manko
manko (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) ekon. hand. niedobór towarów lub pieniędzy w sklepie, kasie, magazynie itp. w stosunku do stanu wynikającego z ewidencji; zob. też manko w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik manko manka dopełniacz manka mank celownik manku mankom biernik manko manka narzędnik mankiem mankami miejscownik manku mankach wołacz manko manka
- przykłady:
- (1.1) Co miesiąc nasz premier z Gdańska robi manko na 5 miliardów złotych[1].
- (1.1) Hania spowodowała manko, które będzie musiała pokryć z własnej kieszeni.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) zrobić / spowodować / mieć manko • manko wynosi
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) superata
- hiperonimy:
- (1.1) niedobór
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. mankowicz mos, mankowiczka ż
- związki frazeologiczne:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) deficit
- białoruski: (1.1) нястача ż (nâstača), недастача ż (nedastača)
- esperanto: (1.1) manko
- interlingua: (1.1) manco
- niemiecki: (1.1) Manko n
- portugalski: (1.1) déficit m
- rosyjski: (1.1) недостача ż (nedostača), недочёт m (nedočёt)
- węgierski: (1.1) deficit, hiány
- włoski: (1.1) ammanco m
- źródła:
- ↑ Najwyższy Czas: Zadłużyciel Wielki Donald Tusk
- ↑ 2,0 2,1 A. Zaręba, Zapożyczenia włoskie we współczesnej polszczyźnie, „Język Polski” nr 1/1947, s. 18.
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik
- odmiana:
- (1)
ununombro multenombro nominativo manko mankoj akuzativo mankon mankojn
- przykłady:
- (1.2) Kaj tiu manko de dia graco estas provokita de la libera volo kiu forlasas la dian vojon.[1] → I ten brak bożej łaski został sprowokowany przez wolną wolę, która porzuciła bożą drogę.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) difekto
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hasło „Problemo de la malbono” w: Esperanta Vikipedio.