Moravska Srbija
Moravska Srbija je termin koji se koristi u istorijskoj nauci za srpsku feudalnu državu koja se samostalno razvila u dolini tri Morave pod knezom Lazarom (1371-1389) posle smrti poslednjeg srpskog cara Uroša (1355-1371) i koja je pod Lazarevim sinom Stefanom (knez 1389-1402, despot 1402-1427) 1402. godine, posle bitke kod Angore, prerasla u despotovinu Srbiju.
Prvi period njenog postojanja karakteriše širenje njenog poseda i uticaja nad srpskom vlastelom u starim nemanjićkim zemljama. U tom procesu Lazar je veći deo vlastele vezao za sebe rodbinskim vezama, dok je otpor Rastislalića i velikog župana Nikole Altomanovića(1366-1373) slomio oružanim putem. Posle Kosovskog boja 1389. godine kneževina postaje vazal Otomanske imperije, a glavna preokupacija Lazarevog sina i naslednika Stefana postaje održavanje postojeće države usled unutrašnjih feudalnih sukoba između članova dve najmoćnije feudalne porodice Lazarevića i Brankovića koji su bili oličeni u podršci jednom ili drugom pretendentu na mesto sultana Otomanske imperije koju su u to doba potresali građanski ratovi. Privreda kneževine Srbije ogledala se u trgovini, mahom sa Dubrovačkom republikom i rudarstvu koje je bilo u stalnom usponu tokom XIV veka. Na kulturnom planu država je krenula da se razvija na novi autentični način koji nije bio inspirisan Vizantijom koja se već tada nalazila na izdisaju. Monahinja Jefimija stvara svoje najvažnije delo, zlatoveznu „pohvalu knezu Lazaru“a u domenu sakralne arhitekture stvaraju se, Lazaricom i Ravanicom, temelji novom umetničkom pravcu tzv. Moravskoj školi koja će svoj potpuni sjaj dostići u srpskoj Despotovini. Od svetovne i fortifikacione arhitekture u ovom periodu ima vrlo malo tragova, mahom u ruševinama, koji se mogu naći u sklopu manastira Ravanice i Grada Cara Lazara u Kruševcu u čijoj je izgradnji korišćen raznovrstan građevinski materijal čime je on pored funkcionalne, dobio i estetsku stranu.
| Prethodnik: Carevina Srbija |
Kneževina Srbija (1371-1402) |
Nasljednik: Despotovina Srbija |