kocur

kocur (język polski)

kocur (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈkɔt͡sur], AS: [kocur]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) samiec kota

(1.2) łow. samiec rysia

(1.3) łow. samiec żbika

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kocur	kocury
dopełniacz	kocura	kocurów
celownik	kocurowi	kocurom
biernik	kocura	kocury
narzędnik	kocurem	kocurami
miejscownik	kocurze	kocurach
wołacz	kocurze	kocury

przykłady:

(1.1) Pod balkonem pięć kocurów zaleca się do mojej kotki!

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) kot

antonimy:

(1.1) kotka

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. kocurek m

przysł. kocio

związki frazeologiczne:

(1.1) gryźć się jak kocur ze szczurem

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) tomcat, puss
• baskijski: (1.1) katar
• czeski: (1.1) kocour m; (1.2) kocour m
• dolnołużycki: (1.1) kócor m
• duński: (1.1) hankat w
• esperanto: (1.1) virkato
• francuski: (1.1) matou m
• górnołużycki: (1.1) kocor m
• islandzki: (1.1) köttur m
• jidysz: (1.1) קאָטער m (koter)
• litewski: (1.1) katinas m
• niemiecki: (1.1) Kater m
• nowogrecki: (1.1) γάτος m
• rosyjski: (1.1) кот m
• słowacki: (1.1) kocúr m
• wilamowski: (1.1) kōter m, koter m

źródła: