantal Performansı, Grup Duet (Gary Burton ile )
1982 En İyi Caz Enstrümantal Performansı, Grup In Concert, Zürich, October 28, 1979 (Gary Burton ile)
1989 En İyi R&amp;B Enstrümantal Performans "Light Years"
1990 En İyi Caz Enstrümantal Performansı, Grup Chick Corea Akoustic Band
1999 En İyi Caz Enstrümantal Solo Gary Burton ile "Rhumbata"
2000 En İyi Caz Enstrümantal Performansı, Grup Like Minds
2001 En İyi Enstrümantal Düzenleme "Spain for Sextet & Orchestra"
2004 En İyi Caz Enstrümantal Solo "Matrix"
2007 En İyi Caz Enstrümantal Performansı, Grup The Ultimate Adventure
2007 En İyi Enstrümantal Düzenleme "Three Ghouls"
2008 En İyi Caz Enstrümantal Performansı, Grup The New Crystal Silence (Gary Burtonile)
2010 En İyi Caz Enstrümantal Performansı, Grup Five Peace Band Canlı
2012 En İyi Doğaçlama Caz Solo "500 Miles High"[37]
2012 En İyi Enstrümantal Caz Albümü Forever
2013 En İyi Doğaçlama Caz Solo "Hot House"
2013 En İyi Enstrümantal Beste "Mozart Goes Dancing"
2015 En İyi Doğaçlama Caz Solo "Fingerprints"
2015 En İyi Enstrümantal Caz Albümü Trilogy
2020 En İyi Latin Caz Albümü Antidote (The Spanish Heart Band ile)
2021 En İyi Enstrümantal Caz Albümü Trilogy 2 (Christian McBride ve Brian Blade ile )
2021 En İyi Doğaçlama Caz Solo "All Blues"

Latin Grammy Ödülleri

Yıl Ödül Albüm / şarkı
2007 En İyi Enstrümantal Albüm The Enchantment(Béla Fleck ile )
2011 En İyi Enstrümantal Albüm Forever (Stanley Clarke ve Lenny White ile )

Ayrıca bakınız

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • Corea'nın işbirliği yaptığı bir ilahi yazarı olan Rusty Edwards

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ "Today in history". ABC News. Associated Press. 12 Haziran 2014. 20 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Nisan 2021. 
  2. ^ Yanow, Scott. "Chick Corea". AllMusic. 20 Kasım 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Temmuz 2011. 
  3. ^ a b c Siemaszko (12 Şubat 2021). "Jazz Keyboard Virtuoso Chick Corea Dead from Cancer Age 79". NBC. 17 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Nisan 2021. 
  4. ^ a b c d e "Chick Corea - Biography". AllMusic. 19 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ocak 2018. 
  5. ^ "Chick Corea". Blue Note. 1 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Temmuz 2017. 
  6. ^ Heckman (18 Ağustos 2001). "Playing in His Key". Los Angeles Times. 13 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Haziran 2011. 
  7. ^ a b "Chick Corea". Grammy.com. 28 Kasım 2017. 22 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mayıs 2018. 
  8. ^ "Chick Corea, Jazz Keyboardist and Innovator, Dies at 79". The New York Times. 11 Şubat 2021. 11 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2021. 
  9. ^ "Chick Corea Interview". Marktowns.com. 16 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  10. ^ "Musica Jazz, Italy – Chick Corea". Chickcorea.com. 26 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  11. ^ "Chick Corea On Piano Jazz". WWNO. 20 Ocak 2013. 3 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2021. 
  12. ^ "Chick Corea Interview". Artistinterviews.eu. 1 Ocak 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2008. 
  13. ^ Levine (24 Nisan 2007). "Chick Corea, Bela Fleck Collaborate On New CD". VOA News. Voice of America. 24 Ocak 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ocak 2009. 
  14. ^ "Concord | Independent Music". Concordmusicgroup.com. 17 Kasım 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  15. ^ "Website undergoing maintenance | NME.com". 26 Ocak 2009. 26 Ocak 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  16. ^ de Barros (15 Mart 2015). "Herbie Hancock, Chick Corea prove masters know how to have fun". The Seattle Times. 3 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2015. 
  17. ^ "THE CHICK COREA AKOUSTIC BAND. JAZZ SAN JAVIER 2018". YouTube. 10 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  18. ^ Chinen (3 Ağustos 2008). "The Return of Return to Forever". The New York Times. 12 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Nisan 2010. 
  19. ^ Ratliff (23 Ocak 2011). "A Jazz Man Returns to His Past". The New York Times. 25 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Haziran 2013. 
  20. ^ "Chick Corea, 75th Birthday Celebration, October 19 thru December 11, 2016," New York: Blue Note
  21. ^ "On the Road with Chick: A Jazz Globetrotter Shares His Favorite Spots and Travel Tips". 21 Ağustos 2019. 21 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  22. ^ "Corea, Chick | Encyclopedia.com". www.encyclopedia.com. 17 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  23. ^ "Chick Corea, on 'The Ultimate Adventure'". NPR Music. 13 Şubat 2016. 18 Nisan 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Şubat 2016. 
  24. ^ Down Beat, October 21, 1976, p.47.
  25. ^ "Stanley Clarke, Scientology celebrity". The Underground Bunker. 24 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  26. ^ {cite news |url= https://variety.com/2021/music/news/chick-corea-dead-jazz-fusion-pioneer-1234906551/%7Cnewspaper=Variety |title= Chick Corea, Jazz Fusion Pioneer, Dies at 79 |accessdate=18 Şubat 2021 |date=11 Şubat 2021 |first=Chris |last=Morris}}
  27. ^ "How L. Ron Hubbard made the craziest jazz record ever". The Vinyl Factory. 4 Ekim 2016. 8 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2021. 
  28. ^ "Biographie bei". Laut.de. 11 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ekim 2010. 
  29. ^ Werner Bloch (23 Ocak 1999). "Chick Corea: Scientology-Zeuge gegen Deutschland: Ein peinlicher Auftritt in Berlin: Chick Coreas Konzert im Namen von Scientology". Süddeutsche Zeitung. 24 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ekim 2010. 
  30. ^ VGH Baden-Württemberg, Urteil vom 15.
  31. ^ Hennessey (18 Ocak 2011). "U.S. lawmakers rip Germany's ban of Corea show". Billboard. 23 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Haziran 2011. 
  32. ^ Haserer (18 Ocak 2011). "Musikalisch unumstritten". OVB Online. 25 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Haziran 2011. 
  33. ^ Shteamer (11 Şubat 2021). "Chick Corea, Jazz Pianist Who Expanded the Possibilities of the Genre, Dead at 79". Rolling Stone. 11 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2021. 
  34. ^ Russonello (11 Şubat 2021). "Chick Corea, Jazz Keyboardist and Innovator, Dies at 79". The New York Times. 11 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2021. 
  35. ^ "Chick Corea" (PDF). The Kurland Agency. November 2015. 8 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ocak 2018. 
  36. ^ "Chick Corea utnevnt til æresdoktor – NRK Trøndelag – NRK Nyheter". Nrk.no. 28 Ekim 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Temmuz 2011. 
  37. ^ "Indies/And the Nominees Are". Billboard (Jan 7-21): 38, 44, 47. 7 Ocak 2012. 17 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Nisan 2021. 

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Chick_Corea&oldid=33954150" sayfasından alınmıştır