plonk

plonk (język polski)

wymowa:

IPA: [plɔ̃ŋk], AS: [plõŋk], zjawiska fonetyczne: nazal.• -nk- 

znaczenia:

wykrzyknik

(1.1) środ. zwrot, którym kwituje się czyjąś wypowiedź, wyraz ignorowania internetowego trolla

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła:

plonk (język angielski)

wymowa:

wymowa australijska

bryt. IPA: /plɒŋk/, X-SAMPA: /plQnk/

amer. enPR: plänk, IPA: /plɑŋk/, X-SAMPA: /plAnk/

znaczenia:

wykrzyknik

(1.1) wyraz dźwiękonaśladowczy imitujący odgłos upadku, stukot, kapanie

rzeczownik

(2.1) slang. siara, jabol, alpaga, malaga

(2.2) pot. sikacz (słabe lub tanie wino)

czasownik

(3.1) zwalić się

(3.2) wydawać odgłos kapania

(3.3) cisnąć, rzucić (coś na coś)

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. plonker

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: