หวี
ภาษาไทย
[แก้ไข]
รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʰrwɯːjᴬ; เทียบภาษาจีนเก่า 篦 (OC *piː, *bis); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຫວີ (หวี), ภาษาไทลื้อ ᦛᦲ (หฺวี), ภาษาไทดำ ꪪꪲ (หฺวิ), ภาษาไทใหญ่ ဝီ (วี), ภาษาอาหม 𑜈𑜣 (บี) , ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง vi (หวี)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | หฺวี | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | wǐi |
| ราชบัณฑิตยสภา | wi | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /wiː˩˩˦/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]หวี
- ของใช้ชนิดหนึ่ง มีลักษณะเป็นซี่ ๆ เรียงต่อกันเป็นปื้น ใช้สางผมหรือเส้นด้ายเป็นต้น (คำลักษณนาม เล่ม หรือ อัน)
- กลุ่มผลกล้วยที่มีขั้วติดเรียงกันอยู่ (คำลักษณนาม หวี)
- โดยปริยายเรียกสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น
คำกริยา
[แก้ไข]หวี (คำอาการนาม การหวี)