Antzianismu

Su tèrmine antzianismu ìnditat unu cumparis de proas dolorosas o de pràtigas ritualizadas, numenadas noaladas, chi sunt destinadas a simbolizare s'integradura de un'individu a unu grupu sotziale: istudantes, militares, profissionales, eac.

Orìzine e caraterìstigas de su fenòmenu

Su tèrmine “antzianismu” arribat dae s'azetivu “antzianu”, ch'in su suspu identìfigat su membru antzianu de grupu, in cuntraponidura cun su “zòvanu”, est a narrer su noale. Su fenòmenu de s'antzianismu tzucat dae atos sintzillos de superioridade (inzurzas grussas, brullas malas e insensatas) finas a assiones de gravedade prus manna: fura, lesiadas, istrobu sighidu sìchigu e fìsigu de sa bìtima, atos de pessighidura, allimbosos, discriminatòrios o de devastadura, e finas de creze rassista. In particulare, s'antzianismu est impreadu fitianu pro si referrer a unos cantos tipos de atos e pràtigas pessighidoras in intro de s'armada. In intro de sas armadas, s'antzianismu est ufissiarmente proibidu e disalentadu, belle chi bastantes ufissiales tirent a lu minimizare cussiderende-lu parte de su protzessu formativu de su militare. A bias, est istadu – prus o mancu sientemente – unu mèdiu pro sa reguladura de sas zerarchias in intro de sa tropa, cunfigurende-si comente un'arternativa no uffisiale a sa lìnia zeràrchiga formalizada (cadena de mandu) e garantende, pro argunos aspetos segundàrios peroe no prus pagu importantes (pro narrer sa zestione de sa bida de garnidura), su bonu funtzionamentu de su departamentu. Pro custa resone, sas zerarchias, e mescamente sos ufissiales de gradu bassu e sos sutaufissiales, tirant a lu discuidare, a su nessi finamentras a cando sos atos no sùperent livellos de gravedade tales chi diant logu a iscàndalu, zenerarmente in fatu de lesiadas graes o de sa morte de unu regrutu.

Sende gasi, fitianu s'antzianismu s'ispressat peri atos pessighidores cun onzi règula puros e sintzillos, cun bisastros de onzi ispètzia, finas a arribare, in unos cantos casos, foras male a su suitzìdiu o a su mortorzu. Su fenòmenu diat parrer esser prus frechente in sos Istados chi tenent un'armada massiva, gràssias a su regrutamentu obrigadòriu.

In Itàlia

In Itàlia, pro dègadas, s'est tiradu a minimizare o denegare sas responsabilidades de sas zerarchias militares, gasi che a imbarare sa pubritzitade de sos episòdios chi acontessiant.

In sos annos '80 e '90 de su sègulu coladu, sos episòdios de antzianismu aiant cumintzadu a nch'essire a campu e a si fagher de cunnoschimentu zenerale, a su puntu de conchinare sa crasse polìtiga a prozetare su superamentu de su servìtziu militare obrigadòriu in Itàlia.

Su casu Scieri

Est particularmente cunnota s'acontèssida de Emanuele Scieri, chi dispensaiat servìtziu inche sa Brigada Folgore, chi sa morte si fiat dada in su 1.999, in tzircustàntzias mai craridas dessintotu, in su Cuarteri Gamerra C.I.PAR Tzentru de Insajadura de Pararutistas de Pisa. Sas imbestigaduras aiant reveladu chi su zòvanu siragusanu zai fiat mortu dae bastante tempus. Su casu aiat trubuscadu s'opinione pùbriga, peroe prus chi totu nch'aiat zutu a s'iscoberta de una “polìtiga” ch'in logu de orizare e pessighire sos atos de antzianismu, los cuaiat e foras male los tolleraiat.

Subra de su suzetu bi fiant istadas unas cantas interrogaduras paralamentàrias, comente pro isempru sas dae bandas de Sandro Delmastro Delle Vedove e Athos De Luca sos deputados de sa Càmara e de Carlo Sconamiglio, Ministru de sa Defesa de tando.