zdumienie

zdumienie (język polski)

wymowa:

IPA: [zdũˈmʲjɛ̇̃ɲɛ], AS: [zdũmʹi ̯ė̃ńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• -ni…• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rzecz. odczas. od zdumieć, stan zaskoczenia

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	zdumienie
dopełniacz	zdumienia
celownik	zdumieniu
biernik	zdumienie
narzędnik	zdumieniem
miejscownik	zdumieniu
wołacz	zdumienie

przykłady:

(1.1) Tak nieoczekiwany widok wywołał u wszystkich zdumienie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. zdumieć, zdumiewać

ims. zdumiony

przym. zdumiewający, zdumiony

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) amazement
• arabski: (1.1) ذهول ż, دهشة ż, اندهاش, عجب
• francuski: (1.1) stupéfaction ż, stupeur ż
• kornijski: (1.1) revedh m

źródła: