Nikejsko Carstvo
Nikejsko Carstvo je bila bizantska država u Maloj Aziji.
Kad su Mlečani i francuski feudalci zauzeli (1204.) Carigrad, taj je grad postao prijestolnicom Latinskoga carstva. Na bizantskom teritoriju nastaju mnoge državice (Solunska Kraljevina, Atensko Vojvodstvo, Ahajska Kneževina), koje su povodeći se za europskim Zapadom, bile neovisne od feudalne vlasti u Carigradu.
Osim tih državica zapadnog tipa pojavile su se i državne tvorevine koje su nastavljale bizantske tradicije. Najvažnije su među njima Trapezuntsko Carstvo, koje se osamostalilo 1204., još prije pada Carigrada, zatim Epirska Despotovina i Nikejsko Carstvo, koje je osnovao Teodor I. Laskaris (car 1204.-1222.), zet cara Aleksija III. Angela. Odmah po zauzeću Carigrada on je okupio oko sebe bizantske stranke otpora u Maloj Aziji i počeo organizirati novu državu sa sjedištem u Nikeji. Zadržavši tradicionalne bizantske ustanove, Nikejsko Carstvo je postalo legitimnim nasljednikom Bizantskoga Carstva. Novo carstvo moralo je voditi borbe s Latinskim Carstvom i njegovim feudalnim tvorevinama, ali i s Trapezuntskim Carstvom i Epirskom Despotovinom.
Dana 25.7. 1261. vojska Nikejskoga Carstva na prepad je zauzela Carigrad. To je kraj Nikejskoga Carstva, a Carigrad je ponovno postao prijestolnicom Bizantskoga Carstva.
