narzeczona
narzeczona (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) kobieta, która jest w stanie narzeczeństwa, jest zaręczona
- (1.2) pot. kobieta będąca w związku
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik narzeczona narzeczone dopełniacz narzeczonej narzeczonych celownik narzeczonej narzeczonym biernik narzeczoną narzeczone narzędnik narzeczoną narzeczonymi miejscownik narzeczonej narzeczonych wołacz narzeczono narzeczone
- przykłady:
- (1.1) Tego wieczora przyjdę do ciebie z moją narzeczoną.
- (1.2) Na imprezie był Rafał z nową narzeczoną.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) nupturientka, daw. oblubienica; gw. (Górny Śląsk) libsta, lipsta
- (1.2) dziewczyna
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. narzeczeństwo n, narzecze n
- forma męska narzeczony m
- czas. rzec dk.
- przym. narzeczeński
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: narzeczony
- angielski: (1.1) fiancée, fiancee
- arabski: (1.1) خطيبة ż
- baskijski: (1.1) emaztegai, andregai
- bułgarski: (1.1) годеница ż
- czeczeński: (1.1) нускал
- czeski: (1.1) snoubenka ż
- esperanto: (1.1) fianĉino
- francuski: (1.1) fiancée ż
- hiszpański: (1.1) novia ż, prometida ż
- kataloński: (1.1) núvia ż, promesa ż
- niemiecki: (1.1) Verlobte ż
- nowogrecki: (1.1) αρραβωνιαστικιά ż, νύφη ż
- rosyjski: (1.1) невеста ż
- rumuński: (1.1) logodnică ż
- tahitański: (1.1) momoʻa
- ukraiński: (1.1) нарече́на ż
- wilamowski: (1.1) braut ż
- włoski: (1.1) fidanzata ż
- źródła: