jubileusz

jubileusz (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌjubʲiˈlɛ^wuʃ], AS: [i ̯ubʹile^u̯uš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• epenteza ł • akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) ważna rocznica jakiegoś wydarzenia, np. rozpoczęcia czyjejś działalności lub powstania, założenia czegoś

(1.2) uroczystość dla uczczenia ważnej rocznicy

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	jubileusz	jubileusze
dopełniacz	jubileuszu	jubileuszów / jubileuszy
celownik	jubileuszowi	jubileuszom
biernik	jubileusz	jubileusze
narzędnik	jubileuszem	jubileuszami
miejscownik	jubileuszu	jubileuszach
wołacz	jubileuszu	jubileusze

przykłady:

(1.1) Z okazji jubileuszu pięćdziesięciolecia powstania firmy zostaliśmy zaproszeni na koncert do filharmonii.

składnia:

kolokacje:

(1.1) obchodzić jubileusz • uczcić czyjś jubileusz • z okazji jubileuszu

(1.2) urządzić komuś jubileusz

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) rocznica

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. jubilat mos, jubilatka ż, jubileuszowanie n

przym. jubileuszowy

przysł. jubileuszowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. iubilaeus

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) jubilee
• arabski: (1.1) يوبيل
• białoruski: (1.1) юбілей m; (1.2) юбілей m
• bułgarski: (1.1) юбилей m; (1.2) юбилей m
• duński: (1.1) jubilæum n; (1.2) jubilæum n
• francuski: (1.1) jubilé m
• jidysz: (1.1) יובֿל m (jojwl), יוביליי m (jubilej); (1.2) יובֿל m (jojwl), יוביליי m (jubilej)
• niemiecki: (1.1) Jubiläum n
• norweski (bokmål): (1.2) jubileum n, jubilé n, jubile n
• norweski (nynorsk): (1.1) jubile n, jubilé n, jubileum n; (1.2) jubile n, jubilé n, jubileum n
• rosyjski: (1.1) юбилей m; (1.2) юбилей m
• szwedzki: (1.1) jubileum n; (1.2) jubileum n
• ukraiński: (1.1) ювілей m
• węgierski: (1.1) jubileum

źródła: