truth

truth (język angielski)

wymowa:

IPA: /t͡ʃɹuːθ/, SAMPA: /tru:T/

wymowa amerykańska

​ ​

znaczenia:

rzeczownik niepoliczalny

(1.1) prawda (stan rzeczywisty)

(1.2) in truth w rzeczywistości

rzeczownik policzalny

(2.1) prawda (prawdziwe stwierdzenie)

odmiana:

(1) lp truth; blm

(2) lp truth; lm truths

przykłady:

(1.1) It takes two to speak the truth – one to speak and another to hear. → Do powiedzenia prawdy potrzeba dwoje - jednego do mówienia i drugiego do słuchania.

(1.2) At first glance, quite an ordinary student, but in truth, he was an esper. → Na pierwszy rzut oka to całkiem zwyczajny student, ale w rzeczywistości był telepatą.

składnia:

kolokacje:

(1.1) tell the truth → powiedzieć prawdę

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. truthful, truthless, untruthful, true, untrue, truthy

rzecz. true, untruth, truism, truthfulness, truthiness, truther, untruthfulness

przysł. truly, untruthfully, truthfully, truely, true

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: