Skoplje
Skoplje (makedonski Скопје [ˈskɔpjɛ]) je glavni i najveći grad Republike Makedonije s oko 700.000 stanovnika (procjena iz 2007. godine).
Skoplje
Скопје | |
---|---|
grad | |
Koordinate: 41°59′54″N 21°25′39″E / 41.998361°N 21.427447°E | |
Država | Sjeverna Makedonija |
Oblast | Skopska oblast |
Općina | Veliko Skoplje |
Uprava | |
• Tip | Posebna jedinica lokalne samouprave |
• Tijelo | Gradsko vijeće Skoplja |
• Gradonačelnica | Danela Arsovska |
Površina | |
• Ukupno | 571,46 km² |
Nadmorska visina | 240 m |
Stanovništvo (2021) | |
• Ukupno | 526.502 |
• Gustina | 921/km² |
Vremenska zona | UTC+2 |
• Ljeti (DST) | UTC+3 |
Poštanski broj | МК-10 00 |
Pozivni broj | (+389) 02 |
Sajt | skopje.gov.mk |
Geografski položaj
Skoplje se nalazi na strateški važnoj poziciji u središnjem dijelu Balkanskog poluotoka, nedaleko od glavne komunikacije koja vodi od Zapadne Europe preko Beograda do Soluna u Grčkoj. Grad je smješten u uskoj dolini rijeke Vardar, koju zatvaraju planine Skopska Crna Gora na sjeveru i Vodno na jugu. Iz takvog geografskog položaja proizašao je i izdužen oblik grada, koji se prostire gotovo 25 km u smjeru istok-zapad (duž Vardara), a manje od 10 km u smjeru sjever-jug.
Klimatski, Skoplje je također određeno svojim kotlinskim položajem. Stoga su ljeta sparna i suha, a zime hladne i maglovite.
Prosječna nadmorska visina grada je 240 metara.
Stanovništvo i uprava
Šire gradsko područje (Skoplje sa 7 malih prigradskih općina) ima 578.144 stanovnika [1](Popis 2002.), odnosno blizu 30 % ukupnog stanovništva Makedonije. Takva koncentracija stanovništva predstavlja sve veći problem za državu u kojoj svi ostali gradovi imaju ispod 100.000 stanovnika, te se stoga ne može osigurati ravnomjeran razvoj.
Veliki porast stanovništva Skoplja posljedica je nagle industrijalizacije nakon Drugog svjetskog rata i njegove nove uloge kao političkog, privrednog i kulturnog centra Makedonije unutar SFRJ. 1930. godine Skoplje je imalo oko 50.000 stanovnika, što znači da se u samo pedesetak godina povećalo deset puta.
Nakon posljednje reforme lokalne uprave u Makedoniji 2004. godine, Skoplje je ustrojeno kao grad sa 10 gradskih općina:
Unutar novih gradskih granica živi 506.926 stanovnika (Popis 2002.). Prema etničkoj strukturi, bilo je 66,9 % Makedonaca, 20,5 % Albanaca, 4,6 % Roma, 2,8 % Srba i 1,5 % Bošnjaka. U sedam gradskih općina većinsko stanovništvo su Makedonci, u dvije Albanci (Čair i Saraj), te u jednoj Romi (Šuto Orizari - jedina romska općina u Europi).
Zemljopisni položaj
Skoplje se nalazi na strateški važnoj poziciji u središnjem dijelu Balkanskog poluotoka, nedaleko od glavne prometnice koja vodi od Zapadne Europe preko Beograda do Soluna u Grčkoj. Grad je smješten u uskoj dolini rijeke Vardar, koju zatvaraju planine Skopska Crna Gora na sjeveru i Vodno na jugu. Iz takvog zemljopisnog položaja proizašao je i izdužen oblik grada, koji se prostire gotovo 25 km u smjeru istok-zapad (duž Vardara), a manje od 10 km u smjeru sjever-jug.
Klimatski, Skoplje je također određeno svojim kotlinskim položajem. Stoga su ljeta sparna i suha, a zime hladne i maglovite.
Prosječna nadmorska visina grada je 240 metara.
Historija
Prva naselja na mjestu današnjeg Skoplja datiraju još iz prethistorije.
U antičko doba tu se nalazila rimska kolonija Scūpī (na ušću Lepenca u Vardar, zapadno od današnjeg centra grada), osnovana za vrijeme cara Domicijana (81 – 96). Mjesto se spominje u Ptolomejovoj Geografiji iz 2. vijeka kao jedan od gradova rimske Dardanije. Ptolemej naziva grad na latinskom kao Scupi i starogrčkom kao Σκοῦποι, što se pretpostavlja da je prema korijenu ἐπίσκοπος značilo „promatrač”, dakle „mjesto u visini”.
U srednjem vijeku, Skopje je u sastavu Istočnog Rimskog carstva (kasnijeg Bizanta). Umjesto Scupija, kojeg je uništio potres iz 518. godine, car Justinijan u 6. stoljeću sagradio novu tvrđavu Justiniana Prima, za koju ni do danas nije potpuno jasno gdje se nalazila.
Grad je prelazio u ruku više država, Bizanta, Bugarske, Raške, povremenih ustaničkih tvorevina, dok konačno postoje dio srednjovjekovne srpske države u 13. stoljeću. 1346. godine srpski car Dušan ga proglašava glavnim gradom svog carstva, koje se raspalo nakon njegove smrti. Nakon Dušanove smrti, pojedini velikaši se osamostaljavaju. Tako se grad nalazi u posedu Mrnjavčevića, odnosno u oblasti kralja Vukašina. Nakon maričke pogibije 1371, grad postaje posed Vukašinovog sina Marka.
1392. godine Skoplje zauzimaju Turci i ono ostaje pod njihovom vlašću više od pȇtsto godina, s jedinim prekidom 1689. kada ga je nakratko zauzeo i spalio austrijski vojskovođa Giovanni Piccolomini. Pod turskom vladavinom grad je se zvao Üsküb (اوسكوب).
U dugom razdoblju turske vladavine Skoplje u potpunosti poprima izgled orijentalnog grada s džamijama, čaršijom, mahalama i pretežno islamiziranim stanovništvom.
Godine 1888. počela je s radom željeznička pruga Beograd-Niš-Skoplje.[2]
U Balkanskim ratovima, 1912. ga zauzima srpska vojska, te postaje dio Kraljevine Srbije, dok je ime grada iz Uskup promenjeno u Skoplje.
U Prvom svetskom ratu, bugarska vojska zauzima grad 1915, koji postoje sedište bugarske Vojno-inspekcione oblasti Makedonije.
Nakon Prvog svjetskog rata u sastavu je Kraljevine SHS, odnosno kasnije Kraljevine Jugoslavije, u kojoj je od 1929. do 1941. centar Vardarske banovine.
Godine 1929. počeo je mandat Josifa Mihailovića kao gradonačelnika, na dužnosti do 1936. i ponovo od 1939. do 1941. godine. Njemu je grad zaslužan za transformaciju iz orijentalnog osmanskog u moderan europski grad. Između 1928. i 1935. je izgrađen i razvijen aerodrom Skoplje uz podršku Antonija Vildovića. Prva linija je bila na relaciji Solun-Skoplje-Beograd.
Nakon raspada Jugoslavije, Skoplje i veći dio Makedonije su 1941. godine priključeni Bugarskoj. U novembru 1944. oslobodile su ga partizanske jedinice.
U sastavu SFRJ postaje glavni grad Socijalističke Republike Makedonije, koja je po prvi put organizirana kao zasebna jedinica.
Između 1960. i 1961. godine je zahvaljujući velikim omladinskim radnim akcijama dovršena dionica Autoceste Bratsva i Jedinstva od Niša do Đevđelije prolazeći kroz Skoplje. Taj dio će postati današnji autoput E-75, dio paneuropskog koridora 10.
To je razdoblje brzog rasta i izgradnje Skoplja, koje je nakratko zaustavio katastrofalni potres, 26. juna 1963. godine. Više od 1.000 ljudi je poginulo, a preživjeli stanovnici su ostali bez domova, jer je najveći dio grada posve porušen.
Normalizacija života je bila brza uz pomoć iz čitavog svijeta, te se Skoplje uspješno oporavilo. Međutim, rekonstrukcija i uređenje grada bili su dugotrajni, te ni danas nisu posve dovršeni.
Od 8. septembra 1991. godine, Skoplje je prijestolnica nezavisne Republike Makedonije.
Privreda
U razdoblju bivše Jugoslavije, Skoplje se razvijalo kao industrijsko središte Makedonije, što je i dovelo do velikog priljeva novih stanovnika u grad. Najznačajnije industrijske grane su bile tekstilna, kemijska (kombinat "OHIS"), farmaceutska ("Alkaloid"), štamparska i metaloprerađivačka (Žeeljezara Skopje). Po osamostaljenju Makedonije, njena privreda našla se pred teškim problemima. Skoplje kao glavni grad je bilo i danas je u nešto boljoj poziciji od ostatka države, u kojoj je trećina stanovništva nezaposlena. I njegova industrija je stradala, ne samo zato što se nije mogla potpuno prilagoditi novom kapitalističkom sistemu, već i zbog grčke blokade i etničkih sukoba u Makedoniji 2001. godine. Posljednjih godina je vidljiv stanovit napredak, posebno stoga što je došlo do preorijentacije s industrije na uslužne djelatnosti i većih stranih ulaganja.
Spomenici i znamenitosti
- Arheološki lokalitet Scupi
- Skopski akvadukt
- Bizantska crkva Svetog Pantelejmona u Nerezima, podignuta u 12. stoljeću. Poznata po svojim freskama;
- Crkva Svetog Spasa, djelomično građena pod zemljom zbog turskog zakona po kojem crkve nisu smjele nadvisivati džamije. U njenom dvorištu je grob makedonskog heroja Goce Delčeva;
- Kameni most u centru grada preko Vardara, sagrađen u 15. stoljeću;
- Katedrala (Saborni hram ) Svetog Klimenta Ohridskog, dovršena 1990. godine. Sjedište Makedonske pravoslavne crkve;
- Konzervirane ruševine starog željezničkog kolodvora (sagrađen 1941.), na kojem se sat zaustavio u 5:17, točnom trenutku potresa 1963. godine. Danas je u zgradi Muzej grada Skoplja;
- Milenijski križ na planini Vodno (visok 67 metara);
- Stari orijentalni dio grada (čaršija, džamije,pazar) podno tvrđave Kale, predložen za listu UNESCO-a;
- Tvrđava Kale.
Sport
Najpoznatiji sportski objekti u Skoplju su Sportska dvorana Boris Trajkovski i nogometni stadion Nacionalna arena „Filip II. Makedonski”. U Skoplju postoje još četiri sportske dvorane, koje su manje od dvorane Borisa Trajkovskog. Također, ima i nekoliko manjih nogometnih stadiona. Od 1972. održava se međunarodni boksački turnir Zlatni gong.[3]
Slijedi popis klubova po sportovima:
Nogomet
- FK Rabotnički
- FK Vardar
- FK Makedonija Gjorče Petrov
- FK Sloga Jugomagnat (bivši klub)
- FK Metalurg
- FK Cementarnica 55
- FK Skopje
- FK Gorno Lisiče
- FK Škupi
Košarka
Rukomet
Poznati sugrađani
- Justinian (483–565), bizantski car[α 1];
- Konstantin I Asen Tih (fl. 1257–1277), car Bugarske;
- Majka Tereza (Anjezë Bojaxhiu, 1910—1997), časna sestra, rođena u Skoplju;
- Milčo Mančevski (1959), makedonski redatelj, autor filma Пред дождот;
- Milka Babović (1928—2020), poznata atletičarka i sportski novinar;
- Nikola Stanjević (fl. 1355–1366), velikaš i saveznik cara Dušana Nemanjića;
- Darko Pančev (1965), fudbaler Crvene Zvezde;
- Dragan Stojnić (1937—2003), pevač;
- Aleksandar Sarievski (1922-2002), makedonski pjevač i kompozitor narodne muzike;
- Ilija Najdoski (1964), fudbaler Vardara i Crvene Zvezde;
- Slobodan Goračinov (1963), fudbaler Vardara i Crvene Zvezde;
- Džoni Štulić (1953), pevač i muzičar grupe Azra;
- Vasil Tupurkovski (1951), makedonski političar (SKJ, DA) i akademik;
- Slavko Janevski (1920-2000), makedonski pisac;
- Zoran Pantazis, rukometni trener, osvajač svetskog prvenstva s ženskom reprezentacijom Jugoslavije;
- Šaban Trstena (Shaban Tërstena, 1965), jugoslovenski rvač i osvajač olimpijskih medalja na na Olimpijskim igrama 1984.;
- Boris Drangov (1872–1917), bugarski pukovnik;
- Šaban Sejdiu (Shaban Sejdiu, 1959), jugoslovenski rvač;
- Tijana Dapčević (1976), poznata pevačica;
- Gorjan Jovanovski (1993), makedonski aktivist;
- Jerolim Karadža (1937-2021), rukometaš;
- Miroljub Todorović (1940), srpski pjesnik i umjetnik;
- Dragoslav Avramović (1919–2001), bivši guvernerNarodne Banke Jugoslavije;
- Tamara Todevska (1985), pevačica;
- Simona Marinova (1994), plivačica;
- Naciye Suman (1881–1973), turski fotograf i umjetnica;
- Valon Saracini (1981), političar;
- Ljubiša Samardžić (1936–2017), glumac i filmski redatelj;
- Petar Gligorovski (1938–1995), crtač stripova, grafičar, akademski slikar, fotograf i redatelj;
- Enver Idrizi, hrvatski karatist;
- Kiril Džajkovski, dj, pevač i muzičar;
- Jelena Adžić Kiš, najljepša gospođa Srbije i učesnica izbora Mrs. World;
- Boban Babunski (1968), fudbaler Vardara;
- Elvira Rahić (1973), pevačica;
- Živko Popovski (1934–2007), makedonski arhitekt;
- Predrag Samardžiski (1986), košarkaš Partizana i Železnika;
- Nada Đurevska (1952-2017), glumica;
- Boris Kristančič (1931–2015), košarkaš Olimpije Ljubljane;
- Atanas Kostovski, makedonski sportski tv komentator;
- Stevo Crvenkovski (1947–2004), diplomata;
- Dragi Zmijanac (1960), makedonski aktivist;
- Zoran Mihajlov, makedonski sportski tv komentator;
- Vlado Janevski (1960), pevač;
- Kiril Dojčinovski (1943–2022), fudbaler Vardara i Crvene Zvezde;
- Viktor Trenevski (1972), fudbaler i trener;
- Zare Markovski (1960), košarkaš i trener;
- Jordan Kamčev (1970), makedonski preduzetnik;
- Borko Ristovski (1982), rukometaš;
- Kiril Simonovski (1915–1984), fudbaler i trener Vardara i Partizana;
- Toše Proeski (1981–2007), pjevač;
- Miroslav Grčev (1955), makedonski arhitekt, karikaturist i grafičar;
- Dejan Dimov (1974), košarkaš;
- Žarko Kujundžiski (1980), pisac;
- Apostol Tnokovski (1982), makedonski preduzetnik i grafičar;
- Lidija Dimkovska (1971), spisateljica;
- Ninoslav Marina (1974), rektor Univerziteta Sv. Apostol Pavle;
- Đorđi Abadžiev (1910-1963), književnik, istoričar, publicista i scenarista;
- Sabina Ajrula (1946–2021), tursko-makedonska glumica;
- Rashela Mizrahi (1981), makedonska političarka i ministar;
- Ana Čolović Lešoska (1979), biolog;
- Olivera Nikolova (1936), makedonska književnica;
- Üsküplü Ata (umro posle 1533), tursko-otomanski pisac;
- Yahya Kemal (1884–1958), turski pisac i pjesnik, političar i diplomata;
- Teodosij Gologanov (1846—1926), skopski egzarhijski mitropolit;
- Slavko Brezoski (1922–2017), makedonski arhitekt i urbanist;
- Dušanka Sifnios (1933–2016), srpska balerina i koreograf;
- Šarik Hadžihamzić (1930–2018), makedonski preduzetnik;
- Ali Shefqet Shkupi (1883–1953), potpukovnik i načelnik Vrhovnog štaba albanske vojske;
- Vera Jocić (1923–1944), učesnica Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije;
- Marko Čalasan (2000), makedonski programer;
- Maurice Sion (1927–2018), kanadsko-američki matematičar, poznat po Sionovom teoremu o minimaksu u Teoriji igara;
- Marjan Pejoski (1968), modni dizajner;
- Dejan Dukovski (1969), scenarist i dramaturg;
Gradovi pobratimi
Skoplje je pobratim sa gradovima:
- Bradford, Ujedinjeno Kraljevstvo (od 1961.)
