[go: up one dir, main page]

Prijeđi na sadržaj

Ossessione

Izvor: Wikipedija
Ossessione
Massimo Giroti i Clara Calamai u sceni filma
RežijaLuchino Visconti
ScenarioLuchino Visconti
Mario Alicata
Giuseppe De Santis
Gianni Puccini
PredložakThe Postman Always Rings Twice; autor:
James M. Cain
UlogeClara Calamai
Massimo Girotti
Dhia Cristiani
MuzikaGiuseppe Rosati
FotografijaDomenico Scala
Aldo Tonti
MontažaMario Serandrei
DistribucijaIndustrie Cinematografiche Italiane
Datum(i) premijere
16. 5. 1943 (1943-05-16)
Trajanje140 min.
Jezikitalijanski

Ossessione (sh. ''Opsesija'') je italijanski crno-bijeli film snimljen 1943. u režiji Luchina Viscontija, kome je predstavljao režijski debi, najpoznatiji po tome što se često navodi kao prvo ostvarenje italijanskog neorealizma.

Radnja se temelji na romanu Poštar uvijek zvoni dvaput američkog pisca Jamesa M. Caina, ali je radnja iz SAD (s kojom je tada Italija bila sukobljena u drugom svjetskom ratu) premještena u Italiju. Protagonist, čiji lik tumači Massimo Girotti je Gino, fizički privlačni skitnica koji upoznaje Giovannu (čiji lik tumači Clara Calamai), suprugu situiranog, ali starijeg i vječno pijanog vlasnika restorana. Radnja prikazuje kako njih dvoje otpočinju ljubavnu vezu i odlučuju likvidirati muža inscenirajući smrt u prometnoj nesreći, te kako će njihov plan dovesti do tragičnih posljedica.

Visconti je u svom filmu kroz naoko rutinsku priču o zabranjenoj ljubavi i zločinima iz strasti dao nimalo sentimentalan i romantičan prikaz svakodnevnice u italijanskoj provinciji, potpuno različit od eskapističkih filmova bijelih telefona koji su dominirali u fašističkom periodu. Iako je uspio zaobići cenzuru, nakon premijere je film osuđen ne samo iz redova fašističke vlasti, nego i Katoličke crkve zbog navodnog promoviranja nemorala. U jesen 1943. je film službeno zabranila vlast novoproglašene Italijanske Socijalne Republike te naložila uništenje svih primjeraka, čuvanih u Milanu koji se našao pod njenom vlašću. Vischonti je uz dosta napora uspio sačuvati jednu kopiju. Nakon rata je, pak, njegovu distribuciju spriječio spor sa Cainom oko autorskih prava, a zbog koga je u SAD prikazan tek 1976. godine. Iz tih razloga se često navodi kako je italijanski neorealizam počeo s Rosselinijevim filmom Rim, otvoreni grad dvije godine kasnije.

Vanjske veze

[uredi | uredi kod]