Nosi Be
Nosi Be
| |
|---|---|
 | |
| Podaci | |
| Lokacija | Mozambički kanal |
| Država |  Madagaskar
|
| Površina | 310 [1] km² |
| Broj stanovnika | 36.636 |
 | |
Nosi Be je najveći i turistički najpoznatiji otok na Madagaskaru. Nalazi se u regiji Diani i broji 36.636 stanovnika.
Nosi Be na malagaškom znači Veliki otok,[1] a tokom ranog kolonijalnog perioda u 17. vijeku zvao se Assada. Nakon tog nosio je kojekakva imena, uključujući Nosi Manitra (Mirisni otok).[1]
Prvi stanovnici Nosi Bea, prije dolaska plemena Sakalava koji su danas najbrojnija etnička skupina na otoku, bile su manje grupe iz plemena Antankarana i Zafinofotsija, a njima su se kasnije pridružili naseljenici s Komora i Indijskog podkontinenta, kao i Antandroi. Nakon što je 1837. porazio vojsku kraljice Tsiomeko iz lokalnog kraljevstva Boine, madagaskarski kralj Radama I. uspio je zavladati nad cijelim sjeverom Madagaskara.
Poražena kraljica Tsiomeko sklonila se 1839. na Nosi Be i zatražila zaštitu od Francuza s obližnjeg Reuniona.[2] Oni su poslali kapetana Passota koji se sa svojim ratnim brodom Colibri 1840. iskrcao na otoku[1] i proglasio ga francuskim protektoratom u dogovoru s kraljicom Tsiomeko. Passot je osnovao naselje Hell Ville, današnji grad Andoani u čast svog admirala de Hella.
Na Nosi Be došli su živjeti brojni doseljenici s Reuniona, Mauricijusa i Francuske, privučeni mogućnošću trgovanja i osnivanjem plantaža, tako da je otok već 1865. imao 15.000 stanovnika. Otok je službeno postao dio Madagaskara tek 1896. kad su Francuzi anektirali cijeli Madagaskar.[1] Nosi Be je dugi niz godina bio važno trgovačko mjesto sa brojnom kolonijom indijskih i arapskih trgovaca.
Otok Nosi Be udaljen je oko 8 km od obale Madagaskara u Mozambičkom kanalu,[1] a pored otoka nalazi se nekoliko manjih otoka kao što su Nosi Komba, Nosi Mitsio, Nosi Sakatia i Nosi Tanikeli, Nosi Andilana, Nosi Ratsi, te Nosi Tanga. Nosi Be je dug 30 km i širok 19 km, ukupne površine od oko 310 km².[1] Administrativno sjedište otoka i najveće naselje tog malog arhipelaga je grad Andoani. Nosi Be je vulkanski otok, s najvišim vrhom na Gori Passot od 329 m. To je ugasli krater iz holocena koji nije imao zabilježenu erupciju u pisanoj historiji. Kao posljedica pradavne vulkanske aktivnosti, na otoku postoje 11 vulkanskih jezera.
Otok Nosi Be je poznat po svojim endemima, najmanjoj žabi na svijetu Stumpffia pygmaea i najmanjem kameleonu Brookesia minimum.[3] U okolici grada Andoanija nalazi se Nacionalni park Lokobe, poznat po crnim lemurima i panterskom kameleonu (Furcifer pardalis). Nacionalni park Lokobe je jedan od pet rezervata prirode Madagaskara (Rezerve Naturelles Intégrales).
Nosi Be ima vruću tropsku klimu, prosječna dnevna temperatura je oko 30 °C, najviše kiša padne za ljeta u decembru, januaru i februaru. Proječna količina oborina je između 1975 i 3000 mm.[1] Otok ima povoljnu klimu jer ga masiv Tsaratanana na Madagaskaru štiti od snažnih orkanskih vjetrova u augustu, s Indijskog oceana.
Otok ima mali Aerodrom Fascene (IATA: NOS ICAO: FMNN) [4] iz kojeg postoje linije za domaće aerodrome Antananarivo i Antsirananu, te međunarodne za Dzaoudzi (Mayotte) i Saint Denis na Reunionu. Iz najvećeg otočkog naselja Andoani postoji stalna brodska linija za najbližu luku Ankifi na Madagaskaru.
Na otoku se većinom uzgajaju šećerna trska i ulja za kozmetičku industriju, vanilija, papar i gorke naranče. Postoje i brojne destilerije s rumom. Luka u mjestu Andoani na jugu otoka služi kao glavna luka za promet robom duž zapadne obale Madagaskara, razvijeno je i ribarstvo, osobito na kozice.
Zbog prelijepih pješanih plaža i svoje izuzetno povoljne klime, Nosi Be zovu Tahitijem Indijskog oceana, tako da je danas postao omiljena turistička destinacija Evropljana, osobito Francuza i Talijana.
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Nosi Be na portalu Encyclopædia Britannica, pristupljeno 31. 08. 2011.
- ↑ Nosy Be et son Histoire, na portalu madagascar vision, pristupljeno 31. 08. 2011.
- ↑ Tim Flannery & Peter Schouten: Astonishing Animals: Extraordinary Creatures and the Fantastic Worlds They Inhabit. New York: Atlantic Monthly Press, 2004., str. 126-127.
- ↑ Nossi-be, Fascene (NOS) information, na portalu TheAirDB (pristupljeno 31. 08. 2011.)