- Dijon, Francuska (od 1961.)
- Dresden, Njemačka (od 1967.)
- Tempe, Sjedinjene Američke Države (od 1971.)
- Roubaix, Francuska (od 1973.)
- Waremme, Belgija (od 1974.)
- Nürnberg, Njemačka (od 1982.)
- Šlef, Alžir (od 1983.)
- Nančang, Kina (od 1985.)
- Manisa, Turska (od 1985.)
- Suez, Egipat (od 1985.)
- Pittsburgh, Sjedinjene Američke Države (od 2002.)
- Istanbul, Turska (od 2003.)
- Ljubljana, Slovenija (od 2007.)
- Podgorica, Crna Gora (od 2007.)
- Saragosa, Španija (od 2008.)
- Zagreb, Hrvatska (od 2011.)
- Tirana, Albanija (od 2016.)
- Sarajevo, Bosna i Hercegovina (od 2017.)
Suradništva
Zanimljivosti
Iako su nakon potresa iz 1963. godine obnovljeni i podignuti brojni javni i stambeni objekti, mnogi gradski simboli nisu nikad ponovno izgrađeni. Skoplje je tako izgubilo značajan dio svoje prepoznatljivosti. Tek unazad nekoliko godina pokrenute su akcije da se te zgrade obnove i Skoplju vrati njegov nekadašnji izgled. Tako je ponovno sagrađena katedrala Svete Bogorodice iz 19. stoljeća, a u planu je i obnova velebnog kazališta razorenog u potresu.
Povezano
Bilješke
- ↑ Car Justinian je rođen u Taurisiumu, što je današnje prigradsko naselje Taor u opštini Zelenikovo.
Izvori
- ↑ Makedonski popis stanovništva 2002. (pristupljeno 03. 01. 2011.) (mk)
- ↑ Bajraktarević 1936
- ↑ 50. ZLATNI GONG U SKOPLJU Petar Cetinić boksa protiv predstavnika Kosova, a Marko Kraljević protiv Crnogorca, 11. 11. 2021.
- ↑ (en) „Sister Cities of Ankara”. Ankara. Arhivirano iz originala na datum 28. 04. 2013. Pristupljeno 23. 12. 2019.
- ↑ (en) „Belgrade has five twin cities in the world”. Beograd. 18. 06. 2018. Pristupljeno 06. 01. 2020.
Literatura
- Edward Brown (1673). „Skopia”. A Brief Account of Some Travels in Hungaria, Servia, Bulgaria, Macedonia, Thessaly, Austria, Styria, Carinthia, Carniola, and Friuli. London: Benj. Tooke.
- „Usküb” Encyclopædia Britannica Eleventh Edition 27 (11th izd.) 1911 p. 811
- Anthony Lawrence Gancevic (1913). „Archdiocese of Scopia”. Catholic Encyclopedia. New York.
- Fehim Bajraktarević (1936). „Üsküb”. Encyclopaedia of Islam. E.J. Brill. str. 1052+. ISBN 9789004097940.
- Randall J. Van Vynckt (1996). „Skopje”. u: Trudy Ring. Southern Europe. International Dictionary of Historic Places. 3. Fitzroy Dearborn. OCLC 31045650.
- S. Bouzarovski (2011). „Skopje”. Cities 28 (3): 265–277. DOI:10.1016/j.cities.2010.05.002. ISSN 0264-2751.