Klerogamija

Martin Luther je s Katharine von Bora sklopio jedan od najpoznatijih svećeničkih brakova u historiji, vlastitim primjerom okončavši svećenički celibat koji je dotle bio obavezan za zapadno kršćanstvo.

Svećenički brak ili klerogamija u najširem smislu označava brak u kome su jedan ili oba bračna druga svećenici (pripadnici svećenstva, odnosno klera). Izraz se obično primjenjuje u kontekstu vjerskih zajednica koje inzistiraju na svećeničkom celibatu ili čija doktrina i običaji postavljaju određena ograničenja svećenicima kod stupanja u brak.

Islam, judaizam i japanske sekte budizma se navode kao primjeri religija gdje ne postoje gotovo nikakva ograničenja kod stupanja svećenika u brak. Kod kršćana takva ograničenja su najstroža u Katoličkoj crkvi gdje je zaređenim svećenicima zabranjeno stupanje u brak. U pravoslavnim, kao i katoličkim crkvama istočnog obreda je oženjenim muškarcima dozvoljeno postati svećenicima, ali ne i monasima, odnosno episkopima. Protestantske crkve, počevši s luteranima, su u 16. vijeku napustile obavezni svećenički celibat te dozvolili svećenicima da se žene.

Vanjske veze

• "Catholic Journalist Challenges Statistics on Married Priests". EWTN News, 20 April 2007.