wychowanie
wychowanie (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) całokształt działań służących ukształtowaniu człowieka pod względem moralnym, umysłowym i fizycznym; przygotowywanie kogoś do życia w społeczeństwie
- (1.2) kultura, ogłada, zdolność do właściwego zachowania
- (1.3) daw. zapewnienie utrzymania (nie tylko dzieciom lub krewnym, ale także np. żołnierzom)[1]
- odmiana:
- (1) blm
przypadek liczba pojedyncza mianownik wychowanie dopełniacz wychowania celownik wychowaniu biernik wychowanie narzędnik wychowaniem miejscownik wychowaniu wołacz wychowanie
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) dobre / złe wychowanie • otrzymać wychowanie • wychowanie fizyczne
- (1.2) człowiek bez wychowania
- synonimy:
- (1.1) wykształcenie
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. chów mrz, wychowaniec mos, wychowawca m, wychowawczyni ż, wychowanek m, wychowanka ż, wychowanica ż, wychowywanie n
- czas. chować, wychowywać ndk., wychować dk.
- przym. wychowawczy, wychowany
- ims. wychowujący
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) upbringing, parenting; (1.2) manners
- arabski: (1.2) آداب السلوك
- białoruski: (1.1) выхаванне n; (1.2) выхаванасць ż
- bułgarski: (1.1) възпитание n; (1.2) възпитание n
- chiński standardowy: (1.1) 后天 (hòutiān)
- francuski: (1.1) éducation ż
- hiszpański: (1.1) educación ż; (1.2) educación ż
- niemiecki: (1.1) Erziehung ż; (1.2) Erziehung ż
- nowogrecki: (1.1) εκπαίδευση ż, αγωγή ż; (1.2) αγωγή ż
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)(1.1)
- rosyjski: (1.1) воспитание n; (1.2) воспитание n
- szwedzki: (1.1) uppfostran w, fostran w, uppfostring w; (1.2) hyfs w, hyfsning w, uppförande n, folkvett n, vandel w, skick n
- ukraiński: (1.1) виховання n; (1.2) виховання n
- włoski: (1.1) educazione ż; (1.2) educazione ż
- źródła:
- ↑ Antoni Danysz, Znaczenie wyrazów „wychować” i „wychowanie” w dawniejszej polszczyźnie, „Język Polski i Poradnik Językowy” nr 5–6/1916, s. 129.