Michal Beim
Supervisors: Michał Fiedler
Phone: +48 696 151112 (mobile)
Address: Instytut Melioracji, Kształtowania Środowiska i Geodezji
Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu
Piątkowska 94,
PL - 60-995 Poznań
Phone: +48 696 151112 (mobile)
Address: Instytut Melioracji, Kształtowania Środowiska i Geodezji
Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu
Piątkowska 94,
PL - 60-995 Poznań
less
InterestsView All (6)
Uploads
Books
Books and monographs
1. umiejscowienia polityki transportowej w systemie polityk branżowych miast oraz w kontekście historycznym,
2. przeglądu dobrej praktyki w zakresie polityk transportowych, ze szczególnym naciskiem na integrację z innymi politykami oraz dziedziny kształtujące współczesne oblicze zrównoważonego transportu,
3. analizy dokumentów miasta stołecznego Warszawy determinujących politykę transportową,
4. rekomendacji dla polityki transportowej Warszawy, powstałych na podstawie konfrontacji dobrej praktyki z miejskimi dokumentami strategicznymi.
Wybrane wnioski
Zasadniczym zadaniem wobec polityki transportowej Warszawy jest jej silniejsze powiązanie z innymi politykami komunalnymi.
Powiązanie powinno następować poprzez określenie mierzalnych parametrów, które chce się uzyskać w określonym czasie. W związku ze stawianym w strategii rozwoju miasta celem w postaci poprawy konkurencyjności miasta na tle innych ośrodków miejskich w Europie i na świecie, która ma być realizowana m.in. poprzez poprawę jakości życia, Warszawa jako priorytet polityki transportowej powinna stawiać ograniczanie negatywnego oddziaływania transportu na środowisko i przestrzeń. W tym celu pierwszym działaniem powinno być tworzenie struktur przestrzennych, które sprzyjają ograniczaniu popytu na transport. Dostępność powinna mieć priorytet nad mobilnością.
Równocześnie należy zachęcać mieszkańców do wyboru środków lokomocji mniej uciążliwych dla środowiska, cechujących się wyższą efektywnością przestrzenną i energetyczną.
Należą do nich ruch pieszy, rowerowy i transport publiczny.
W tym celu należy skoordynować i ukierunkować działania realizowane przez różne podmioty miejskie, tak by realizowane przez nie inwestycje nie służyły rozbieżnym celom [zobacz >>>]. Zwłaszcza inwestycje drogowe wymagają ściślejszego nadzoru pod kątem niepotęgowania ruchu samochodowego.
Stworzenie nawet najlepszych jakościowo dokumentów polityki transportowej niewiele da, jeśli zabraknie przełożenia na praktykę. Sukces polityki transportowej zależy więc od instytucjonalnych rozwiązań na rzecz zaplanowanych celów oraz od konsekwentnej woli politycznej. Bez dobrych merytorycznie dokumentów, sprawnych instytucji i determinacji politycznej na rzecz zrównoważonego rozwoju transportu sprostanie strate-gicznym celom rozwoju miasta będzie niemożliwe.
Papers
1. umiejscowienia polityki transportowej w systemie polityk branżowych miast oraz w kontekście historycznym,
2. przeglądu dobrej praktyki w zakresie polityk transportowych, ze szczególnym naciskiem na integrację z innymi politykami oraz dziedziny kształtujące współczesne oblicze zrównoważonego transportu,
3. analizy dokumentów miasta stołecznego Warszawy determinujących politykę transportową,
4. rekomendacji dla polityki transportowej Warszawy, powstałych na podstawie konfrontacji dobrej praktyki z miejskimi dokumentami strategicznymi.
Wybrane wnioski
Zasadniczym zadaniem wobec polityki transportowej Warszawy jest jej silniejsze powiązanie z innymi politykami komunalnymi.
Powiązanie powinno następować poprzez określenie mierzalnych parametrów, które chce się uzyskać w określonym czasie. W związku ze stawianym w strategii rozwoju miasta celem w postaci poprawy konkurencyjności miasta na tle innych ośrodków miejskich w Europie i na świecie, która ma być realizowana m.in. poprzez poprawę jakości życia, Warszawa jako priorytet polityki transportowej powinna stawiać ograniczanie negatywnego oddziaływania transportu na środowisko i przestrzeń. W tym celu pierwszym działaniem powinno być tworzenie struktur przestrzennych, które sprzyjają ograniczaniu popytu na transport. Dostępność powinna mieć priorytet nad mobilnością.
Równocześnie należy zachęcać mieszkańców do wyboru środków lokomocji mniej uciążliwych dla środowiska, cechujących się wyższą efektywnością przestrzenną i energetyczną.
Należą do nich ruch pieszy, rowerowy i transport publiczny.
W tym celu należy skoordynować i ukierunkować działania realizowane przez różne podmioty miejskie, tak by realizowane przez nie inwestycje nie służyły rozbieżnym celom [zobacz >>>]. Zwłaszcza inwestycje drogowe wymagają ściślejszego nadzoru pod kątem niepotęgowania ruchu samochodowego.
Stworzenie nawet najlepszych jakościowo dokumentów polityki transportowej niewiele da, jeśli zabraknie przełożenia na praktykę. Sukces polityki transportowej zależy więc od instytucjonalnych rozwiązań na rzecz zaplanowanych celów oraz od konsekwentnej woli politycznej. Bez dobrych merytorycznie dokumentów, sprawnych instytucji i determinacji politycznej na rzecz zrównoważonego rozwoju transportu sprostanie strate-gicznym celom rozwoju miasta będzie niemożliwe.