Yoshidina doktrina
Yoshidina doktrina je naziv za strategiju, odnosno vanjsku politiku vlade Japana koja se iskristalizirala u periodu nakon Drugog svjetskog rata te se provodila tokom Hladnog rata, a u manjoj mjeri se primjenjuje do današnjeg dana. Ime je dobila po premijeru Shigeruu Yoshidi, za vrijeme čijeg je mandata 1951. godine sklopljen Sporazum u San Franciscu koji će uz prethodno doneseni Ustav 1947. godine, kao i njegov znameniti čl 9 predstavljati njegove formalne temelje. Osnov doktrine je bilo čvrsto savezništvo sa SAD, koje je pružanje teritorija za vojne baze, odnosno logističke, političke i druge podrške Amerikancima, koji su zauzvrat trebali braniti Japan od moguće invazije ili pokušaja izvoza komunističke revolucije iz susjednih SSSR i komunističke Kine; sa druge strane je pacifistička odredba novog Ustava prema kojoj se nakon rata obnovljena japanska vojska, eufemistički proglašena "snagama samoobrane" više nije smjela koristiti izvan japanskih granica, omogućila da Japan u odnosu na druge zemlje više ne mora ulagati značajna sredstva u obranu, te ih je umjesto toga uložio u razvoj industrije i infrastrukture, koji je već 1950-ih doveo do spektakularnih rezultata kasnije poznatih kao japansko ekonomsko čudo. Yoshidinu su doktrinu, u većoj ili manjoj mjeri, nastavili primjenjivati svi njegovi nasljednici.