sekciarz

sekciarz (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rel. członek sekty religijnej

(1.2) przen. członek grupy odcinającej się od ogółu

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	sekciarz	sekciarze
dopełniacz	sekciarza	sekciarzy
celownik	sekciarzowi	sekciarzom
biernik	sekciarza	sekciarzy
narzędnik	sekciarzem	sekciarzami
miejscownik	sekciarzu	sekciarzach
wołacz	sekciarzu	sekciarze
depr. M. i W. lm: (te) sekciarze

przykłady:

(1.1) Surowy, purytański kodeks moralny sekciarzy, ich powrót do prostoty praojców z okresu koczowniczego pasterstwa, ich ofiary z baranów składane na wzniesieniach jakiemuś nieznanemu, bliżej nieokreślonemu bogu – wszystko to ściągnęło na nich wzgardę i potępienie.

(1.1) Grupa sekciarzy spotykała się regularnie na tajnych zebraniach.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. sekta ż

forma żeńska sekciarka ż

przym. sekciarski

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. sekta + -arz

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) cultist
• esperanto: (1.1) sektano

źródła: