kaz

kaz (użycie międzynarodowe)

wymowa:

znaczenia:

symbol

(1.1) jęz. kody ISO 639-2 i ISO 639-3 język kazachski, kazaski, kazachszczyzna

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kaz (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) wada, defekt, skaza

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kaz	kazy
dopełniacz	kazu	kazů
celownik	kazu	kazům
biernik	kaz	kazy
wołacz	kaze	kazy
miejscownik	kazu	kazech
narzędnik	kazem	kazy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kaz (esperanto (morfem))

wymowa:

znaczenia:

morfem

(1.1) przypadek, zdarzenie, wypadek

(1.2) gram. przypadek

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pochodne:

rzecz. kazo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kaz (język turecki)

wymowa:

IPA: /kɑz/

​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) ornit. gęś

(1.2) przen. głupiec, dureń, osioł

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

kazın ayağı öyle değil → to nie tak, nie w tym rzecz

kaz kafalı → tępy, głupi, nierozgarnięty

etymologia:

osm. قاز (kaz) → gęś < praturk. *kāz → gęś, wyraz pochodzenia onomatopeicznego

uwagi:

zobacz też: Indeks:Turecki - Ptaki

źródła: