Hiroshima mon amour
| Hiroshima mon amour 二十四時間の情事 | |
|---|---|
 originalni poster iz 1959. godine | |
| Režija | Alain Resnais |
| Producent | Samy Halfon Anatole Dauman |
| Scenario | Marguerite Duras |
| Uloge | Emmanuelle Riva Eiji Okada Stella Dassas Pierre Barbaud |
| Muzika | Georges Delerue Giovanni Fusco |
| Fotografija | Michio Takahashi Sacha Vierny |
| Montaža | Jasmine Chasney Henri Colpi Anne Sarraute |
| Distribucija | Pathé Films |
| Datum(i) premijere | 5. 1959 (Cannes)
|
| Trajanje | 90 min. |
| Zemlja |  Francuska Japan |
| Jezik | francuski japanski engleski |
Hiroshima mon amour (sh. Hiroshima, ljubavi moja); japanski: 二十四時間の情事 Nijūyojikan'nojōji, Afera od 24 sata) je francusko-japanski crno-bijeli film snimljen 1959. u režiji Alaina Resnaisa, poznat kao jedno od prvih, ali i najuspješnijih i najuticajnijih ostvarenja filmskog pokreta poznatog kao Novi val.
Okvirni zaplet filma se događa tokom 24 sata kada se dvoje bezimenih protagonista - francuska glumica (koju glumi Emmanuelle Riva) i japanski arhitekt (koga glumi Eiji Okada - posljednji put susreću prije nego što će okončati svoju kratku ljubavnu vezu; kroz flashbackove se, pak, prikazuje njihova prošlost, kako sama ljubavna veza, tako i traume iz Drugog svjetskog rata, odnosno kako je japanskom arhitektu porodica stradala u nuklearnom bombardiranju Hiroshime, a francuska glumica prilikom oslobođenja Francuske doživjela zlostavljanje zbog ljubavne veze sa njemačkim vojnikom.
Resnais je originalno namjeravao snimiti dokumentarni film posvećen napadu na Hiroshiu, i to u stilu svog hvaljenog ostvarenja Noć i magla. Zbog toga je došao u Japan i snimio dokumentarni materijal koji je postao integralni dio konačne verzije filma, odnosno prikazuje napad na Hiroshimu i njegove neposredne posljedice u kontrastu sa gradom koji se potpuno obnovio u godinama japanskog ekonomskog čuda. Tokom proudkcije, Resnais je došao na ideju da od svega napravi igrani film, ali to nije mogao učiniti sve dok nije zamolio uglednu spisateljicu Marguerite Duras da mu napiše scenario. Hiroshima mon amour se odlikovao izuzetno neobičnom, a prije svega ne-linearnom narativnom strukturom temeljenom na iznenadnim flashbackovima, stalnim ponavljanjem riječi i inventivnim korištenjem filmske montaže.
Hiroshima mon amour je premijerno prikazan na Kanskom festivalu gdje nije bio u službenoj konkurenciji, prije svega zbog tada politički senzitivne teme o nuklearnom ratu, odnosno stava koji je mogao izazvati negodovanje američke vlade. Usprkos toga je dobio novinarsku nagradu FIPRESCI, a Duras je bila nominirana za Oscar za najbolji originalni scenario. Kritika je bila oduševljena, posebno sljedbenici Novog vala, pa je tako Claude Chabrol Hiroshima mon amour nazvao "najboljim filmom u posljednjih 500 godina". Takvu reputaciju uživa dan-danas gdje ga se navodi kao jedno od najboljih ostvarenja francuske kinematografije.
Godine 2001. je u Japanu snimljen njegov svojevrsni remake pod naslovom H Story.
- Emmanuelle Riva ... Elle (Ona)
- Eiji Okada ... Lui (On)
- Bernard Fresson ... L'Allemand (Nijemac)
- Stella Dassas ... La Mère (Majka)
- Pierre Barbaud ... Le Père (Otac)