[go: up one dir, main page]

Prijeđi na sadržaj

Biomolekul

Izvor: Wikipedija
Prikaz 3D strukture mioglobina koja prikazuje obojane alfa helikse. Ovo je prvi protein čiju su strukturu uz pomoć rendgendske kristalografije otkrili Maks Perutz i Džon Kendru 1958. godine, i za to dostignuće dobili Nobelovu nagradu za hemiju.

Biomolekul je svaki organski molekul koju proizvodi živi organizam, uključujući velike polimerske molekule, kao što su proteini, polisaharidi i nukleinske kiseline, kao i male molekule poput primarnih metabolita, sekundarnih metabolita i prirodnih proizvoda.[1][2]

Sastav biomolekula

[uredi | uredi kod]

Od svih hemijskih elemenata koji se nalaze u prirodi, samo 27 ulazi u sastav hemijskih jedinjenja koja čine živi svet. Ovi elementi se nazivaju biogenim ili biomolekulskim. Najzastupljeniji bioelementi u građi organskih molekula su: C (ugljenik), H (vodonik), O (kiseonik), N (azot), P (fosfor) i S (sumpor).

Drugu grupu elemenata koja ulazi u sastav živih bića čine: Ca (kalcijum), Mg (magnezijum), Na (natrijum), K (kalijum) i Cl (hlor). Ovi elementi se u telesnim tečnostima nalaze u obliku jona, te se nazivaju elektroliti.

Pored ove dve grupe bioelemenata, postoji i grupa esencijalnih elemenata, koji su ništa manje važni iako se nalaze u tragovima (minimalnim količinama). Ima ih 16: gvožđe, bakar, cink, mangan, kobalt, hrom, selen, molibden, jod, fluor, bor, arsen, nikl, kalaj, vanadijum i silicijum.

Reference

[uredi | uredi kod]
  1. Slabaugh, Michael R., and Seager, Spencer L. (2007). Organic and Biochemistry for Today (6th izd.). Pacific Grove: Brooks Cole. ISBN 0-495-11280-1. 
  2. Donald Voet, Judith G. Voet (2005). Biochemistry (3 izd.). Wiley. ISBN 978-0-471-19350-0. 

Literatura

[uredi | uredi kod]