manewr

manewr (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈmãnɛfr̥], AS: [mãnefr̦], zjawiska fonetyczne: wygł.• nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wojsk. zaplanowany ruch wojsk w celu osiągnięcia dogodnej pozycji bojowej; zob. też manewr w Wikipedii

(1.2) zwrot pojazdu, przedmiotu lub ciała w celu uzyskania zamierzonej pozycji, wymagający zręcznego kierowania

(1.3) przen. zręczne posunięcie

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	manewr	manewry
dopełniacz	manewru	manewrów
celownik	manewrowi	manewrom
biernik	manewr	manewry
narzędnik	manewrem	manewrami
miejscownik	manewrze	manewrach
wołacz	manewrze	manewry

przykłady:

(1.1) Najczęstszym manewrem taktycznym jest rotacja jednostek tak w natarciu, jak i w obronie.

(1.2) Wykonanie tego trudnego manewru wymaga od kierowcy sporego doświadczenia.

składnia:

kolokacje:

(1.2) manewr wymijania

synonimy:

(1.2) wolta

(1.3) finta, podstęp, wybieg, chwyt

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. manewry nmos, manewrowanie n, manewrowy mos

czas. manewrować ndk.

przym. manewrowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. manœuvre < p.łac. manuopera < łac. manus + opera → ręka + działanie

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) maneuver, bryt. manoeuvre, amer. manoeuver, dywersyjny feint; (1.2) maneuver, bryt. manoeuvre, amer. manoeuver; (1.3) maneuver, bryt. manoeuvre, amer. manoeuver
• bułgarski: (1.1) маневра ż; (1.2) маневра ż; (1.3) маневра ż
• esperanto: manovro
• hiszpański: (1.1) maniobra ż, operación ż; (1.2) maniobra ż; (1.3) maniobra ż, artificio m, artimaña ż, ardid m
• interlingua: manovra
• litewski: manevras m
• niemiecki: (1.1) Manöver n; (1.2) Manöver n; (1.3) Manöver n, Winkelzug m, Finte ż
• rosyjski: манёвр m
• szwedzki: manöver w
• turkmeński: manýowr
• ukraiński: (1.1) маневр m
• włoski: manovra ż

źródła: