bluff
ภาษาอังกฤษ
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]จากภาษาดัตช์ bluffen (“to brag”), จากภาษาดัตช์กลาง bluffen (“ทำให้อย่างใดอย่างหนึ่งบวม”) หรือจากคำนาม ภาษาดัตช์ bluf (“bragging”). เกี่ยวข้องกับภาษาเยอรมัน verblüffen (“เหยียบ”).
การออกเสียง
[แก้ไข]- IPA: /blʌf/
- คำอ่านภาษาไทย: บลัฟ
- เสียงสัมผัส: -ʌf
คำนาม
[แก้ไข]bluff (พหูพจน์ bluffs)
คำกริยา
[แก้ไข]bluff (ปัจจุบันกาลเอกพจน์บุรุษที่สาม bluffs, พาร์ทิซิเพิลปัจจุบันกาล bluffing, อดีตกาลและพาร์ทิซิเพิลอดีตกาล bluffed)
- (สกรรม, อกรรม) ข่ม, คุยโม้ว่าฉลาดกว่า, แข็งแรงกว่าความเป็นจริง
คำคุณศัพท์
[แก้ไข]bluff (ขั้นกว่า bluffer, ขั้นสุด bluffest)
- เกเรแต่ก็ใจดี
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาอังกฤษที่รับมาจากภาษาดัตช์
- ศัพท์ภาษาอังกฤษที่รับมาจากภาษาดัตช์กลาง
- คำนาม
- แม่แบบหน้าที่คำนามภาษาอังกฤษ
- คำหลักภาษาอังกฤษ
- คำนามภาษาอังกฤษ
- คำนามนับได้ภาษาอังกฤษ
- คำนามนับไม่ได้ภาษาอังกฤษ
- คำกริยา
- แม่แบบหน้าที่คำกริยาภาษาอังกฤษ
- คำกริยาภาษาอังกฤษ
- คำสกรรมกริยาภาษาอังกฤษ
- คำอกรรมกริยาภาษาอังกฤษ
- คำคุณศัพท์
- แม่แบบหน้าที่คำคุณศัพท์ภาษาอังกฤษ
- คำคุณศัพท์ภาษาอังกฤษ